Εγκλεισμούς στο υπόγειο του σπιτιού, ξύλο, εξευτελισμοί δίχως τέλος, πείνα και κούρεμα… με τη ψιλή υπέμεναν τα τραγικά παιδιά
«Δεν έχουμε λεφτά να πάρουμε κάτι να φάμε, πεινάμε και δεν μας δίνει τίποτα ο μπαμπάς και η μαμά». Αυτή είναι η φράση που προκάλεσε την αντίδραση γείτονα του ζευγαριού στην Κρήτη όταν τυχαία, όπως λέει, είχε συναντήσει τα τρία ανήλικα παιδιά στο δρόμο την ώρα που κατευθύνονταν στο σχολείο τους.
Όπως σημειώνει ο ίδιος η καταδίκη του «πατέρα» είναι μία μορφή ανακούφισης για τα παιδιά και το χωριό. Ο γείτονας της οικογένειας γυρνά τον χρόνο πίσω και ανακαλεί στη μνήμη του ένα τυχαίο περιστατικό που τον έκανε να καταλάβει ότι στη βίλα της ντροπής υπήρχε μόνο θλίψη και εξαθλίωση.
«Είχα παρατηρήσει τη θλίψη στα προσωπάκια τους και πως ήταν εξουθενωμένα. Τα πλησίασα γιατί τα γνώριζα από τη γειτονιά και τα ρώτησα αν έχουν κάτι, αν θέλουν κάτι, αν συμβαίνει κάτι. Εκείνα μου είπαν ότι πεινούσαν και πως δεν είχαν χρήματα για να μπορέσουν να αγοράσουν ούτε ένα κουλούρι. Μου φάνηκε απίστευτο αυτό που άκουγα από τα μικρά, μιας και έβλεπα όλα αυτά τα χρόνια τον σχεδόν προκλητικό τρόπο ζωής του ζευγαριού, που κάθε λίγο και λιγάκι οργάνωνε διακοπές αναψυχής, παρατώντας κυριολεκτικά στο έλεος του Θεού τα παιδιά μόνα τους στο σπίτι.
Όπως μου είπε ο μεγαλύτερος γιος τους, ο οποίος πριν καιρό εκδιώχθηκε από το σπίτι στο οποίο διέμενε, με τη δικαιολογία ότι δημιουργούσε προβλήματα με την ανυπακοή του, το… μενού των βασανιστηρίων που τα παιδιά υπέμεναν επί σειρά ετών τα είχε όλα. Ξυλοδαρμούς, λεκτικές και σωματικές κακοποιήσεις, βάναυσες χειρονομίες και τιμωρίες με εγκλεισμό τους στα δωμάτια της πολυτελούς βίλας», θυμάται.
Σοκαριστική είναι η αποκάλυψη για τον τρόπο που επέλεγαν κάθε φορά να τιμωρήσουν την ενήλικη σήμερα κόρη τους όταν κατά την γνώμη τους αυθαδίαζε. Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο γείτονας της οικογένειας την κούρευαν γουλί!
«Το αθώο κορίτσι υπέμενε τα μαρτύρια που βίωνε γιατί εκείνοι την απειλούσαν ότι θα τη διώξουν και αυτή από το σπίτι, όπως είχαν κάνει άλλωστε και με το μεγαλύτερο αδελφό της. Η κοπέλα, η οποία είχε πέσει θύμα των αρρωστημένων ορέξεων του “πατέρα” της βίωνε ένα καθημερινό καθεστώς φόβου που την έπνιγε, ενώ δε μπορούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα να βγει από το σπίτι αφού το θέαμα που θα αντίκριζαν οι γείτονες με εκείνη κουρεμένη γουλί θα μαρτυρούσε περίτρανα τα βασανιστήρια που υφίστατο», λέει κάτοικος του χωριού και γείτονας της οικογένειας μιλώντας στο protothema.gr.
«Σας ικετεύω όχι τα μαλλιά μου, μη με κουρέψετε, θα κάνω ότι μου ζητήσετε»
Όπως λέει, «μάταια το κορίτσι εκλιπαρούσε τη μάνα και τον πατέρα να δείξουν οίκτο γιατί εκείνοι όχι απλά δεν είχαν τέτοιο συναίσθημα μέσα τους, αλλά αντίθετα έβρισκαν καθημερινά, τρόπους για να ταπεινώνουν και να εξευτελίζουν τις πέντε αθώες ψυχές που είχαν αποφασίσει να υιοθετήσουν».
