π. Στυλιανός Θεοδωρογλάκης | Δόξα τω Θεώ, ότι μια φορά ακόμα αξιωνόμαστε να ζήσουμε και να εορτάσουμε τα Χριστούγεννα.
Δόξα τω Θεώ, ότι μια φορά ακόμα στη ζωή μας θα ακούσουμε τους ύμνους της Εκκλησίας «Χριστός γεννάται δοξάσατε, Χριστός επί γης υψώθητε», καθώς και τους ύμνους των αγγέλων «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Δόξα τω Θεώ, ότι μια φορά ακόμα θα ζήσουμε και θα χαρούμε την επίσκεψη των μάγων με τα δώρα τους, τους βοσκούς «αγραυλούντες», τους αγγέλους να κατεβαίνουν και να ανεβαίνουν στους ουρανούς τραγουδώντας, το άστρο της Ανατολής να οδηγεί τους Μάγους, να στέκεται και να φωτίζει με το ανέσπερο φως της Τρισήλιας Θεότητας, το σπήλαιο και την φάτνη, τη Βηθλεέμ και την οικουμένη.
Δόξα τω Θεώ, για τις μεγάλες δωρεές Του σε μας τους ανθρώπους όλους και τον κόσμο που ζούμε.
Ο Θεός σαρκώνεται το ανθρώπινο και ο άνθρωπος θεώνεται, αγιάζεται, θεανδροποιείται.
Ο Θεός έρχεται στη γη και η γη αναβαθμίζεται, γίνεται ουρανός, αγιάζεται, λαμπρύνεται, γίνεται παράδεισος όπου ο Θεός και ο άνθρωπος συμβιώνουν αρμονικά και η χαρά της παρουσίας του Θεού πλημμυρίζει την ανθρωπότητα και ο άνθρωπος ζει τη χαρά και την ευχαρίστηση της ζωής στην απόλυτη πληρότητα της, σε όλο το βάθος και το εύρος της ομορφιάς της.
Ζούμε τα Χριστούγεννα, το μεγαλύτερο πανηγύρι των αιώνων της Δημιουργίας όλης, του σύμπαντος κόσμου, του ουρανού και της γης του πνευματικού και υλικού κόσμου.
Άγγελοι και άνθρωποι πανηγυρίζουν, τραγουδούν, χορεύουν και υποδέχονται τον άρχοντα της Δημιουργίας και της ζωής, τον Κύριο της δόξης, το Σωτήρα και Λυτρωτή, τον Θεάνθρωπο Χριστό, που στο πέρασμά Του από τον ουρανό στη γη παραμερίζει τον Άδη, νικά το θάνατο και χαρίζει ζωή στους «εν τοις μνήμασι» και μάλιστα «ζωήν αιώνιον».
Τα παιδιά μας όπως ζουν και κινούνται μέσα στην παιδική τους αγνότητα έτσι καταλαβαίνουν και έτσι θέλουν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, με τα κάλαντα, με τα δώρα , με τις φωνές, τα γέλια, τα τραγούδια και τη χαρά τους.
Μέσα από τούτη την παιδική υποδοχή και αποδοχή των Χριστουγέννων, βρίσκουμε την αλήθεια, τη ζωή και την ομορφιά των ημερών.
Φοβούμαστε ότι όλα τα άλλα που ασχημίζουν τις μέρες, που κάνουν μουντό το αγνάντεμα, που αποϊεροποιούν τα Χριστούγεννα, που απομακρύνουν τον άνθρωπο από την ελπίδα και την αισιοδοξία κινούνται και τροφοδοτούνται από όργανα του αρχέκακου εχθρού του ανθρώπου, είτε αυτά τα όργανα είναι πολιτικοί, είτε είναι τραπεζίτες, είτε είναι οτιδήποτε άλλο.
Καλούμαστε όλοι μας να ζήσουμε και να χαρούμε τα Χριστούγεννα ως αυτό που είναι δώρο του Θεού στον κόσμο και τον άνθρωπο.
«Με καθαράν καρδίαν… και ψυχήν συντετριμμένην» (Συμεών Ν. Θεολόγος).
Να ζήσουμε και να χαρούμε τα Χριστούγεννα όπως τα παιδιά, με την παιδική τους αγνότητα, με τραγούδια και φωνές, με τα κάλαντα και με γέλια μαζί με τις όποιες υπαρκτές δυσκολίες αντιμετωπίζουμε.
Με την υγεία και την ασθένειά μας.
Με τη χαρά και το πένθος μας.
