Του Κώστα Ντουντουλάκη
Η εξωφρενικά αντιφατική, απ΄τη μια αντιμνημονιακών και …αντικαπιταλιστικών διακηρύξεων, από την άλλη υποταγμένη απόλυτα στο επιτελείο του καπιταλισμού, τον θεσμό-φυλακή των λαών της ΕΕ και στο κατοχικό ευρωνόμισμα, ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (την διαχωρίζω από την πλειοψηφία των ψηφοφόρων της) προπαγανδίζει επίμονα τον στόχο για “ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ”.
Για να δούμε όμως νηφάλια, βάσει της στοιχειώδους κοινής λογικής τι σημαίνει αυτή η εμμονή:
1. Ακόμα και το 40% περίπου που μπορεί να είναι οι ψηφοφόροι του συνόλου των (αυτοαποκαλούμενων…) αριστερών και κομμουνιστών, αφενός δεν είναι κοινωνική πλειοψηφία, άρα αδύνατο να προχωρήσουν βαθιές τομές, με προσωρινό αλλά αναπόφευκτο κόστος, αφετέρου δεν είναι πράγματι αριστεροί αλλά μεγάλο μέρος ψηφίζει κατά περίσταση, ως διαμαρτυρία ή για να δει μήπως έτσι καλυτερεύσουν τα πράγματα. Γιαυτό πχ η χ.α. αντλούσε μέρος των ψηφοφόρων της και από πρώην ψηφοφόρους της “αριστεράς”…
2. Από πού κι ως πού είναι πχ “αριστερά” η μνημονιακή και βαθύτατα εθνοαποδομητική ΔΗΜΑΡ;…
3. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού στον κόσμο, οι λαοί μικρών, εξαρτημένων ή κατεχόμενων χωρών, τότε ΜΟΝΟ νικούν, όταν πετύχουν την μέγιστη δυνατή και μαζικότατη ενότητα όλων των εθνικοανεξαρτησιακών και υπέρ της αυθεντικής λαϊκής κυριαρχίας δυνάμεων!!! Αυτή ήταν η σοφή πολιτική των “Λαϊκών Μετώπων” προπολεμικά σε Ισπανία,Ελλάδα (σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα που το πρόδωσαν οι Φιλελεύθεροι) στην Γαλλία του Λεόν Μπλουμ, έτσι έγινε ακόμα και στην απέραντη Κίνα, με σύμπραξη αρχικά Μάο και Τσαγκ Κάι Σεκ, σε όλα τα πρώην αποικιακά κράτη, στο Βιετνάμ υπήρξε ενότητα και με βουδιστές ακόμα. Όλα αυτά από ηγεσίες …μάλλον πιο επαναστατικές από αυτήν του …ΣΥΡΙΖΑ και “αριστερών” υποταγμένων στην ΕΕ και στην εθνοαποδομητική πολιτική του διεθνούς καπιταλισμού, που δεν τολμούν ούτε καν να ομολογήσουν πως εθνικολαϊκά συμφέρουσα οικονομική πολιτική είναι αδύνατη χωρίς εθνικά/λαϊκά ελεγχόμενο νόμισμα!!!
4. Η εμμονή σε σύμπραξη μόνο των (φερόμενων ως) αριστερών δυνάμεων, στην πραγματικότητα είναι τακτική άρνησης κάθε αντιμνημονιακής σύμπραξης.Οδηγεί κατευθείαν σε “αναγκαστική…” μετεκλογική σύμπραξη τύπου 1989 με το “δημοκρατικό συνταγματικό τόξο” των ευρωλιγούρηδων και σε παραπέρα διάσπαση της “αριστεράς”, αφού αυτή η (έτσι κι αλλοιώς αντιλαϊκομετωπική) ρουκέτα εκτοξεύεται εν γνώσει του ότι το μεν ΚΚΕ και η ασήμαντης απήχησης ΑΝΤΑΡΣΥΑ επουδενί δεν θα συμπράξουν για συγκυβέρνηση που δίνει όρκους πίστης στο ευρώ και στην ΕΕ των εμπόρων των λαών, η δε ΔΗΜΑΡ (που ταυτίζεται ουσιαστικά με τις κυριαρχούσες στον ΣΥΡΙΖΑ τωρινές απόψεις Δραγασάκη/Τσίπρα κλπ…) είναι το σύμβολο της πιο ακραίας, κατάπτυστης και ελεεινής μετάλλαξης “αριστερών” σε κέρβερους των μνημονίων και της made in USA,Bildemberg,Trilateral,Soros foundations, εθνοαποδόμησης !…