Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου κόντρα στις εκτιμήσεις και τη ρητορική του ΠΑΣΟΚ και του αρχηγού της…
«Η Δικαιοσύνη κρίνει ποιος είναι ένοχος »… «Οι δίκες γίνονται στα δικαστήρια, όχι στα συλλαλητήρια»… «Για τα Τέμπη πρέπει να περιμένουμε την κρίση των δικαστών»….
Τι ωραίες απόψεις. Πόσο δημοκρατικές και πολιτισμένες … Αλλά για ποια χώρα μιλάμε; Μήπως γι αυτήν, στην οποία την ηγεσία της Δικαιοσύνης διορίζει η κυβέρνηση; Και οσάκις πρόκειται για πολιτικούς την απονομή Δικαιοσύνης αναλαμβάνει η Βουλή- δηλαδή οι πολιτικοί φίλοι και οι πολιτικοί αντίπαλοί τους;
Με το συμπάθειο, αλλά σ αυτή τη χώρα η Δικαιοσύνη δεν θα βρει και πολλούς να εμπιστευθούν την κρίση της. Άλλωστε θα χρειαστεί να την περιμένουν πολύ.
Ειδικά η μετατροπή του Κοινοβουλίου σε εισαγγελική και ανακριτική αρχή κάνει μπαμ από μακριά ποιο σκοπό υπηρετεί: Να λειτουργεί σαν το λημέρι του λήσταρχου Νταβέλη για πολιτικούς της πλειοψηφίας. Προστατεύει υπουργούς και αλλους αξιωματούχους της κυβερνώσας παράταξης και τυλίγει σε μια κόλλα χαρτί τους αντιπάλους της. Δια της αριθμητικής, όχι δια της νομοθεσίας.
Η ατιμωρησία των πολιτικών γίνεται συχνά αφορμή να καταδικάζει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο την Ελλάδα. Για παρεμπόδιση δίκαιης δίκης από την ελληνική Βουλη- με αντίστοιχες συνέπειες στην απονομή Δικαιοσύνης.
Σε αλληλουχία υποθέσεων η Δικαιοσύνη δεν απέδειξε την αμεροληψία, την ανεξαρτησία, ή την επάρκειά της. Όχι μόνο στις περιπτώσεις με πολιτικό ενδιαφέρον- καλή ώρα: σκάνδαλα Ζήμενς , Νοβάρτις , υποκλοπών, κλπ. Σε κοινές ποινικές υποθέσεις η δικαστική κρίση πέρασε από τον πάγκο των διαβόητων «παραδικαστικών» κυκλωμάτων.
Αυτό που συμβαίνει στην τραγωδία των Τεμπών είναι η επιτομή της συγκάλυψης, από την κυβέρνηση.
Η αναζήτηση ευθυνών άρχισε από την κακοδιαχείριση στα τρένα, συνεχίσθηκε με την οργανωμένη επιχείρηση της κυβέρνησης να κατανείμει τις ευθύνες …αναδρομικά, με το σόφισμα «φταίμε όλοι»- δηλαδή κανένας -και κορυφώνεται με τις αιτίες των 57 θανάτων.
Η ανατριχιαστική υπόνοια – που μετατρέπουν σε βεβαιότητα τα διαδοχικά πορίσματα Ελλήνων και ξένων επιστημονικών ερευνητών είναι ότι το μοιραίο τρένο μετέφερε, παρανόμως, ουσία από την έκρηξη της οποίας αυξήθηκαν τα θύματα.
Στοιχείο συγκάλυψης είναι η καθυστέρηση της δίκης. Ακόμη και αν δεχθούμε τη δικαιολογία του αρμόδιου υπουργού, για τον όγκο της δικογραφίας, πως να δεχθούμε ότι τουλάχιστον σε τρεις περιπτώσεις ο Πρωθυπουργός προεξόφλησε την κρίση της Δικαιοσύνης;
Πρώτα αποφάνθηκε ότι για τη σύγκρουση ευθύνεται « το ανθρώπινο λάθος». Ακολούθως απέκλεισε το παράνομο φορτίο: -« Γνωρίζουμε ακριβώς τι μετέφερε το εμπορικό τρένο, δεν υπήρχε τίποτα εύφλεκτο και ύποπτο» . Και ταυτοχρόνως έστειλε στον τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου επιστολή με …υποδείξεις και την οιονεί εντολή να λάβει υπόψη του, το πόρισμα Επιτροπής που συνέστησε η κυβέρνηση!
Με αυτά τα δεδομένα ούτε καν τα μέλη της κυβέρνησης – πλην Άδωνη – δεν υπερασπίζονται τις απαλλακτικές πρακτικές του μεγάρου Μαξίμου, που αποτάσσουν κάθε ενοχή. Το έκανε όμως, η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου– κόντρα στις εκτιμήσεις και τη ρητορική του ΠΑΣΟΚ και του αρχηγού της.
Βρίσκει ότι τα συλλαλητήρια ήταν …«μνημόσυνο» -που την έκανε να «δακρύσει» και να συμπεράνει: «η κυβέρνηση δεν εγκαλείται ως ένοχη, αυτό δεν το ξέρει κανείς…»
Από ποιον «δεν εγκαλείται»; Το αντίθετο. Της καταλογίζεται ευρέως ενοχή για τους χειρισμούς της: χειραγώγηση της κοινοβουλευτικής Εξεταστικής Επιτροπής, χρηματοδότηση άμεσης μεταφοράς χώματος -και μελών των θυμάτων- σε άλλο χώρο, αλλοίωση στοιχείων, καταστροφή αποδείξεων, παραλείψεις, παρεμπόδιση της δικαστικής έρευνας με στοχευμένες διατάξεις, κυνικές παρεμβάσεις του Πρωθυπουργού και μεθοδεύσεις του απερχόμενου προέδρου της Βουλής, εξαφάνιση των ηχητικών….
Σε ό,τι αφορά τα Τέμπη, η καραμέλα για την «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη» είναι πικρή – και γίνεται φαρμάκι στο ΠΑΣΟΚ, εάν οι οπαδοί του πρέπει να διαλέξουν: με τη Διαμαντοπούλου, ή την Καρυστιανού;
IEIDISEIS.GR