H κλινική ψυχολόγος Άννα Κανδαράκη με μία ανάρτησή της πήρε θέση για τη σχέση Τσιτσίπα με τον πατέρα του:
Θυμίσου ότι ακόμα και ο αθλητής, κυρίως αυτός, θέλει μπαμπά και μαμά. Οχι μάνατζερ, ούτε προπονητή.
Πριν πάρεις θέση, για την «απουσία σεβασμού προς το γονιό» αναρωτήσου:
Πόσο ένας πρωταθλητής έχει προλάβει να υπάρξει παιδί;
Πόσο έχει νιώσει ότι αγαπιέται χωρίς προϋποθέσεις επιτυχίας;
Πόσο – ξένο- βάρος σηκώνει στους παιδικούς του ώμους, με προσδοκίες , απαιτήσεις και στερήσεις;
Πόση πίεση νιώθει μαζί με όλα τα μάτια πάνω του να αισθάνεται και εκεινο του γονιού; Που δεν τον κοιτάζει σαν μπαμπάς αλλά σαν προπονητής, σαν μάνατζερ, που απο εκείνον κρέμεται το αύριο όχι μόνο το δικό του αλλά και όλων; Που νιώθεις αυτό το βαρύ «θυσίασαν τα πάντα για μένα .. και εγώ τους χρωστάω να τα καταφέρω»
Πόσο άδικα βαρύ είναι όλο αυτό;
Ίσως κάποιες φορές ακόμα και ένα ανάρμοστο ξέσπασμα να είναι ένα πρώτο βήμα να έρθει πιο κοντά στον δικό του τόσο στερημένο παιδικό εαυτό.
Πριν βιαστούμε να κρίνουμε … ας το σκεφτούμε.
«Ο μπαμπάς και η μαμά πρέπει να είναι μόνο μπαμπάς και μαμά. Ούτε προπονητής, ούτε μάνατζερ, ούτε αφεντικό. Αλλιώς μετατρέπεται το παιδί σε επαγγελματικό πρότζεκτ και επένδυση. Μαθαίνει ότι πρέπει να πολεμάει για να το αγαπούν. Μονάχα που η γονεϊκή αγάπη δεν είναι μετάλλιο να κυνηγάς, είναι καταφύγιο και αγκαλιά χωρίς προϋποθέσεις.
Αν δε μεγάλωσες τον γιο σου σαν παιδί, μην απορείς αν αύριο δε σε αντιμετωπίσει σαν πατέρα», έγραφε σε σχετική της ανάρτηση.
