Του π. Στυλιανού Θεοδωρογλάκη
«Αγγέλους έσχες συλλειτουργούντας σοι»
Εόρτια, αγιολογικά και λειτουργικά, πνευματικά και ουράνια εορτάζουμε και τιμούμε τον θαυματουργό άγιο επίσκοπο Τριμιθούντος Κύπρου τον θαυματουργό.
Αλλά και ανθρώπινα και κοσμικά, όπως ζούμε στην οικογένεια και την κοινωνία πανηγυρίζουμε επίσης τον άγιο και παρά την αμαρτητική μας βαρύτητα χαιρόμαστε το πρόσωπο και τη ζωή του και προτρέπουμε και προτρεπόμαστε να του μοιάσουμε.
Στο πρόσωπό του ο άγιος ενώνει τη γη με τον ουρανό, εμάς τους ανθρώπους με τα αμαρτητικά μας στίγματα με τους άγιους αγγέλους.
Φέρνει το Θεό στον κόσμο και ανεβάζει τον κόσμο στα ύψη της θεϊκής μεγαλοσύνης.
Γιατί ο Άγιος Σπυρίδωνας ήταν προχωρημένος στην Αγιότητα. Δεν ήταν εμείς που βρισκόμαστε ακόμα στα μετόπισθεν του αγιασμού και της χάρης του Θεού. Βρισκόμαστε δε βρισκόμαστε στους αρχάριους, αν δεν έχουμε κολλήσει κάπου πιο πίς.
Ενώ ο Άγιος Σπυρίδωνας, όταν λειτουργούσε οι πιστοί, το εκκλησίασμα, άκουε αγγελικές ψαλμωδίες και μερικοί δεν άκουαν μόνο, έβλεπαν με τα μάτια τους γύρω γύρω από τον επίσκοπο τους άγιους αγγέλους να συλλειτουργούν μαζί του.
Η αγιότητα του επισκόπου, λειτουργούντα, αγιάζει όχι μόνο τη θεία λειτουργία, αλλά και το ίδιο το εκκλησίασμα.
Η αγιότητα δε στεγανοποιείται, διαχέεται και μοιράζεται στη λειτουργική σύναξη των πιστών. Αυτά δεν τα λέμε εμείς και φυσικά δεν τα λέει ο άγιος. Τα διηγούνται οι ίδιοι οι πιστοί, που τα κάνουν βίωμα και ζωή, λόγο δύναμης και τραγούδι ευλογίας και χαράς
«και εν τω μέλπειν τα αγίας σου ευχάς, αγγέλους έσχες συλλειτουργούντες σοι Ιερότατε» (απολυτίκιο του Αγίου)
Αποζητούμε, προστρέχουμε και καταφεύγουμε τη χάρη του, γιατί «Ει χωλω παροικήσεις υποσκάζειν μαθήσεις» γιατί «με όποιο δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις» και γιατί ακόμη «με τον καλλιά σου καθίζε και νειστικός σηκώνου»
Αυτό είναι η δική μας ευθύνη. Τα υπόλοιπα τα’ αφήνουμε στον Άγιο.
Άγιε Σπυρίδωνα, που από ταπεινός βόσκός προβάτων στην πατρίδα σου την Κύπρο, έφταξες επάξια και ευλογημένα την αρχιεροσύνη και έγινες βοσκός λογικών προβάτων και που με τη θαυμαστή και θαυματουργή παρουσία σου στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο αποστόμωσες τους Αρειανούς αιρετικούς, των Κερκυραίων προστάτης και πάντων των Ορθοδόξων καύχημα, ο θαυματουργός άγιος εν ζωή και μετά ταύτη, δε σου ζητούμε πολλά. «Πρέσβευε υπέρ ημών»
Και επειδή η Κέρκυρα όπου βρίσκεται ολοζώντανο το άγιο σκήνωμά σου μας πέφτει λίγο μακριά, και μπορεί να μην ακουστεί η φωνή μας ως εκεί, καταφεύγουμε στη Χάρη σου, εδώ κοντά, στον περικαλή Ιερό Καθεδρικό Ναό του Καστελίου Κισάμου που οι ευσεβείς κισαμίτες, σε καιρούς δυσκολότερους από τους τωρινούς οικοδόμησαν προς Τιμήν Σου.
Άγιε Σπυρίδωνα, «εισάκουσον της φωνής μας» και ευλόγησε τα πρόσωπα και τους ανθρώπους όλους, τον τόπο και την περιοχή, την Κίσαμο και τα Χανιά και την κρήτη, και την πατρίδα μας την Ελλάδα.
Έχουμε άμεσα ανάγκη αυτή την ανάσα πνοής και ζωής. Μας συνθλίβουν τα δυσβάσταχτα, καταπιεστικά οικονομικά και πολιτικά μέτρα. Μας σφίγγουν το λαιμό. Δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε.
Από την άλλη μεριά η οικονομική ύφεση και ανέχεια ευτελίζουν το πρόσωπο, διασύρουν υπολήψεις, δείχνουν σκηνές ντροπής όπως αυτές με τις ουρές ανθρώπων μπροστά στα συσσίτια με μια κατσαρόλα για ένα πιάτο φαγητού, όπως και οι άλλες εικόνες αναζήτησης της καθημερινής τροφής πολλών εμπερίστατων συνανθρώπων μας στους κάδους απορριμμάτων.
Αγιε Σπυρίδωνα, από την Κέρκυρα ως την Κρήτη, την ορθοδοξία και την οικουμένη, και πάλιν πολλάκις «πρέσβευε υπέρ ημών» γιατί «πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργούμενη»