Του Δημήτρη Μπελαντή, Δρ Νομικής-Δικηγόρου
Η προγραμματισμένη διεξαγωγή της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης στην Χερσόνησο Ηρακλείου Κρήτης, μια διεξαγωγή η οποία εκ προοιμίου θέτει εκτός της δικής της ημερήσιας διάταξης το κρίσιμο ζήτημα των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων προς τον ελληνικό λαό, και μάλιστα σε μια κρίσιμη καμπή του, δεν πρέπει να λάβει χώρα. Η Ελληνογερμανική Συνέλευση είναι ένας καθαρά νεοαποικιακός θεσμός που προέκυψε ετεροβαρώς σε διμερές κυβερνητικό επίπεδο τον Μάιο του 2010, ακριβώς πάνω στην καμπή των Μνημονίων σε βάρος του ελληνικού λαού, ακριβώς στα πλαίσια των Μνημονίων και των απαιτήσεων των δανειστών για νεοαποικιακή υποταγή της χώρας μας στα συμφέροντα του ευρωπαϊκού και ειδικότερα και του γερμανικού κεφαλαίου. Τίποτε το θετικό δεν μπορεί να προκύψει από αυτόν τον θεσμό για τους Έλληνες αλλά ειδικότερα και για τους Κρητικούς, θύματα ή απογόνους των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας.
1.Τι ζητά η Γερμανία μέσω της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης υλικά
Αυτό που το γερμανικό κράτος ζητά μέσω αυτού του θεσμού και μέσω του διαβόητου κ. Φούχτελ δεν είναι σε καμία περίπτωση ούτε η ενίσχυση του φιλικού δεσμού ανάμεσα σε δύο δημοκρατικούς λαούς – κάτι που κανείς σοβαρός και δημοκρατικός άνθρωπος δεν αντιστρατεύεται- ούτε οι αμοιβαία θετικές πολιτιστικές ανταλλαγές. Δεν πιστεύουμε στις «χάντρες για τους ιθαγενείς». Ζητά, πρώτα απ’όλα, την καταγραφή της δημόσιας και δημοτικής περιουσίας και των πόρων του ελληνικού λαού γενικά και του κρητικού λαού ειδικότερα, για να μπορέσουν οι γερμανικοί μονοπωλιακοί όμιλοι να διεισδύσουν βαθιά στον διαμοιρασμό των πόρων και της εργατικής δύναμης στην Ελλάδα χάριν του κέρδους και των μονοπωλιακών τους συμφερόντων. Το γερμανικό κράτος και κεφάλαιο, που πρόσφατα πλούτισε περαιτέρω μέσω της θέσπισης αλλά και της κρίσης του ευρώ, θέλει τώρα να ολοκληρώσει την επώδυνη για τους λαούς αρπακτική του στρατηγική. Να υφαρπάξει προνομιακά αυτό, και όχι άλλα διεθνή κέντρα , τους οικονομικούς πόρους και τις δημόσιες υποδομές της χώρας μας, για να «επενδύσει» πάνω στην εξαθλίωση του λαού μας, συμπληρώνοντας τις νεοαποικιακές πολιτικές των ΤΑΙΠΕΔ, Υπερταμείων κλπ . Εδώ και καιρό οι εκπρόσωποι του γερμανικού κράτους και της οικονομικής γερμανικής ελίτ θέτουν μονομερώς ζητήματα, που αυτά πρώτα και προνομιακά θα συζητηθούν στην Χερσόνησο , υποσκελίζοντας το δίκαιο ζήτημα των επανορθώσεων, πώς δηλαδή θα αναλάβουν την διαχείριση των απορριμμάτων των περιοχών της Κρήτης, της εμπορευματοποίησης του νερού, του τουρισμού- σε συνεργασία με την σκανδαλώδη υφαρπαγή των περιφερειακών αεροδρομίων από τον όμιλο της Fraport, όμιλο ανήκοντα κατά πλειοψηφία στο Γερμανικό Δημόσιο – και άλλων μορφών μεγάλης κλίμακας μπίζνες στην Ελλάδα και ειδικότερα στην Κρήτη. Πρόκειται για διαχρονικές, δυστυχώς, και μόνιμες ιμπεριαλιστικές πολιτικές του γερμανικού κράτους, που άλλοτε υποστηρίχθηκαν με τα όπλα της Βέρμαχτ και των SS, και τώρα υποστηρίζονται από ένα κοινοβουλευτικό γερμανικό κράτος, που δεν έχει αποποιηθεί βαθύτερα τον ιμπεριαλιστικό και αυταρχικό του εαυτό, αν και τώρα δεν φορά γκροτέσκες στολές και χρησιμοποιεί τις τράπεζες αντί για τα τανκς.
