του Γιάννη Μακριδάκη | Το μεγάλο ζήτημα που προέκυψε με την πρώτη αριστερή ελληνική κυβέρνηση δεν είναι ότι υποχώρησε άτακτα στις απαιτήσεις των δανειστών υπογράφοντας μια συμφωνία η οποία σηματοδοτεί την πλήρη ευθυγράμμιση της χώρας στην παράταση επ΄ αόριστον μιας αδιέξοδης, ανάλγητης και καταστροφικής πολιτικής.
Δεν είναι καν ότι αθέτησε όλες τις προεκλογικές της εξαγγελίες και από την ακύρωση των μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο έφθασε στην παράταση αυτού του ίδιου του μνημονίου και της αξιολόγησης, περνώντας όμως δια της οδού των νταουλιών που θα έπαιζε και οι αγορές θα χόρευαν στους ρυθμούς της.
Το μέγα ζήτημα που προέκυψε είναι ότι η αριστερή κυβέρνηση διαχειρίστηκε την ήττα της με τρόπο που δεν αρμόζει στην αριστερά, με τρόπο που τσαλαπατάει και ακυρώνει το ήθος της αριστεράς, το συγκριτικό της πλεονέκτημα έναντι των ακροδεξιών αντιπάλων της. Διότι ο Τσίπρας και οι συν αυτώ, φερόμενοι αλαζονικά επέλεξαν να αντιμετωπίσουν τους πολίτες ως μία μάζα ηλιθίων ιθαγενών, που δεν έχουν κριτική ικανότητα, που δεν γνωρίζουν ίσως καν ανάγνωση και που χάφτουν ό,τι τους σερβιριστεί από τις κυβερνήσεις τους.
Αντί λοιπόν να κρατήσουν αξιοπρεπή στάση και να ενημερώσουν ειλικρινά και υπεύθυνα τους πολίτες, αντί να παραδεχθούν την αδυναμία και να περιγράψουν τις δυσκολίες και ίσως το αδιέξοδο εντός των ασφυκτικών χρονικών ορίων της παρούσης περιόδου, αντί να αιτηθούν ειλικρινά από τους πολίτες κατανόηση και υποστήριξη, επέλεξαν να συμπεριφερθούν όπως ακριβώς οι προγενέστεροι αυτών αναξιοπρεπείς, οι οποίοι πανηγύριζαν και μιλούσαν για νίκη της κυβέρνησής τους κάθε φορά που έδιναν γη και ύδωρ και αίμα και ιδρώτα στους δανειστές με την υπογραφή μίας ακόμη συμφωνίας.
Το ήθος της αριστεράς το τσαλαπάτησαν λοιπόν μέσα σε λίγες μόνο μέρες διακυβέρνησης ο Τσίπρας και ο κύκλος του με την απαράδεκτη στάση τους, επιτυγχάνοντας έτσι μονάχα να δώσουν τον λόγο σε φονταμενταλιστές κρετίνους οπαδίσκους τους αλλά και σε ιδιοτελείς και ανόητους που θέλουν μόνο να ελπίζουν σε κάτι και βαυκαλίζονται για να μην ακυρωθεί η ζωή τους, οι οποίοι εφόρμησαν κανιβαλιστικά επί όσων νοήμονων και αξιοπρεπών πολιτών τόλμησαν να αρθρώσουν το προφανές, το ότι καμία νίκη δεν υπήρξε δηλαδή, απεναντίας τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα λόγω της πλήρους αναγνώρισης του χρέους, λόγω της διαβεβαίωσης περί άρνησης μονομερών ενεργειών, λόγω της πλήρους ευθυγράμμισης στην απάνθρωπη και αντιπεριβαλλοντική πολιτική της ευρωζώνης.
Αυτή η τακτική που ακολούθησε η κυβέρνηση του Τσίπρα αποτελεί άλωση της αριστεράς από μέσα, αποτελεί προσβολή και κατασυκοφάντηση της αριστεράς και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την πορεία της κοινωνίας σε αύξηση του ρυθμού εκφασισμού της.
Το μόνο που οφείλει να κάνει από εδώ και πέρα ο Τσίπρας αν θέλει να διορθώσει την αναξιοπρεπή του στάση και να ξεπλύνει την προσβολή που επεφύλαξε στους πολίτες αντί να ξεπλένει τις μνημονιακές κυβερνήσεις, όπως ακριβώς κάνει ως τώρα, αν θέλει να αναστρέψει την πορεία εκφασισμού της κοινωνίας και να επιτύχει συνειδητή αριστερή στροφή που όλα θα τα αλλάξει στην Ευρώπη στο μέλλον, είναι να εκμεταλλευτεί τον χρόνο των τεσσάρων μηνών παράτασης του μνημονίου, για να προβεί σε κινήσεις επί ενός εναλλακτικού πλάνου, ήτοι να ενημερώσει επακριβώς και με ειλικρίνεια τους πολίτες και να ζητήσει την υποστήριξή τους σε μια εξαρχής και με άλλους όρους προσπάθεια επανάκτησης της τσαλαπατημένης από τους προγενέστερους αλλά και από τον ίδιον πλέον, αξιοπρέπειάς μας, με άρνηση όλων των όρων των μνημονίων, με λογιστικό έλεγχο και διαγραφή του μη νόμιμου χρέους, με επανεκκίνηση της χώρας, με ό,τι κι αν σημαίνουν όλα αυτά. Εξάλλου το συντριπτικό ποσοστό του λαού που τον στήριξε τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησής του απαιτούσε ουδεμία υποχώρηση και πορεία μέχρι την τελική ρήξη.
Η ειλικρίνεια είναι χαρακτηριστικό των εχόντων ευφυία, ικανότητες και αυτοπεποίθηση, ενώ η κοροϊδία είναι χαρακτηριστικό των εχόντων έλειμμα πολιτισμού και βεβαίως των ανίκανων. Έχει ακόμη μια ευκαιρία ο Τσίπρας να επιλέξει πώς θέλει να τον γράψει τελικά η Ιστορία.