Αν η λέξη χρεοκοπία κυριάρχησε τα τελευταία τέσσερα χρόνια στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, τον τελευταίο καιρό φαίνεται να έχει αντικατασταθεί από μια άλλη λέξη: τη λέξη ανάπτυξη. Την ακούμε εκατοντάδες φορές τη μέρα στα δελτία ειδήσεων των μεγάλων καναλιών, τη διαβάζουμε στα εντιτόριαλ των εφημερίδων των μιντιακών συγκροτημάτων που ανάμεσα στους μετόχους τους κατά σύμπτωση φιγουράρουν τα μεγαλύτερα ονόματα της εγχώριας επιχειρηματικής ελίτ του κατασκευαστικού και ενεργειακού κλάδου.
Τώρα τελευταία μάλιστα, σε όλη αυτή τη διαδικασία «νοικοκυρέματος» και ανόρθωσης της οικονομίας, η κυβέρνηση και οι θεσμικοί παράγοντες έχουν ανασύρει από τα συρτάρια όλα τα μεγάλα έργα που οι τοπικές κοινωνίες είχαν απορρίψει τις τελευταίες δεκαετίες τόσο στην Κρήτη όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Μας τα παρουσιάζουν πλέον σαν ώριμα να υλοποιηθούν. Επίσης μας διαβεβαιώνουν ότι μετά τα επώδυνα μέτρα (οριζόντια φορολογία, περικοπές μισθών και συντάξεων, λουκέτα και απολύσεις), την απαραίτητη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την επιβαλλόμενη αξιοποίηση – εκποίηση δημόσιας περιουσίας (δάση, ενέργεια, νερό, ορυκτά), οι επενδύσεις από ντόπιους και ξένους παράγοντες είναι αυτό που θα μας ξεκολλήσει από το τέλμα της ύφεσης και της ανεργίας. Και επιπλέον προειδοποιούν ότι δεν θα αφήσουν κανέναν σκοταδιστή, καμία συντεχνία και κανένα «γαλατικό χωριό» να μπει εμπόδιο σε αυτό το μονόδρομο της «φυγής προς τα εμπρός».
Τα παραδείγματα σε όλο τον κόσμο (Λατινική Αμερική, πρώην Ανατολικό Μπλόκ), όπου το Δόγμα του Σοκ υλοποιήθηκε μέσω της λιτότητας, της συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα, της εκποίησης των φυσικών πόρων και της δημόσιας περιουσίας, είναι πολλά και θλιβερά για να μας αφήσουν αδιάφορους και εφησυχασμένους. Η ιστορική εμπειρία, αλλά και η ακραία και συντονισμένη εφαρμογή αυτού του «αναπτυξιακού» μοντέλου σήμερα στις Σκουριές Χαλκιδικής (αποφάσεις ΣτΕ, προληπτικές προσαγωγές, κατάλυση οικιακού ασύλου, αστυνομοκρατία), θέτουν σημαντικά ερωτήματα για το περιεχόμενο αυτής της «ανάπτυξης» και για τις προθέσεις αυτών που την ευαγγελίζονται:
-Πόσο συμφέρει τις κοινωνίες αυτό που τους επιβάλλεται και πόσο ενήμερες είναι; Τους δίνεται κάποιο περιθώριο συμμετοχής στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων;
-Πόσο ελαστική μπορεί να γίνει η ερμηνεία του Συντάγματος στο βωμό της βελτίωσης των οικονομικών δεικτών με πρόφαση το δημόσιο συμφέρον;
-Πώς και από ποιόν ορίζεται το δημόσιο συμφέρον;
Σας προσκαλούμε να συζητήσουμε αυτά και άλλα σχετικά ερωτήματα την Παρασκευή 24 Μαΐου στις 19:00 στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου με τη συμμετοχή της Έλλης Δαμάσκουκαι του Γιάννη Δεληγιώβα, μελών της Επιτροπής Αγώνα Μεγάλης Παναγιάς Χαλκιδικής, καθώς και του Τάσου Κεφαλά, αναλυτή και μέλους της Πρωτοβουλίας Συνεννόησης για την Διαχείριση των Απορριμάτων και της Επιτροπής Αλληλεγγύης στις Σκουριές (Αττικής).
Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Κατοίκους της Χαλκιδικής (Ηρακλείου Κρήτης)