Ευλαβική αναφορά στον Άγιο Πολύκαρπο επίσκοπο Σμύρνης με την ευκαιρία της μνήμης του 23η Φεβρουαρίου
Του π. Στυλ. Θεοδωρογλάκη
Μαθητής του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή και θεολόγου καθώς και του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου.
Κατά το διωγμό του Δεκίου που έγινε πριν το τέλος του πρώτου αιώνα της ζωής της Αγίας μας Εκκλησίας, «συνελήφθη και δια πυρός τον αγώνα διήνησε και θαυμάτων εξαισίων δημιουργός γέγονεν».
Επίσκοπος και μάρτυρας του πρώτου αιώνα, ποτίζει με το τίμιο αίμα του, το μικρό ακόμα δένδρο της Εκκλησίας μας και στηρίζει με το εκούσιο μαρτύριό του το εκκλησιαστικό μας οικοδόμημα.
Μάρτυρας αίματος της Εκκλησίας, αλλά και μάρτυρας του λαού του Θεού για την αλήθεια και το περιεχόμενο της πίστης μας.
Ο Άγιος Πολύκαρπος γνωρίζει την αλήθεια από πρώτο χέρι, γενόμενος μαθητής του μαθητή «ον ηγάπα ο Ιησούς».
Αποτελεί πράγματα έναν κρίκο στη μακρά αλυσίδα της Θεανδρικής αλήθειας της Αγίας μας Εκκλησίας, η οποία ως αλήθεια του ίδιου του Χριστού φτάνει ως εμάς με τους Αγίους του ζωντανή, άφθαρτη, πάντοτε νέα και πάντοτε επίκαιρη.
Γιατί η ζωή του Χριστού παρατείνεται στη ζωή των αγίων.
Οι Άγιοι είναι εκείνοι που γνώρισαν πραγματικά τον Κύριο της Δόξας, τον είδαν με τα μάτια τους, τον άκουσαν με τ’ αυτιά τους και τον ψηλάφισαν με τα χέρια τους.
Για τούτο οι Άγιοι είναι οι πλέον αυθεντικοί φορείς της πίστης μας, την οποία μεταφέρουν ως ζώσα πραγματικότητα και δεν αφορά μόνο το συναισθηματικό μας κόσμο, υπαρκαλύπτει όλη μας την ύπαρξη και όλη μας τη ζωή, όλες μας τις αισθήσεις κι όλες τις αντιληπτικές μας ικανότητες ακόμα και την ίδια τη λογική μας.
Οι Άγιοι είναι εκείνοι που όχι μόνο εμπνέουν εμπιστοσύνη και δεν αμφισβητούνται από κανένα, αλλά που λαμπρύνουν και την κοινωνία με τη λαμπρότητα του προσώπου και την καθαρότητα της ψυχής τους.
Συμβαίνει αυτό γιατί οι ίδιοι οι Άγιοι βρίσκονται κάτω από το απαστράπτον φως του Αγιασμού και της Θέωσης που καταξιώθηκαν με τους πνευματικούς των αγώνες, με τα σκληρά παλέσματά τους, με την καθημερινή και νυκτερινή άσκησή τους, με το να πίνουν τα δάκρυά τους για νερό και να φρυγανιάζουν τα κόκκαλά τους σαν τα ξερόκλαδα μένοντες ως νυκτοκόρακες εν οικοπέδω.
Πάντοτε οι Άγιοι αποτελούν μόνιμες πηγές τροφοδότησής μας με τα ιερά νάματα της πίστης μας.
Στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας σ’ αυτούς καταφεύγουμε.
Και ο Άγιος Πολύκαρπος ανήκει σ’ αυτούς τους Αγίους που εμπνέουν στην αλήθεια της Θεανθρωπιάς του Χριστού και της Εκκλησίας.
Όμως να προσθέσουμε ακόμα ότι ο Άγιος Πολύκαρπος συνδέεται ιδιαίτερα με την Ελληνική Ορθοδοξία των «χαμένων πατρίδων» και αποτελεί κατ’ εξοχήν το πρόσωπο που ζωογονεί και στηρίζει όλους εκείνους τους αδελφούς μας που βρέθηκαν ξεριζωμένοι από τη γη των Πατέρων τους, ως πρόσφυγες στην πατρίδα και την περιοχή μας.
Αποτελεί την ιερή παρακαταθήκη για τα παιδιά και τα εγγόνια όλων εκείνων που έζησαν το δράμα της καταστροφής και του ολοκαυτώματος της Μ. Ασίας.
Παρακαταθήκη ζωής και ελπίδας, αισιοδοξίας και χαράς.
Οι σημερινοί απόγονοι των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής συνεχίζουν να ζουν τις προγονικές των ρίζες και να αντλούν δυνάμεις για να συνεχίζεται η ζωή τους και να ευλογούνται τα πρόσωπά τους.
«Άγιε Πολύκαρπε, η φωτοφόρος Σου μνήμη φωτίζει τας ψυχάς των ευσεβώς ταύτην (τη μνήμη) τελούντων»
Οι Άγιοι κατευθύνουν σε κάθε περίσταση στην αλήθεια του Θεού και εμείς, οι πιστοί, δεν παύουμε να αποζητούμε τις πρεσβείες των «Άγια του Θεού Πολύκαρπε πρέσβευε υπέρ ημών»