«Το κορίτσι αυτό εξαφανίστηκε κυριολεκτικά την επόμενη ημέρα μετά τη σύλληψη του ζεύγους και έφυγε πίσω στην Αγγλία», λέει στο protothema.gr και συμπληρώνει «εκεί θα προσπαθήσει να προχωρήσει τη ζωή της, να επουλώσει τις ανοιχτές βαθιές πληγές στο σώμα και τη ψυχή της με την ελπίδα ότι ο χρόνος θα γιατρέψει και θα τη βοηθήσει να προχωρήσει παρακάτω. Η κοπέλα ήταν ίσως η πιο τραγική φιγούρα της οικογένειας, αφού υπέστη τα πιο σκληρά βασανιστήρια και επιπλέον προσπαθούσε να προστατέψει τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας κυρίως τα μικρότερα για να μην αντιμετωπίσουν τις ίδιες σκληρές καταστάσεις όπως εκείνη».
«Ο μεγάλος γιος της οικογένειας, όπως είπα και πριν, ζει εδώ και προσπαθεί να βρει τους δικούς του ρυθμούς. Είναι ένα ταλαιπωρημένο παιδί, που όμως βγάζει μία απίστευτη αξιοπρέπεια και γλυκύτητα και ας έχει πονέσει τόσο πολύ και ας έχει υπομείνει σειρά βασανιστηρίων και ταπεινώσεων. Φοβόμουν επειδή είναι αγόρι ότι θα έβγαινε όλος αυτός ο θυμός κάποια στιγμή και ενδεχομένως να είχε παραβατική συμπεριφορά. Σας διαβεβαιώ μόνο αυτό δε συνέβη, είμαστε κοντά του σε ότι χρειαστεί ανθρώπινα και ουσιαστικά και θα είμαστε κοντά του μέχρι να καταφέρει να σταθεί στα πόδια του. Τώρα για τα ανήλικα παιδάκια όπως γνωρίζετε είναι στο “Χαμόγελο του Παιδιού”. Μαθαίνω ότι τα έχουν αναλάβει ειδικοί ψυχολόγοι προκειμένου να μπορέσουν και εκείνα να βγάλουν ότι έχουν μέσα τους και σταδιακά να καταφέρουν αν ποτε γίνει κάτι τέτοιο να ξεχάσουν όλα όσα έζησαν», καταλήγει ο γείτονας του ζευγαριού στη συγκλονιστική του περιγραφή στο protothema.gr.
Κάποτε στην Αγγλία…
Το 1998, ο 38χρονος τότε Ντάγκλας Μπαρ γνωρίζει την κατά ένα έτος μικρότερή του Τζούλι στο Λιντς της Μεγάλης Βρετανίας. Την ίδια χρονιά παντρεύονται και από την πρώτη στιγμή προσπαθούν να αποκτήσουν παιδί. Δεν τα καταφέρνουν. Η υιοθεσία αποτελεί τη μοναδική λύση για την εμμονική Τζούλι, η οποία κατά τη διάρκεια των επαναλαμβανόμενων οινοποσιών της επαναλαμβάνει ότι το μόνο που θέλει είναι να αποκτήσει ένα παιδί. Να όμως που αποκτά και μάλιστα δύο: τα βιολογικά αδέλφια Τζέιντ και Ράιαν, παιδιά τοξικομανών, ηλικίας 4 και 5 ετών αντίστοιχα, τα οποία έχουν μόλις απομακρυνθεί από την πρώτη θετή τους οικογένεια λόγω βάναυσης κακοποίησης. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Ντάγκλας και η Τζούλι αποφασίζουν να υιοθετήσουν άλλα τρία παιδιά, κι αυτά βιολογικά αδέλφια: την 7χρονη Τζένιφερ, την 3χρονη Εϊμι και τον μόλις ενός έτους Λέβι. Την εποχή εκείνη λαμβάνουν από το βρετανικό κράτος για τις ανάγκες των παιδιών το ποσό των 4.500 λιρών μηνιαίως, με τους εκπροσώπους της κοινωνικής πρόνοιας του Λιντς να τους ασκούν πίεση, τονίζοντάς τους ότι οφείλουν να πιστοποιούν πως τα παιδιά μεγαλώνουν καλά. Αν και τα παιδιά δεν μεγαλώνουν καλά, τα λεφτά είναι πολλά. Ετσι σε μία από τις ατέλειωτες συζητήσεις του ζεύγους Μπαρ για το πώς θα καταφέρουν να γλιτώσουν από τις συνεχείς επισκέψεις των κοινωνικών λειτουργών που βάζουν σε κίνδυνο τις 4.500 