Για «ιστορική στροφή» της γερμανικής κυβέρνησης κάνουν λόγο γερμανικά μέσα μεταδίδοντας πως η κυβέρνηση στοχεύει να παράσχει όπλα στους Κούρδους μαχητές που πολεμούν ενάντια στους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Η πρόθεση της κυβέρνησης φαίνεται πως έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις στο Βερολίνο και διαφωνίες κυρίως ως προς το ρόλο που έχει το κοινοβούλιο για τη λήψη μιας τέτοιας απόφασης.
Σύμφωνα με τη DeutscheWelle το ερώτημα που βρίσκεται στο επίκεντρο τις τελευταίες ημέρες είναι αν το γερμανικό κοινοβούλιο θα έχει λόγο ή όχι στην απόφαση για την αποστολή όπλων στους Κούρδους. Ο πολιτικός κόσμος εμφανίζεται διχασμένος, ενώ διαφωνίες υπάρχουν και στο εσωτερικό των δύο μεγάλων κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού.
Το Κόμμα των Πρασίνων, πρώτο, κατέθεσε αίτημα για έκτακτη συνεδρίαση της Βουλή τονίζοντας πως η πρόθεση της κυβέρνησης να στείλει όπλα στο βόρειο Ιράκ είναι «άνευ προηγούμενου» και σηματοδοτεί αλλαγή πλεύσης δεδομένου πως ως σήμερα ισχύει το δόγμα στην εξωτερική πολιτική της Γερμανίας για μη εξαγωγή όπλων σε εστίες κρίσης.
Στελέχη του κυβερνώντος Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της Άνγκελα Μέρκελ, όπως αναφέρει η DeutscheWelle, απορρίπτουν με δηλώσεις τους την αναγκαιότητα συνεδρίασης της Βουλής, υποστηρίζοντας πως για το όλο θέμα υπάρχει ενημέρωση των καθ΄ ύλην αρμόδιων επιτροπών Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας του κοινοβουλίου.
Ωστόσο με τη θέση των Πρασίνων συντάσσονται και στελέχη των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού, των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών. Ειδικότερα ο χριστιανοδημοκράτης πολιτικής Νόρμπερτ Λάμερτ διευκρινίζει πως βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας η κυβέρνηση δεν έχει ανάγκη την έγκριση του κοινοβουλίου για να στείλει όπλα στο Ιράκ, ωστόσο, όπως ανέφερε στο Spiegel, η πολιτική σημασία μιας τέτοιας απόφασης είναι τόσο μεγάλη που καθιστά αναγκαία τη συζήτηση στο κοινοβούλιο.
Εκτός του Νόρμπερτ Λάμερτ μια σειρά υψηλόβαθμων πολιτικών των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών εξακολουθούν να απορρίπτουν την αποστολή όπλων στο Ιράκ. Χαρακτηριστική για αυτή τη στάση είναι η δήλωση του αντιπροέδρου του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, Ραλφ Στέγκνερ. Όπως δήλωσε, «100 χρονιά μετά την έναρξη του Πρώτου και 75 χρόνια μετά την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, πράγματι δεν θα έπρεπε να συζητάμε για το σπάσιμο στρατιωτικών ταμπού.»
Μια ιστορική απόφαση…
Η απόφαση του Βερολίνου να εξοπλίσει τους Κούρδους στο βόρειο Ιράκ, οι οποίοι μάχονται με τους τζιχαντιστές, απασχολεί εκτενώς τον γερμανικό τύπο, γράφει στην επισκόπηση Τύπου η DeutscheWelle παρουσιάζοντας τα παρακάτω αποσπάσματα από γερμανικές εφημερίδες.
«Γιατί να μην αποτραβηχτούμε από τις συγκρούσεις του ισλαμικού κόσμου και να τους αφήσουμε όλους αυτούς να τσακώνονται μεταξύ τους;. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν αποτελεί εναλλακτική λύση», γράφει η εφημερίδα DieWelt και συνεχίζει: «Η αποσύνθεση κρατικών δομών στις χώρες της Αραβικής Άνοιξης, στο όρος Χιντουκούς ή στην Αφρική συντελεί αποφασιστικά στη διάδοση και δικτύωση μίας νέας ʻΔιεθνούς των τρομοκρατώνʼ. Εάν (η αποσύνθεση) σταματήσει ή αναστραφεί, τότε θα αποδυναμωθεί και το αφήγημα των ισλαμιστών, όχι μόνο εκεί, αλλά και σε όλον τον κόσμο. Η Δύση μπορεί να συμβάλει σε αυτό, τόσο σε πολιτικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο. Εάν ωστόσο τρέφει ψευδαισθήσεις ότι μπορεί απλώς να αποκοπεί από όλα αυτά τα προβλήματα, τότε ουσιαστικά συμβάλλει στη διαιώνιση του χάους στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, χωρίς να μπορεί να αποφύγει τις συνέπειές του».
