Υπό διακριτική παρουσία δυνάμεων της αστυνομίας και με τη συμμετοχή εκατοντάδων εργαζόμενων, φοιτητών αλλά και εκπροσώπων κομμάτων της Αριστεράς και αναρχικών συλλογικοτήτων πραγματοποιήθηκε η διαδήλωση – διαμαρτυρία για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τις διαδηλώσεις.
Η διαδήλωση ήταν ενωτική αφού συμμετείχαν οι συλλογικότητες και τα σωματεία και του ΠΑΜΕ που μάλιστα βρισκόταν στην κεφαλή της διαδήλωσης.
Στα πανό κυριαρχούσαν οι αναφορές στο “αυτονόητο δικαίωμα στη διαδήλωση”, σε άλλα γινόταν αναφορά σε “χουντικό νομοσχέδιο” και σε “αντιδραστικό νομοσχέδιο που ποινικοποιεί τους αγώνες”.
Χαρακτηριστικό και το σύνθημα που γράφτηκε σε τοίχο:
“Αν οι πορείες άλλαζαν κάτι, θα ήταν παράνομες”
Η πορεία διέσχισε μεγάλο μέρος της πόλης αφού έφτασε μέχρι το πανελλήνιο και από εκεί κατευθύνθηκε πίσω στο Δημαρχείο για να ανέβει από την Αποκορώνου έως ότου καταλήξει στη Δημοτική Αγορά.
Να σημειώσουμε ότι το σχέδιο νόμου δεν εξειδικεύει τους όρους υπό τους οποίους είναι δυνατή η απαγόρευση της δημόσιας συγκέντρωσης σύμφωνα με όσα ορίζει το άρθρο 11 παρ.2 του Συντάγματος.
Ιδίως σε σχέση προς τις αυθόρμητες συναθροίσεις, τίθεται σε αμφιβολία το τεκμήριο της νομιμότητας αυτών, καθώς κατά την σχετική διατύπωση του σχεδίου επιτρέπονται “εφόσον δεν διαφαίνονται κίνδυνοι διασάλευσης της δημόσιας ασφάλειας ή σοβαρής διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής.”.
Περαιτέρω, η διάταξη που εισάγει ένα είδος “αντικειμενικής” αστικής ευθύνης του οργανωτή της συγκέντρωσης για τις ζημίες που τυχόν θα προκληθούν κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα συνταγματικότητας και συμβατότητας με την ΕΣΔΑ, καθώς συνιστά σοβαρό κίνδυνο και συνεπώς αντικίνητρο για τη διοργάνωση κάθε ειρηνικής συνάθροισης.
Τέλος, είναι χαρακτηριστικό ότι το σχέδιο νόμου, ενώ προβλέπει ρητά την δυνατότητα της αστυνομίας να διαλύει τις συγκεντρώσεις, δεν θέτει όρια στην δράση της αστυνομίας απαγορεύοντας ή οριοθετώντας ρητά τα μέσα διάλυσης των συναθροίσεων, για παράδειγμα την χρήση δακρυγόνων.
Να σημειώσουμε ότι ήδη υφίσταται Προεδρικό Διάταγμα του 2013, όταν ήταν υπουργός ο κ. Ν. Δένδιας, σε συνέχεια αντίστοιχου Προεδρικού Διατάγματος του 1991 επί κυβέρνησης αειμνήστου Κ. Μητσοτάκη, που δίνει τη δυνατότητα στην Ελληνική Αστυνομία να απαγορεύσει μια συγκέντρωση. Με βάση το ίδιο Διάταγμα η ΕΛ.ΑΣ. έχει το δικαίωμα στην περίπτωση που κάνουν πορεία 50 άτομα να τους οδηγήσει στο πεζοδρόμιο.
Όπως σημειώνουν φορείς και οργανώσεις:
* Η υποχρέωση γνωστοποίησης κάθε συνάθροισης στην αστυνομία όπως προβλέπεται στο άρθρο 3 ισοδυναμεί με αίτηση προγενέστερης άδειας που ουσιαστικά εκχωρεί στην κάθε κυβέρνηση το δικαίωμα να αποφασίζει ποιες συναθροίσεις θα επιτρέπονται και ποιες όχι.
* Η δυνατότητα της προληπτικής πλήρους απαγόρευσης των συναθροίσεων με απόφαση της οικείας Αστυνομικής ή Λιμενικής Αρχής πλήττει τον πυρήνα του δικαιώματος της διαδήλωσης και βρίσκεται εκτός συνταγματικού πλαισίου, όπως αυτό περιγράφεται στο άρθρο 11, παράγραφος 2 του Συντάγματος.
* Η υποχρέωση του «οργανωτή» να μεριμνά για την ομαλή διεξαγωγή της συνάθροισης και να συνεργάζεται άμεσα με την αρμόδια αστυνομική αρχή, συμμορφούμενος με τις υποδείξεις της, μετατρέπει εκλεγμένους συνδικαλιστές και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις σε όργανα του νόμου, ναρκοθετεί την ανεξαρτησία τους κι αλλάζει το χαρακτήρα τους.
* Η εισαγωγή της αντικειμενικής αστικής ευθύνης του «οργανωτή» της συγκέντρωσης για ζημιές που τυχόν θα προκληθούν κατά τη ζωής και της ιδιοκτησίας στη διάρκεια της συγκέντρωσης συνιστά αντικίνητρο για την διοργάνωση διαδηλώσεων. Πολύ πιο σημαντικός ωστόσο είναι ο κίνδυνος καταλογισμού βαρύτατων προστίμων και αγωγών σε διαδηλωτές και φορείς που δε φέρουν καμία ευθύνη.
* Η σύσταση «Διεύθυνσης Πρόληψης της Βίας» αυξάνει τα στεγανά σε ένα πεδίο άσκησης εξουσίας που ο δημοκρατικός του έλεγχος δεν ήταν ποτέ δεδομένος ακόμη και τα χρόνια της δημοκρατικής ομαλότητας, ενώ ο εκδημοκρατισμός του διήρκεσε πολλά χρόνια και απαίτησε μεγάλες προσπάθειες.