λίρες που λαμβάνουν, βρίσκουν μια λύση που ταιριάζει γάντι στον διαταραγμένο τους ψυχισμό. Αν πάρουν τα παιδιά και εγκατασταθούν σε κάποια άλλη χώρα, τότε τα πράγματα θα είναι πολύ πιο εύκολα και η διατήρηση του μεγάλου κρατικού επιδόματος πιο πιθανή. Και κάπως έτσι το 2007 Ντάγκλας και Τζούλι Μπαρ μαζί με τα 5 υιοθετημένα παιδιά τους, τη 12χρονη Τζέιντ, τον 11χρονο Ράιαν, την 8χρονη Τζένιφερ, την 4χρονη Εϊμι και τον μόλις 2 ετών Λέβι, παίρνουν τον δρόμο για την Ελλάδα και συγκεκριμένα για τον Ταυρωνίτη Χανίων. Το μαρτύριο των παιδιών έχει μόλις ξεκινήσει και κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί πόσο επώδυνο θα είναι…
Στο όμορφο χωριό της Κρήτης αγοράζουν μία υπέροχη μεζονέτα με κήπο και πισίνα. Οι 4.500 βρετανικές λίρες (6.300 ευρώ) τον μήνα είναι άλλωστε αρκετές για να καλύψουν τόσο τη ματαιοδοξία τους όσο και την αστείρευτη δίψα τους για αλκοόλ. Δεν χρειάζεται να δουλέψουν μια που τα χρήματα που τους δίνει το βρετανικό κράτος είναι αρκετά, ούτε όμως και να ανησυχούν για τις δουλειές του σπιτιού με τα πέντε παιδιά-δούλους.
Η βίλα-κολαστήριο για τα 5 παιδιά στον Ταυρωνίτη Χανίων
Ο Βρετανός «μεγιστάνας» του Ταυρωνίτη και οι πρώτες καταγγελίες
Οσο περνάει ο καιρός κάποιοι γείτονες αντιλαμβάνονται ότι πίσω από τους τοίχους της αστραφτερής μεζονέτας με το γκαζόν και την πισίνα κρύβεται αδυσώπητη βρωμιά και πολύς πόνος. Τα παιδιά είναι παραμελημένα, χτυπημένα, λυπημένα, δυστυχισμένα. Δύο άνδρες, ένας Βρετανός και ένας Σκανδιναβός που διαμένουν σε γειτονικά σπίτια, αποφασίζουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους στέλνοντας στην κοινωνική υπηρεσία του Λιντς δύο επιστολές περιγράφοντας τις τραγικές συνθήκες μέσα στις οποίες διαβιώνουν τα πέντε μικρά παιδιά.
Στα τέλη του 2014 η Διεθνής Κοινωνική Υπηρεσία της Αγγλίας αποστέλλει στη Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της Π.Ε. Χανίων μία νέα καταγγελία στην οποία αναφέρεται ότι οι γονείς δεν παρέχουν επαρκή φροντίδα στα παιδιά, τα κακομεταχειρίζονται και υπάρχουν υπόνοιες για σεξουαλική παρενόχληση των δύο εκ των τριών κοριτσιών από τον πατριό τους. Η παραπάνω υπηρεσία σε συνεργασία με κοινωνική λειτουργό από το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» του Δήμου Πλατανιά απευθύνεται στους γονείς και στο σχολείο των παιδιών για να διαπιστώσει αν ευσταθεί το περιεχόμενο της καταγγελίας.
Κατά έναν απροσδιόριστο τρόπο, το σατανικό ζευγάρι καταφέρνει να πείσει την κοινωνική λειτουργό ότι όλα βαίνουν καλώς και πως η εν λόγω καταγγελία δεν αποτελεί τίποτε παραπάνω από ένα μύθευμα ζηλόφθονων συγχωριανών. Τα παιδιά δεν μιλούν. Τρέμουν, καθώς οι γονείς τα έχουν απειλήσει πως αν ανοίξουν το στόμα τους όχι μόνο θα τα διώξουν από το σπίτι, αλλά θα τα σκοτώσουν με το όπλο που κρύβουν στο υπνοδωμάτιο ή με τα χασαπομάχαιρα που φυλάνε στα συρτάρια της κουζίνας… Η κοινωνική λειτουργός αφήνει πίσω της τη μεζονέτα του Ταυρωνίτη μαζί με τα μαρτύρια που καθημερινά υφίστανται μέσα σε αυτήν οι πέντε παιδικές ψυχές.
Πίσω από τα ερμητικά κλειστά παράθυρα της βίλας του τρόμου τα παιδιά βιάζονταν ψυχικά και σωματικά
Βιασμοί, σκοτεινά υπόγεια και ξυρισμένα κεφάλια
Παιδικά ρούχα μέσα σε σακούλες σκουπιδιών, απομόνωση σε σκοτεινά υπόγεια, μπουνιές στο πρόσωπο και απειλές με μαχαίρια είναι κάποιες μόνο από τις τιμωρίες στις οποίες υπόκειντο τα πέντε παιδιά κάθε φορά που δεν υπάκουαν στις αρρωστημένες διαθέσεις και τις παρανοϊκές εντολές του Ντάγκλας και της Τζούλι. Τις φορές όπου ο Ράιαν, ο πρωτότοκος θετός γιος της οικογένειας, αργεί να επιστρέψει στο σπίτι, οι παρανοϊκοί γονείς πακετάρουν τα ρούχα του σε σακούλες σκουπιδιών, τον χτυπούν βάναυσα και του στέλνουν απειλητικά μηνύματα στο κινητό. Ανάλογα βασανιστήρια υφίσταται κάθε φορά που «δεν κάθεται καλά» και η βιολογική αδελφή του Τζέιντ, με τη διαφορά ότι στο δικό της ανήλικο σύμπαν προστίθεται και το μαρτύριο του βιασμού.
Ο Ράιαν έχει δει την αδελφή του Τζέιντ γυμνή στο κρεβάτι με τον «μπαμπά» να θωπεύει το στήθος και τα γεννητικά της όργανα και να επιδίδεται σε πράξεις πέρα από κάθε λογική. Η 14χρονη τότε Τζέιντ δεν είναι ένα παιδί, αλλά ένα αντικείμενο που βιάζεται τουλάχιστον τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα. Στα όρια της τρέλας συγκαταλέγονται και όλα όσα κάνει ο Ντάγκλας στην ανήλικη Τζένιφερ: τη χτυπά με γροθιές και ξύλινα μπαστούνια στο στήθος, της ξυρίζει το κεφάλι και τα φρύδια, τη βρίζει, την απειλεί, τη βιάζει ξανά και ξανά.
Η «μάνα» όχι μόνο απολαμβάνει τα όσα κάνει ο σύζυγός της στα παιδιά, αλλά μετέχει κι εκείνη στο αρρωστημένο παιχνίδι πετώντας τους μαχαίρια και χτυπώντας τα βάναυσα κάθε φορά που εκείνα δεν υπακούν στην αρρωστημένη ψυχοσύνθεση εκείνης και του συζύγου της…
Τα παιδιά επιβιώνουν από θαύμα. Βασανισμένα, βιασμένα, τρομοκρατημένα, αποκομμένα από το σχολείο και την παραμικρή κοινωνική συναναστροφή, μοιάζουν με ήρωες βγαλμένους μέσα από μυθιστόρημα του Κάρολου Ντίκενς, μέχρι τη στιγμή που μην αντέχοντας τις συνεχείς κακοποιήσεις αποφασίζουν να λύσουν τη σιωπή τους και τα χέρια της Δικαιοσύνης…
Μία αποκάλυψη, μία εξαφάνιση και μία καταδίκη…
Τον Ιανουάριο του 2015, λίγο μετά το ατύχημα στο οποίο ενεπλάκη ο 50χρονος Αγγλος, οι δύο μεγαλύτερες κόρες της οικογένειας, Τζέιντ και Τζένιφερ, μιλούν σε δύο γυναίκες του χωριού για όλα όσα υποφέρουν και υπομένουν στα χέρια του Ντάγκλας και της Τζούλι. Οι δύο γυναίκες καταγγέλλουν σοκαρισμένες τα όσα άκουσαν στην Αστυνομία και αμέσως ξεκινά προκαταρκτική εξέταση. Οι μαρτυρίες των παιδιών συγκλονίζουν και η αλήθεια βγαίνει στο φως. Ετσι ο βιαστής οδηγείται στις Φυλακές Γρεβενών όπου κρατείται μέχρι σήμερα. Αργά το βράδυ της Παρασκευής το Μεικτό Ορκωτό Ρεθύμνου τον καταδίκασε ομόφωνα για βιασμό κατ’ εξακολούθηση και κατάχρηση ανηλίκου σε ασέλγεια από οικείο. Του επιβλήθηκε 19 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση.
