Του Νίκου Ν. Αγγελάκη | Κάτι για θανατικές ποινές διαβάζω…κι ενέσεις και βασανιστήρια. Το τερματίζετε καθημερινά κάποιοι παιδιά.
Να τιμωρηθούν όλοι όσοι ευθύνονται καθώς και οι προστάτες τους και οι ηθικοί αυτουργοί όπως ορίζει ο νόμος αφού πρώτα ολοκληρωθεί η έρευνα για να βρεθούν και αφού ακολουθήσει μια δίκαιη δίκη όπου θα αποδοθούν οι ευθύνες και οι ποινές.
Τα καλέσματα για θανατική ποινή που διαβάζω, κόψιμο αρχιδιών, ενέσεις, βασανιστήρια, βγάλσιμο νυχιών, πυρά, οξύ στα μούτρα και το πιο χλιαρό “δημόσια διαπόμπευση” και μαστίγωμα είναι απόψεις που μιμούνται σε υπερθετικό βαθμό την στάση των βασανιστών του Βαγγέλη Γιακουμάκη και που θα επέλεγαν και οι ίδιοι σε περίπτωση που θα βρισκόντουσαν στην ίδια θέση του κριτή, όπως δηλαδή κάνανε καθημερινά πάνω στον Βαγγέλη.
Όσον αφορά δε το bullying, ανοίξτε τα μάτια και δείτε τι συμβαίνει στα σχολεία της Ελλάδας.
Από το δημοτικό αρχίζει να φαίνεται ο εκφασισμός της συμπεριφοράς ο οποίος πηγάζει από βαθύτερες προβληματικές στάσεις, θέσεις και απόψεις ενός περιβάλλοντος που τα παιδιά μαθαίνουν να μιμούνται και που μεγαλώνοντας εκμεταλλεύονται επιλέγοντας την επιβλητική και αυταρχική θέση ενός ισχυρού τυράνου-βασανιστή πάνω σε έναν αδύνατο.
Τα καλέσματα για θάνατο, πυρά ικανοποιούν ένα σάπιο αξιακό σύστημα, το ίδιο που μεγάλωσε τους βασανιστές του Γιακουμάκη, το ίδιο που μεγαλώνει χιλιάδες άλλους ανθρώπους στο ίδιο περιβάλλον. Δεν λύνει το πρόβλημα. Απλά το κουκουλώνει, ικανοποιούμε τον θυμό μας και προχωράμε συνεχίζοντας τον ίδιο δρόμο που μας έφτασε μέχρι εδώ.
Άκου εκεί πυρά…