2. Τι ζητά η Γερμανία μέσω της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης ηθικά
Το ηθικό σκέλος της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης και των σκοπών της είναι ακόμη βαρύτερο και πιο επώδυνο για τους Έλληνες και από το υλικό. Το γερμανικό κράτος κατά τα τελευταία χρόνια, σε άρρηκτη σύνδεση με τον αρνητικό ρόλο του Βερολίνου στην καθοδήγηση των μνημονιακών πολιτικών στην Ελλάδα και σε συνεργασία με τις εκάστοτε μνημονιακές ελληνικές κυβερνήσεις, επιζητεί όχι την σταθερή και δίκαιη φιλία των λαών αλλά την αντιδημοκρατική λήθη των εγκλημάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την συνεχιζόμενη καλλιέργεια όχι ισοτίμων αλλά ετεροβαρών και νεοαποικιακών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Η ΕΓΣ και το γερμανικό κράτος , γλυκαίνοντας το χάπι της πικρής μνήμης ιδίως των μαρτυρικών τόπων και χωριών με επιμέρους υλικές παροχές και προσδοκίες έναντι των «ιθαγενών», καθώς και ανώδυνες εκφράσεις «θλίψης» και «ενοχής» από πολιτειακούς παράγοντες της Γερμανίας, ζητούν ουσιαστικά να θαφτεί οριστικά , μια για πάντα, το ιστορικά δίκαιο αίτημα για υλική αλλά και ηθική ταυτόχρονα επανόρθωση και αποκατάσταση των καταστροφών και των ανθρώπινων θυσιών από τον βάρβαρο στρατό του Γ’ Ράιχ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ίδια η διεξαγωγή της ΕΓΣ θα συνδεθεί άρρηκτα με μια πιεστική πολιτική εκ μέρους του γερμανικού κράτους για την μόνιμη κατασίγαση του αιτήματος, για να πάψει εφεξής να εκφέρεται το διαχρονικό και δίκαιο αίτημα αυτό. Ένα αίτημα που απασχολεί την περίοδο αυτήν σοβαρά την Ελληνική Βουλή και που συναντά πολύ θετική ανταπόκριση σε γερμανικούς αντιφασιστικούς και δημοκρατικούς κύκλους , όπως διαφάνηκε καθαρά κατά το πρόσφατο 3ο Συνέδριο για τα Γερμανικά Ολοκαυτώματα και τις Πολεμικές Επανορθώσεις στην Βιάννο κατά τον τρέχοντα μήνα. Οι ελληνικές δημοτικές και περιφερειακές αρχές, οι Έλληνες πολιτικοί και δημοτικοί άρχοντες, που συνδιοργανώνουν αυτήν την Συνέλευση στην Χερσόνησο ή προτίθενται να μετάσχουν σε αυτήν, θα πρέπει να εξηγήσουν πώς και γιατί ενδιαφέρονται να παράσχουν όχι μόνο στρατηγικές οικονομικές παραχωρήσεις στην γερμανική ελίτ αλλά και πώς και γιατί αντικειμενικά βοηθούν τους κ. κ. Μέρκελ, Φούχτελ κλπ να «απαλλαγούν» από τον ιστορικό κάματο που τους έχει δημιουργήσει η συνέχεια και επίταση του κινήματος για τις δίκαιες πολεμικές επανορθώσεις της Γερμανίας προς τον ελληνικό αλλά ειδικότερα και τον κρητικό λαό, προς τα παιδιά και τα εγγόνια αλλά και τους ίδιους τους τραγικούς επιζώντες από τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν στην Ελλάδα στα 1941-1944 .
