Του Νίκου Τζάρα
Κανείς δεν ξέρει πως θα εξελεχθεί αυτή η κατάσταση που βιώνουμε τώρα.
Εχουμε βουτήξει για καλά μέσα στο άγχος, την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα, Μακρυά από τις χαρές του δημόσιου χώρου,τις σχέσεις συναλληλίας.τις χειρονομίες ,την καθημερινότητα του συνηθισμένου αλλά και του απρόπτου. Κοινός τόπος όλων είναι ότι δεν πρόκειται να υπάρξει επιστροφή στην κανονικότητα αλλά σε μια διαφορετική κατάσταση πιο δύσκολη και πιο διαφορετική από τότε που εμφανίστηκε η επιδημία.
Οι αριθμοί των οικονομικών μεγεθών του Κράτους,η κατάσταση στον εργασιακό χώρο, η ανεργία το κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων , οι πλειστηριασμοί, τα ατομικά χρέη είναι το ναρκοθετημενο πεδίο που μας περιμένει. Αυτή είναι η κοινή διαπίστωση αυτών που πλήττονται από την κρίση εδώ και πολλά χρόνια.
Γιατί υπάρχουν και κάποιοι που επωφελούνται από την κρίση ,αυτοί που επιδίδονται και θα επιδοθούν στην λεηλασία της ζωής και της αξιοπρέπειας των λαϊκών τάξεων κάνοντας την κρίση ευκαιρία πλουτισμού και ισχύος. Αυτό που μπορεί να αποτελέσει την γραμμή άμυνας απέναντι σε αυτήν την απάνθρωπη λεηλασία είναι η αλληλεγγύη και η στήριξη μεταξύ αυτών που κινδυνεύουν να αποτελέσουν τις βασικές και παράπλευρες απώλειες των εξελίξεων, για να μπορέσουν κατόπιν ενωμένοι να διεκδικήσουν μια νέα πραγματικότητα.
Στήριξη του ενός από τον άλλον και όλων μαζί αρχής γενομένης από την ουσιαστική επικοινωνία,από πράξεις αλληλοβοήθειας,από χειρονομίες ανοιχτής καρδιάς. Ας αρχίσουμε να χαράζουμε το μέλλον βασισμένο στην γενική αρχή ότι η υπέρτατη αξία είναι ο άνθρωπος που μπορεί να συλλογιέται και να αποφασίζει ελεύθερα .
Ο άνθρωπος που μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες του που τον ολοκληρώνουν σαν διακριτικό είδος πάνω στη γη .
Πάνω σε αυτή την βάση μπορεί να ξαναγραφθεί η ιστορία της κοινωνικής απελευθέρωσης του.