Του Χριστόφορου Βερναρδάκη | Έχουν υπάρξει συνδικαλιστικές ηγεσίες γραφειοκρατικές, συμβιβαστικές, ηττοπαθείς, κ.ο.κ. αλλά αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια ξεπερνά κάθε όριο φαντασίας
Θα πρέπει επειγόντως να ξεκινήσει μια διαδικασία επανίδρυσης των συνδικάτων και της ΓΣΕΕ. Αποτελεί όνειδος για τη χώρα, τους εργαζόμενους, τους μισθωτούς, ο σφετερισμός της σφραγίδας των συνδικάτων από τη σημερινή ηγετική ομάδα. Η απροκάλυπτη ένταξη στο στρατόπεδο του ΝΑΙ, δηλαδή η ωμότατη αποδοχή της λιτότητας και της εκμετάλλευσης της εργασίας, δεν έχει προηγούμενο σε παγκόσμιο επίπεδο. Έχουν υπάρξει συνδικαλιστικές ηγεσίες γραφειοκρατικές, συμβιβαστικές, ηττοπαθείς, κοκ, αλλά αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια ξεπερνά κάθε όριο φαντασίας. Το γεγονός ότι η ΓΣΕΕ και ο Παναγόπουλος ως Πρόεδρος αποδέχονται την “απαγόρευση αλλαγής του θεσμικού πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων και του κατώτατου μισθού” δυστυχώς δεν μπορεί να ερμηνευθεί διαφορετικά παρά μόνο με την εξαγορά.
Μια ΓΣΕΕ που βρίσκεται στο ναδίρ της αξιοπιστίας, με μια ηγεσία άφαντη τα τελευταία χρόνια, αποδοκιμάστηκε όσο πιο βίαια γίνεται από την ψήφο των μισθωτών στρωμάτων της χώρας.
Απαιτείται επομένως μια μεγάλη πρωτοβουλία βάσης για την επανίδρυση των συνδικάτων. Με τη συμμετοχή όλων των εργαζόμενων, και των μισθωτών και των επισφαλών και των ανέργων και των μεταναστών. Να σταματήσει η εκμετάλλευση του εργατικού συνδικαλισμού από το καρτέλ των παρατάξεων που αναπαράγουν τη συνδικαλιστική ελίτ ως “ομάδα συμφερόντων”.
Είναι τόσο σημαντικό όσο και ο έλεγχος της κατευθυνόμενης πληροφόρησης από τα ιδιωτικά ΜΜΕ.