3. Τελευταίο θέμα : η πάλη του σύγχρονου γερμανικού κράτους κατά της ιστορικής μνήμης είναι η πάλη της εξουσίας κατά των λαών
Υπάρχει και μια τρίτη πλευρά, που συχνά διαφεύγει της προσοχής μας. Ήδη από το 2010 αναπτύσσεται η δράση των πολιτιστικών ιδρυμάτων των γερμανικών πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα, και μάλιστα ταυτόχρονα όλων ανεξαιρέτως. Με το παγκοίνως αποδεκτό αλλά και απολύτως προσχηματικό συνάμα επιχείρημα της πλήρους αποκατάστασης φιλικών και δημοκρατικών σχέσεων ανάμεσα στους Έλληνες και τους Γερμανούς, με μια επιδερμική δράση τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα ιδρύματα αυτά δεν αμβλύνουν με δίκαιο και δημοκρατικό τρόπο τις ιστορικές εντάσεις αλλά εξωραϊζουν το φασιστικό παρελθόν και το προβληματικό παρόν του γερμανικού κράτους και τις επιπτώσεις τους. Δεν μπορεί να υπάρξει διαρκής και άθραυστη φιλία και συνεργασία μεταξύ των λαών χωρίς Δικαιοσύνη και Επανόρθωση, χωρίς αφομοίωση αμοιβαία και μόνιμη της τραγικής ιστορικής μνήμης- και αυτό το τονίζει ένας άνθρωπος όπως ο γράφων με γερμανική μορφωτική παιδεία και με αγάπη για τον απλό γερμανικό λαό. Αυτό που είναι προφανές σε πολλούς Γερμανούς φίλους/ες και συναγωνιστές/τριες μας δεν είναι προφανές ούτε στο γερμανικό κράτος, ούτε στην κ. Μέρκελ, ούτε στους κ. Φούχτελ και σια , ούτε στα γερμανικά πολιτιστικά ιδρύματα. Η Ελληνογερμανική Συνέλευση συνιστά αρνητικά αναγκαίο κρίκο μιας πολιτικής στρατηγικής του γερμανικού κράτους έναντι της Ελλάδας, που επιζητεί τη λήθη και την ηθική «αμνήστευση» των φασιστικών-ναζιστικών εγκλημάτων στην Ελλάδα στα 1941-1944. Μαζί με τον άλλο κρίκο που συναντήσαμε και αντιμετωπίσαμε πρόσφατα , τις απόψεις του καθηγητή κ. Ρίχτερ και άλλων πανεπιστημιακών με παρεμφερείς απόψεις, για τον ιπποτισμό των Γερμανών αλεξιπτωτιστών στην Μάχη της Κρήτης και τις «κτηνωδίες» των Κρητικών πατριωτών κατά των εισβολέων. Ο φασισμός είναι ιπποτισμός, η αντίσταση σε αυτόν συνιστά βαρβαρότητα. Ο κρίκος «οικονομική εξαγορά με χάντρες και πάντοτε με το αζημίωτο για την γερμανική ελίτ» και ο κρίκος « ηθική αποκατάσταση του γερμανικού παρελθόντος χωρίς επανόρθωση » , ένας κρίκος που περιποιεί ιστορική χλεύη στα θύματα του ναζισμού και πολιτική αμνησία – άρα, δημοκρατική μη εγρήγορση με κίνδυνο την επανάληψη- στον φίλο γερμανικό λαό, που βλάπτει έτσι ανισομερώς αλά ταυτόχρονα δύο λαούς και την δυνατότητα μόνιμης ιστορικής τους συμφιλίωσης , είναι δύο συνεργούντες και συγκλίνοντες κρίκοι της ίδιας αλυσσίδας. Η αλυσσίδα αυτή είναι η αντιδημοκρατική, οικονομικά επεκτατική και ιμπεριαλιστική πολιτική του σύγχρονου γερμανικού κράτους, το οποίο , σε όλα τα επίπεδα δεν διδάσκεται από το παρελθόν δύο Παγκοσμίων Πολέμων.
Όσοι και όσες, από την ελληνική πλευρά και από οποιαδήποτε δημόσια ή ιδιωτική θέση ή αξίωμα, σκοπεύετε να μετάσχετε σε αυτήν την ψευδεπίγραφη «Ελληνογερμανική Συνέλευση» και την σύνοδό της στην Χερσόνησο, μπορείτε τώρα ακόμη να ανακαλέσετε την απόφαση σας αυτή και να συμβάλετε αποφασιστικά στην ακύρωση της διεξαγωγής της, σε συνέργεια με το ογκούμενο κίνημα διαμαρτυρίας εναντίον της. Ενισχύοντας έτσι το πάγκοινο δημοκρατικό και πατριωτικό ράπισμα όχι στον φίλο γερμανικό λαό αλλά στις συνεχιζόμενες αυταρχικές και αλαζονικές πολιτικές του σύγχρονου γερμανικού κράτους, του κράτους της αμνησίας . Ο ελληνικός λαός θα θυμάται την στάση σας αυτήν, όπως, βεβαίως, και την αντίστροφη. Καιρός υπάρχει. Την πολιτική βούληση την έχετε ;