«Γερμανικά όπλα για τους Κούρδους- ιστορική απόφαση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης», γράφει στο πρωτοσέλιδο της η FrankfurterRundschau. «Για πρώτη φορά γερμανικός στρατιωτικός εξοπλισμός κατευθύνεται άμεσα σε μία εστία κρίσης. Δεν είναι μόνο οι Πράσινοι που ζητούν σχετική ψηφοφορία στη Βουλή. Και ο υπουργός για την αναπτυξιακή βοήθεια Γκερντ Μύλερ δηλώνει ότι «σε αυτό το θέμα δεν μπορούμε να παρακάμψουμε το Κοινοβούλιο». Υπάρχουν σημαντικά πολιτικά στελέχη στον κυβερνητικό συνασπισμό, που δηλώνουν αντίθετοι στην παροχή όπλων στους Κούρδους- μεταξύ αυτών ο επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων στο Κοινοβούλιο, Νόρμπερτ Ρέντγκεν και ο αντιπρόεδρος των σοσιαλδημοκρατών Ραλφ Στέγκνερ», αναφέρεται στο σχετικό άρθρο της εφημερίδας.
Ιστορική διάσταση διαβλέπει σε σχόλιό της και η εφημερίδα BerlinerZeitung: «Στην ιστορία της ομοσπονδιακής Γερμανίας, η οποία πάντοτε επεδείκνυε εγκράτεια στον στρατιωτικό τομέα, είναι η πρώτη φορά που χορηγούνται όπλα με απευθείας παραλήπτη ένα από τα εμπόλεμα μέρη σε μία σύρραξη που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. (…) Πρόκειται για μία απόφαση, η οποία μπορεί να συγκριθεί με τη συμμετοχή του γερμανικού στρατού, για πρώτη φορά, σε διεθνείς στρατιωτικές επιχειρήσεις στη δεκαετία του ʼ90».
«Με την προθυμία της να αποστείλει όπλα στο Ιράκ η ομοσπονδιακή κυβέρνηση εγκαινιάζει μία στροφή στην εξωτερική της πολιτική» συμφωνεί η RheinischePost του Ντύσελντορφ, υποστηρίζοντας ότι η εγκράτεια που είχε επιδείξει μέχρι σήμερα στο Βερολίνο, για ιστορικούς λόγους, δεν ανταποκρίνεται πλέον στις προκλήσεις της εποχής: «(Αυτή η εγκράτεια) είναι πολυτέλεια, όταν έχουμε πλέον τόσες εστίες κρίσης ανά τον κόσμο. Ύψιστο συμφέρον της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής δεν μπορεί παρά να είναι η σταθεροποίηση και η διασφάλιση της ειρήνης. Η Ευρώπη συνολικά πρέπει να επωμιστεί μεγαλύτερη ευθύνη, όταν μάλιστα οι Αμερικανοί απεκδύονται πλέον τον ρόλο του ʻπαγκόσμιου χωροφύλακα στον οποίον δεν μπορούν να ανταποκριθούν, ούτε σε οικονομικό ούτε και σε πολιτικό επίπεδοʼ».
Σε παρέμβασή του στην ίδια εφημερίδα πάντως, ο βουλευτής του γερμανικού κόμματος των Πρασίνων και πρώην υπουργός Γιούργκεν Τριτίν εκφράζει σοβαρές αντιρρήσεις: «Είναι κοντόφθαλμο να πιστεύουμε ότι μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα αποστέλλοντας ακόμα περισσότερα όπλα. Μερικά καλάσνικοφ παραπάνω για τους Κούρδους δεν πρόκειται να αναχαιτίσουν το ʻΙσλαμικό Κράτοςʼ. Οι υποστηρικτές της αποστολής όπλων δεν έχουν απάντηση στο ερώτημα, πώς θα αποφύγουμε να πέσουν τα όπλα σε λάθος χέρια ή να διατεθούν για σκοπούς που δεν ανταποκρίνονται ούτε στα συμφέροντά μας ούτε στην προσπάθεια για προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Τα «υπέρ» και τα «κατά» προσπαθεί να ζυγίσει η SüddeutscheZeitung του Μονάχου: «Η απόφαση να σταλούν γερμανικά όπλα και γερμανικός στρατιωτικός εξοπλισμός στους Κούρδους είναι ένα λάθος. Μήπως όμως θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο λάθος να μην αποσταλούν; Αυτό πιστεύουν πολλοί» αναφέρεται στο σχόλιο. Όσο για την επωδό της γερμανικής κυβέρνησης ότι η αποστολή όπλων δεν αποτελεί παρά έσχατη λύση, η οποία θα προκριθεί μόνο μετά από προσεκτική εξέταση των δεδομένων, ο αρθρογράφος εκφράζει δυσπιστία: «Αυτό (το ρητό) θυμίζει Αυγουστίνο και Καντ. Όποιος κάνει λόγο για έσχατη λύση, αφήνει να εννοηθεί ότι όλες οι υπόλοιπες (λύσεις) έχουν ήδη δοκιμαστεί. Αλλά αυτό ακριβώς δεν έχει γίνει. Το Ιράκ δεν υποφέρει από έλλειψη όπλων. Υποφέρει από έλλειψη τροφίμων και ανθρωπιστικής βοήθειας»
tvxs.gr
