Με ερέθισμα τα γεγονότα, στην παλαιά Εθνική οδό Χανίων -Κισάμου. Θα σας παρακαλούσα να δημοσιεύσετε το παρακάτω επισυναπτώμενο κείμενο.
Ένας άνθρωπος που την γλύτωσε από πεινασμένο λιοντάρι δεν την γλύτωσε από τους Ελληνικούς δρόμους.
Ο τίτλος είναι τέτοιος που μπορεί να ιδρώσει το αυτάκι της ένωσης Ξενοδόχων και όποιων άλλων ασχολούνται με τον τουρισμό, γιατί όσο κι αν δεν το καταλαβαίνουν,είναι η μεγαλύτερη δυσφήμιση για τον τόπο μας.
Μ’ εκτίμηση
Μαν. Χουρδάκης
Αντιπρόεδρος Συλλόγου
ΠΡΟ.Τ.Α.
Γυρνώντας τον κόσμο με ένα ποδήλατο… Μήπως καλύτερα να παραλείψεις μια χώρα;
«Κάθε τόσο ένα πουλί σηκώνετε και πετάει προς
κάποιο μέρος που το τραβάει.
Δεν νομίζω ότι μπορεί να σας πει γιατί,
αλλά το κάνει όπως και να’ χει.»
Ian Hibell, 2005.
Στις 23 Αυγούστου 2008 στην εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας, στο ύψος της Βαρυμπόμπης ο Ian Hibell, 74χρονος Βρετανός ποδηλάτης, χτυπήθηκε και εγκαταλείφθηκε από ένα 32χρονο Έλληνα οδηγό VW GOLF GTI που σύμφωνα με τις εφημερίδες έκανε κόντρες. Αυτόπτης μάρτυρας συγκράτησε τον αριθμό του και ο δράστης συνελήφθη την επόμενη μέρα στην Κηφισιά
Πέρασαν τέσσερα χρόνια από κείνη την μέρα που ο Ian έχασε την ζωή του. Τι τράβηξε στην Ελλάδα τον Ian Hibell, μια εμβληματική φυσιογνωμία στον χώρο της ποδηλασίας και του εναλλακτικού τρόπου ζωής; Αυτός ο “σύγχρονος Μάρκο Πόλο που επί σαράντα χρόνια γύριζε τον κόσμο με ποδήλατο παρέμεινε ζωντανός παρότι πυροβολήθηκε από ληστές, κινδύνεψε να τον φάνε ζωντανό τροπικά μυρμήγκια, έπεσε σε βάλτους, κυνηγήθηκε από ελέφαντες, και μια φορά του επιτέθηκε ένα πεινασμένο λιοντάρι. Δεν είναι και το πιο εύκολο να κάνεις διαδρομές ποδηλατώντας από την Ανταρκτική μέχρι τον Αμαζόνιο και από την Αλάσκα έως την Ινδονησία. Αλλά όλα αυτά αποδείχτηκαν ευχάριστες περιπέτειες όταν ο Ian έφτασε στην Νέα Ερυθραία…
Ο θάνατος ενός τόσο γλυκού και θαρραλέου ανθρώπου έκανε το γύρο του κόσμου. Ακόμα και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης αναφέρθηκαν σ αυτόν…
Τι απέγινε όμως με τον δράστη, ποια εξέλιξη υπήρξε γι αυτό το διπλό έγκλημα (κτύπημα και εγκατάλειψη). Η ευρεία οικογένεια του Ian δεν τον ξέχασε, ποδηλατικές και άλλες οργανώσεις από την Μ. Βρετανία και άλλες χώρες προσπάθησαν να βρουν κάποια άκρη αξιοποιώντας όποιες επαφές είχαν κυρίως μέσω της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Θυμάτων Τροχαίων (FEVR). Έτσι μετά από ερώτηση προς τον υπουργό Δικαιοσύνης του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Δρίτσα στις 12/12/2011 ενημερωθήκαμε (ΕΔΩ) πως στον “άγνωστο” (προστασία προσωπικών δεδομένων…) κατηγορούμενο ασκήθηκε “ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία εξ αμελείας” και παραβάσεις του ΚΟΚ, η δίκη ήταν να γίνει τον Νοέμβριο του 2011, αλλά αναβλήθηκε για τις 25 Σεπτεμβρίου 2012 στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας. Η αντιμετώπιση του συμβάντος από την ελληνική δικαιοσύνη δεν διαφέρει ουσιαστικά από άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Η κατηγορία της εγκατάλειψης έχει πάει στο αρχείο πριν καν ξεκινήσει η δίκη… Στην περίπτωση του Ian βέβαια τα πράγματα για τον δράστη ήταν πολύ πιο εύκολα. Το θύμα ήταν κάτοικος ξένης χώρας και δεν υπήρχε μέλος της στενής του οικογένειας που να ορίσει δικηγόρο και να μπορεί να ενημερωθεί και να παρέμβει σ όλο το στάδιο της προδικασίας. Στο δικαστήριο αναμένεται να ακουστεί μόνο η άποψη του κατηγορουμένου (αν μπει στον κόπο να παραστεί για μια τόσο ασήμαντη υπόθεση… αφού ο νόμος του δίνει το δικαίωμα να είναι απών) και των δικηγόρων του και η τυφλή δικαιοσύνη θα αποφασίσει ακούγοντας από το ένα αυτί.