Η δε σύζυγός του καταφέρνει να το σκάσει. Κανείς δεν την είδε, ούτε την άκουσε, μη γνωρίζοντας μέχρι σήμερα αν κρύβεται στην Ελλάδα ή έχει βρει καταφύγιο στην Αγγλία. Εις βάρος της εκκρεμεί ένταλμα βιαίας προσαγωγής για υπόθαλψη και συνεργία. Ωστόσο κανείς δεν είναι ικανός να πει αν υπάρχει κατάλληλη τιμωρία γι’ αυτή τη γυναίκα.
Ο «πατέρας», σε μια απέλπιδα προσπάθεια υπεράσπισής του, ισχυρίζεται μέχρι και σήμερα ότι όλα όσα του καταλογίζουν δεν αποτελούν τίποτε παραπάνω από μυθεύματα που ξεκινούν «από ψυχολογικά προβλήματα των παιδιών, απόρροια της κακοποίησης που είχαν υποστεί από τις βιολογικές τους οικογένειες»…
Μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης παιδεραστίας, ο Βρετανός πρωταγωνιστής της, θετός πατέρας και βιαστής των πέντε παιδιών, οδηγείται στις Φυλακές Γρεβενών όπου κρατείται μέχρι σήμερα
Ο συνήγορος πολιτικής αγωγής κ. Νότης Ψυλλάκης
Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο συνήγορος πολιτικής αγωγής Νότης Ψυλλάκης, η αποτρόπαια συμπεριφορά του δράστη αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός για τη Δικαιοσύνη. «Η συμπεριφορά του δράστη σκιαγραφείται όχι απλά ως ηθικά ασπόνδυλη, αλλά ως ο ορισμός κυριολεκτικά της βαρβαρότητας, δεδομένου ότι αποκλειστικά βιοποριζόμενος από τα παχυλά επιδόματα των βρετανικών κοινωνικών υπηρεσιών, δημιούργησε ένα καθεστώς κόλασης για τα πέντε ανήλικα υιοθετημένα παιδιά του. Η ψυχολογική και σωματική βία σε βάρος τους και η σεξουαλική κακοποίηση των δύο μεγαλύτερων από τα τρία ανήλικα κορίτσια, συγκροτούν μια εικόνα που δύσκολα θα μπορούσε να περιγράψει ο Κάρολος Ντίκενς. Πέραν όμως από τη νομική διάσταση του θέματος και τις ιμπρεσιονιστικές προσεγγίσεις της κοινής γνώμης, η υπόθεση αυτή εγείρει μείζονος σημασίας ερωτήματα αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας των αρμόδιων ελεγκτικών μηχανισμών του Ηνωμένου Βασιλείου. Εξ όσων γνωρίζω βέβαια η πρωτοφανής αυτή ιστορία δεν θα ξεπεραστεί εύκολα. Ηδη έχει ξεκινήσει έρευνα σε ποικίλα επίπεδα. Να επισημάνω τέλος ότι η τοπική κοινωνία, προς τιμήν της, τόσο στο επίπεδο των αρμόδιων κοινωνικών υπηρεσιών όσο και στο επίπεδο των εθελοντών Ελλήνων και Αγγλων, εμφάνισε εξαιρετικά αντανακλαστικά. Ανάλογο όμως ήταν και το ενδιαφέρον και η δραστηριοποίηση της προξένου της Μεγάλης Βρετανίας στην Κρήτη», δήλωσε ο δικηγόρος.
Αυτή τη στιγμή τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια υποστηρίζονται ψυχολογικά και οικονομικά από οικογένειες της Κρήτης και κοινωνικές υπηρεσίες, ενώ τα τρία μικρότερα φιλοξενούνται στο Χαμόγελο του Παιδιού μετά από απόφαση του Πρωτοδικείου Χανίων η οποία αφαίρεσε τη γονική μέριμνα από τους Βρετανούς. Αυτή τη στιγμή κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν τα τραύματα που άφησε το σατανικό ζεύγος στις ψυχές των πέντε θετών παιδιών του μπορούν κάποτε να επουλωθούν. Το μόνο στο οποίο ελπίζουν όλοι είναι η απονομή δικαιοσύνης, έστω κι αν η τελευταία άργησε πολύ…