Με την ελπίδα και την απελπισία μας.
Ακόμα και με τη ζωή και το θάνατο.
Τα Χριστούγεννα είναι για μας τους «συντετριμμένους και τεταπεινωμένους», που ζούμε την εξουθένωση μας και περικυκλωνόμαστε από χίλια – μύρια κακά.
Στεκόμαστε με ευθύνη και επίγνωση στην παιδική αγνότητα και καθαρότητα και επιθυμούμε να συνεορτάσουμε τα Χριστούγεννα με αυτό το πνεύμα της αγνότητας και λαμπρότητας των παιδιών μας.
Χαιρόμαστε που η Αγία μας Εκκλησία στη λειτουργική της παράδοση διαφυλάσσει αυτό το πνεύμα της παιδικής αγνότητας και λειτουργεί τα Χριστούγεννα με ψαλμούς και ύμνους και ωδές πνευματικές, με τραγούδια και χορούς κάτω από τον ολόφωτο ουρανό, την φωτεινή νύκτα των Χριστουγέννων.
Καλούμαστε να μπούμε στα ενδότερα του καταπετάσματος αυτής της εορτής των Χριστουγέννων από την οδό της παιδικής αγνότητας και γνησιότητας του «νέου παιδίου» που γεννάται στη φάτνη της Βηθλεέμ, αλλά και στη φάτνη της καρδιάς και της υπάρξεώς μας.
Αυτό είναι το μεγάλο μυστικό των Χριστουγέννων.
Ο Χριστός όχι μόνο που γεννάται εντός ημών αλλά αυτός που επίσης είναι η ζωή μας, το φως, η χαρά μας, η ελπίδα μας, το νόημα και το πλήρωμα του παρόντος και του μέλλοντος.
Να είναι εκείνος μπροστά και εμείς να τον ακολουθούμε «γεννηθήτω το θέλημά σου» και όπως ο Παύλος εξομολογείτε: «ζω ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός».
Καλούμε κυρίως τους εμπερίστατους αδελφούς μας, τους εγκαταλελειμμένους, τους περιφρονημένους, τους περιθωριακούς, τους ανυπόληπτους, τους κουρασμένους και απελπισμένους να δουν τα Χριστούγεννα απ’ αυτή την πλευρά, ως πανηγύρι και εορτή χαράς ζωής, ανάπτυξης και πολιτισμού.
Προπάντων καλούμε τα ίδια τα παιδιά να συνεχίζουν να τραγουδούν τα Χριστούγεννα, να λένε τα κάλαντα, να μιλούν, να γελούν, να χορεύουν.
Περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, σήμερα χρειαζόμαστε τα αγνά παιδικά πρόσωπα με τις ευλογημένες γεμάτες ελπίδα και χαρά παιδικές τους φωνές.
Εξίσου καλούμαστε όλοι να ζήσουμε αυτή την άνοιξη και τη χαρά των Χριστουγέννων.
Να ανοίξουμε τις πόρτες και τα σπίτια μας, να καλέσουμε στο Χριστουγεννιάτικο Τραπέζι μας, τη χαρά μας, τους όποιους εμπερίστατους αδελφούς μας, όμοιους και διαφορετικούς, να μοιραστούμε μαζί τους τη χαρά και την ευλογία του Θεού, να συνεορτάσουμε τα Χριστούγεννα.
Μη μείνουμε μόνοι μας.
Μην πούμε εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους.
Μην φυλακίσουμε και τα Χριστούγεννα στη φυλακή του εγωκεντρισμού μας.
Να λειτουργήσουμε το σπίτι μας και την οικογένειά μας ως «κατ’ οίκον Εκκλησία».
«Καλήν εσπέραν άρχοντες
αν είναι ορισμός σας
Χριστού τη θεία γέννηση
Να πω στ’ αρχοντικό σας».
Να ακούσουμε και να δεχτούμε αυτό το χαροποιό μήνυμα, αυτή τη λυτρωτική πρόκληση, όπως φτάνει στα αυτιά μας από τα αγνά παιδικά χείλη, αλλά και απ’ όποιους άλλους αδελφούς μας.
«Δεύτε είδομεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός».
Είναι ευθύνη μας να ανακαλύψουμε και να μάθουμε που ο Χριστός γεννάται.
Στην καρδιά μας, στο σπίτι μας.
Στην πόλη μας, στην Πατρίδα μας.
Στην οικουμένη και να πράξουμε
το αυτονόητο: «Ακολουθήσομεν Αυτώ».