Αλλά εντυπωσιακή είναι και η στάση της πρεσβείας της Μ. Βρετανίας στο θέμα του Ian Hibell, που προφανώς δεν είναι διαφορετική από την στάση τους στις άλλες υποθέσεις Βρετανών τουριστών που χάνουν την ζωή τους σε τροχαία στη χώρα μας. Ούτε λίγο ούτε πολύ όταν επικοινωνήσαμε για να δούμε μήπως έχουν αυτοί κάποια στοιχεία για το τι έγινε μετά το συμβάν μας είπαν ότι η εμπλοκή τους εξαντλήθηκε στο ζήτημα της μεταφοράς του πτώματος στην Αγγλία και ότι δεν διαθέτουν νομικό τμήμα για να ασχολείται και να παρακολουθεί αυτές τις υποθέσεις.
Είναι προφανές πως όπως και στην Ελλάδα έτσι και στην Μ. Βρετανία η αξία της ανθρώπινης ζωής μετριέται διαφορετικά ανάλογα με τον τρόπο που αυτή χάθηκε. Τα θύματα των τροχαίων σε κάθε περίπτωση βρίσκονται στην τελευταία σειρά αυτού του απίστευτου κατάλογου διατίμησης της ανθρώπινης ζωής…
Ποδηλατώντας 6.000 μίλια κάθε χρόνο επί 40 χρόνια ο Ian υπολόγισε κάποια στιγμή πως είχε διανύσει απόσταση όσο από τη γη στη σελήνη. Εκτός από το πλήθος των συνεντεύξεων που έδωσε, τις διαλέξεις που έδινε στους βασικούς σταθμούς του ατέλειωτου ταξιδιού του έγραψε το βιβλίο “Σ΄ απόμερα μέρη” το 1984 ενώ λίγο πριν το θάνατο του κυκλοφόρησε το βιογραφικό “The Legend Ian Hibell” (ΕΔΩ). Στο διαδίκτυο και στο You Tube μπορεί κανείς να βρει πλήθος άρθρων και βίντεο που αφορούν την προσωπικότητα και τις δραστηριότητες του. Σχετική ανάρτηση υπάρχει και στο http://www.soste.gr/
Την Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου στη σχολή Ευελπίδων θα γραφτεί ο επίλογος μιας μοναδικής ανθρώπινης ζωής με την μορφή μιας συνήθους δικαστικής απόφασης. Ελπίζουμε (η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία) να μην μάθουμε τελικά ότι “ο Ian Hibell αυτοκτόνησε”.
Όπως και να’ χει εμείς, η ευρύτερη οικογένεια του, άνθρωποι με απώλειες, ποδηλάτες, “περίεργοι”, άνθρωποι που δεν θεωρούν φυσιολογικό ή και σημάδι της ανάπτυξης το τροχαίο έγκλημα, θα είμαστε εκεί γιατί το επιβάλει η αγάπη μας για τον Ian, η απαίτηση σεβασμού στη μνήμη του και η περιέργεια μας να δούμε το πρόσωπο αυτών που σκοτώνουν και εγκαταλείπουν συνανθρώπους μας. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης στα Τροχαία Εγκλήματα χώρα μας κατέχει πλέον ένα ρεκόρ που πολύ δύσκολα θα καταρριφθεί. Απέδειξε πως η διαδρομή Αθήνα – Νέα Ερυθραία είναι πιο επικίνδυνη από ότι η διαδρομή από τη Γη στη Σελήνη