Το πρώτο άλμπουμ και μάλιστα 3πλό, ως κάτοχος Νόμπελ Λογοτεχνίας ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει μέσα στον Μάρτιο ο πολύς Bob Dylan με τίτλο «Triplicate». Ο τροβαδούρος των τροβαδούρων κάνει εδώ μια βουτιά στην Αμερικάνικη μουσική και διαλέγει 30 αγαπημένα του τραγούδια, τα οποία είναι χωρισμένα σε τρεις θεματικές ενότητες, μία σε κάθε δίσκο. Θα ήταν παράτολμο ίσως να ειπωθεί ότι με την επιλογή του αυτή να ψάξει τα αμερικάνικά τραγούδια λύνει κατά κάποιο τρόπο την σιωπή του για το Νόμπελ, τραγουδώντας και ευχαριστώντας με ένα δικό τρόπο του την χώρα που τον ανέδειξε σε ένα πατριωτικό του ξέσπασμα για την υπέρτατη τιμή που του έγινε να πάρει το Νόμπελ.
Ο πρώτος του δίσκος έχει τίτλο «Till The Sun Goes Down» με τραγούδια όπως τα «Stormy Weather», «Once Upon A Time», «Trendy Winds», «September Of My Years» κ.α. Ο δεύτερος δίσκος που έχει τίτλο «Devil Dolls» περιλαμβάνει κομμάτια όπως τα «Imagination», «P.S. I Love You», «As Time Goes By» και το τρίτο άλμπουμ τιτλοφορείτε «Comin’ Home Late» και ξεκινά με το τραγούδι που έκανε διάσημο τον Frank Sinatra, το «Day In, Day Out»! Στον τριπλό αυτό δίσκο τόσο ο Σινάτρα, όσο και η Billie Holiday, έχουν την τιμητική τους καθώς ο Μπομπ Ντίλαν τους ξεχωρίζει με ένα τρόπο καθώς δια λέγει από το ρεπερτόριό τους κι άλλα τραγούδια, πιο πολλά από κάθε άλλον στις επιλογές του στο «Triplicate». Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μπομπ Ντίλαν τραγουδά ρεπερτόριο του Φρανκ Σινάτρα, αλλά αυτό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Αρχικά τραγούδησε το «Shadows In The Night» πέρυσι και φέτος το «Fallen Angels» επιχειρώντας με την τραχιά φωνή του να δώσει μια άλλη ερμηνεία του καλλιφώνου Σινάτρα με την κιθάρα του.
Ο δίσκος του θα κυκλοφορήσει σε διάφορες εκδόσεις: βινύλιο, cd, ειδική και de lux έκδοση, που θα δώσει έτσι τροφή στου απανταχού συλλέκτες και φανατικούς οπαδούς του να αποκτήσουν το «Triplicate».
Το πραγματικό του όνομα είναι Robert Allan Zimmerman, το οποίο άλλαξε σε Bob Dylan στο Πανεπιστήμιο κι έγινε φολκ τραγουδιστής ώσπου ο John Hammond του πρόσφερε συμβόλαιο στην CBS. Την εποχή εκείνη οι κυριότερες επιρροές του, τις οποίες είχε εκφράσει στην εταιρία του, ήταν οι Chuck Berry, Hank Williams και Everly Brothers. Την εποχή των γεγονότων της Κούβας έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στην νεολαία, αλλά και σε καλλιτεχνικούς κύκλους με τα τραγούδια του «Mastersaf War» και «Hard Rain». Το 1969 εμφανίστηκε στο περίφημο Φολκ Φεστιβάλ του Νιούπορτ μαζί με τους Paul Butterfield Blues Band και την ίδια εποχή με το τραγούδι του «Like A Rolling Stone» γίνεται ευρύτερα γνωστός πέρα από τη φολκ κοινότητα, φτάνοντας στο Νο2 των τοπ της Αμερικής.
Ο Bob Dylan το καλοκαίρι του 1971 – όπως με έχει πληροφορήσει ο αείμνηστος Τάσος Ψαλτάκης στον οποίο ο Ντύλαν είχε δώσει τότε αποκλειστική συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Θεσσαλονίκης «Σαββατοκύριακο» – είχε έρθει «ιγκόγκνιτο» στην Κρήτη, όπου έμενε σ’ ένα χωριό κοντά στα Μάταλα, στο μέρος όπου μαζεύονταν χίππυς απ΄ όλο τον κόσμο. Ήταν τότε μια μεταβατική περίοδος για τον Ντίλαν καθώς την τριετία 1970 – 73 δεν έβγαλε κανένα μεγάλο δίσκο, παρά μόνο δύο σινγκλς τα «Watching The River Flow» και «George Jackson» (η μόνη εμφάνισή του σε δίσκο ήταν το Concert For Bangladesh» που είχε διοργανώσει ο George Harrison) και γενικά ψαχνόταν. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφος Τάσο Ψαλτάκη που βρισκόταν την ίδια εποχή στα Μάταλα, ο Bob Dylan ήταν φιλοξενούμενος του σκηνοθέτη Νίκου Κούνδουρου.
Ο Bob Dylan είναι ένα ζωντανός μουσικός θρύλος που χωρίς αυτόν η δεκαετία του ’60 θα ήταν εντελώς διαφορετική. Σε αναμονή λοιπόν του «Triplicate» να τον ξανακούσουμε…