Του Γιάννη Αγγελάκη
Είναι 8 το πρωί και έπρεπε να είχα σηκωθεί εδώ και μία ώρα. Το αμάξι έχει χαλάσει και πρέπει να πάρω το λεωφορείο.
Έξω βρέχει. Σέρνω τα πόδια μου μέχρι τη στάση. Στο λεωφορείο ο οδηγός μαλώνει με έναν επιβάτη επειδή του έλειπαν 10 λεπτά από το εισιτήριο. Προσφέρομαι να δώσω το ποσό που λείπει. Ο συνεπιβάτης με ευχαριστεί, ο οδηγός όμως σα κάτι να σιγουρμουρίζει απογοητευμένος από την κατάληξη της διαμάχης…
Κάθομαι στο γραφείο μου. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Είναι μεταλλικό, φθαρμένο στις γωνίες, με έναν υπολογιστή 15ετίας και σκόρπια χαρτιά εδώ κι εκεί. Ουδείς έχει όρεξη για πολλές κουβέντες. Πιάνω ασυναίσθητα το κινητό μου και ανοίγω το instagram.
Στη φωτογραφία που εμφανίζεται μπροστά μου μια όμορφη κοπέλα με το μπικίνι της απολαμβάνει τον γαλάζιο ουρανό κάτω από μία ξύλινη ομπρέλα σε μία εξωτική παραλία. Στα πόδια της έχει ένα λάπτοπ, και δίπλα της βρίσκεται ένα μικρό τραπεζάκι με...
Αυτό το άρθρο είναι μόνο για συνδρομητές
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, γίνετε συνδρομητής και στηρίξτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία.
Θυμάσαι την τελευταία φορά που διάβασες κάτι και κατάλαβες ότι “εδώ γράφεται η αλήθεια”;
Για πάνω από 40 χρόνια, ο Αγώνας της Κρήτης βρίσκεται δίπλα σου. Στα χρόνια που η εφημερίδα μας πουλούσε χιλιάδες φύλλα στα περίπτερα και οι λέξεις ταξίδευαν στα χωριά, στα καφενεία, στα σπίτια της Κρήτης.
Σήμερα, συνεχίζουμε στον ψηφιακό κόσμο. Με την ίδια φωνή. Με την ίδια αφοσίωση. Με την ίδια ανάγκη να πούμε όσα άλλοι δεν τολμούν.
Αλλά η αλήθεια έχει κόστος...
Η δική σας στήριξη είναι αναγκαία για να συνεχίσουμε το έργο μας, με όσο γίνεται μικρότερες εξαρτήσεις. Για να μπορούμε να στεκόμαστε δυνατοί και να αποτελούμε τη δική σας φωνή.
Στήριξε σε μηνιαία βάση και αποτέλεσε έτσι μέρος της προσπάθειάς μας. Δώσε μας τη δύναμη για να σταθούμε πιο ισχυροί δίπλα σου.
