Το Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης απαιτεί την άμεση απελευθέρωση των θυμάτων της παραλίγο δολοφονικής επίθεσης στην Μανωλάδα Ηλείας, με την χορήγηση νομιμοποιητικών εγγράφων, όπως επιτάσσει τουλάχιστον το όποιο αίσθημα δικαίου και ισοπολιτείας έχει απομείνει σε αυτήν την χώρα. Γνωρίζουμε πως αυτό δεν βρίσκεται τελευταίως ανάμεσα στους θιασώτες ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ για ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα κακό, πέρα από το να ζητήσουν καλύτερη τύχη μεταναστεύοντας σε μια άλλη χώρα. Δεν μπορούμε όμως να χωνέψουμε την κατάπτυστη απόφαση να απελαθούν τα θύματα των αδίστακτων τσιφλικάδων. Δεν μπορεί να χωρέσει στο μυαλό μας ότι η τραγική “αποκάλυψη” της ύπαρξης σύγχρονων δουλοπάροικων, θα απέβαινε εν τέλει εις βάρος των ίδιων. Είναι αδιανόητη η αδικία, είναι απερίγραπτη η ξετσιπωσιά των κρατούντων.
Από τους 150 εργάτες μετανάστες που πήγαν εκείνη την ημέρα να ζητήσουν τα δεδουλευμένα τους από τους τσιφλικάδες, οι 35 κατέληξαν στο νοσοκομείο με σκάγια στα κορμιά τους. Απο τύχη δεν είχαμε σκοτωμένους. Από τύχη κάποιοι γλίτωσαν από τη μανία των αφεντικών και των επιστατών τους, από ατυχία κάποιοι άλλοι έπεσαν τραυματίες από το δολοφονικό αμόκ των εργοδοτών τους. Παρόλα αυτά, υπό την πίεση της διεθνούς κατακραυγής, οι αρχές έδωσαν το δικαίωμα αίτησης για άδεια παραμονής μονάχα στους 35 τραυματίες ως θύματα της απίστευτης αυτής κτηνωδίας, φυλακίζοντας τους υπόλοιπους εργάτες, προφανώς ως εκδίκηση για την “τύχη” τους να μην φάνε καμιά σφαίρα.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κανείς από τους κολασμένους εκείνους – που παρόλο που αντίκρισαν το χάρο με τα μάτια τους, κρίθηκαν αρκετά “τυχεροί” ώστε να τους αρνηθούν το δικαίωμα να ζήσουν στο εξής ισότιμα και με αξιοπρέπεια – δεν θα απελαθεί. Ναι – ας μη γελιούνται οι τυχόν υπέρμαχοι της βάρβαρης αυτής απόφασης. Κανείς δεν μπορεί να απελαθεί από το ελληνικό κράτος σε εμπόλεμες ζώνες. Τα θύματα των τσιφλικάδων, αφού βγουν μια μέρα από τα κολαστήρια των στρατοπέδων, θα ξαναγυρίσουν πίσω στη δουλεία της μαύρης και πάμφτηνης εργασίας, πίσω στα νύχια των δουλοκτητών αφεντάδων.
Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της ύστατης διάκρισης που υπέστησαν ανάμεσά τους τα θύματα της ίδιας βαρβαρότητας. Αυτή είναι η πραγματική επιδίωξη των κυβερνώντων – δεδομένου ότι η απόφαση (για το ποιος παίρνει χαρτιά και ποιος όχι) έφτασε σε υπουργικό επίπεδο. Η διατήρηση της εκμετάλλευσης, το αβαντάρισμα της βάρβαρης εργασιακής εκμετάλλευσης, με το να κρατούνται μεροκαματιάρηδες άνθρωποι σε καθεστώς μαύρης και βαριά υποτιμημένης Ζωής.
