Εκατομμύρια Αμερικανοί επέλεξαν τη ψήφο διαμαρτυρίας την Τρίτη, εκφράζοντας την έντονη αντίθεση τους σε ένα οικονομικό και πολιτικό σύστημα που τοποθετεί τον πλούτο και τα εταιρικά συμφέροντα πάνω από τις δικές τους ανάγκες.
Υποστήριξα σθεναρά τη Χίλαρι Κλίντον, αγωνίστηκα σκληρά για εκείνη, και πίστεψα ότι ήταν η σωστή επιλογή. Αλλά ο Ντόναλντ Τζ. Τράμπ κέρδισε τον Λευκό Οίκο, επειδή η ρητορική εκστρατεία του αξιοποίησε με επιτυχία μια ολοζώντανη και δικαιολογημένη οργή, μια οργή που πολλοί παραδοσιακοί Δημοκρατικοί αισθάνονται.
Είμαι λυπημένος, αλλά όχι έκπληκτος από το αποτέλεσμα. Δεν είναι σοκ για μένα ότι εκατομμύρια άνθρωποι που ψήφισαν τον κ. Τράμπ, το έπραξαν γιατί έχουν πια κουραστεί από το οικονομικό, πολιτικό και μιντιακό status quo.
Οικογένειες εργαζομένων παρακολουθούσαν τους πολιτικούς να δέχονται οικονομική στήριξη για την προεκλογική τους εκστρατεία από δισεκατομμυριούχους και εταιρίες συμφερόντων – και στη συνέχεια να αγνοούν τις ανάγκες των απλών Αμερικανών. Κατά την διάρκεια των τελευταίων 30 χρόνων, πάρα πολλοί Αμερικανοί πουλήθηκαν από τα αφεντικά τους, που υποστήριξαν τα εταιρικά συμφερόντα.
Εργάζονται περισσότερες ώρες για χαμηλότερους μισθούς, ενώ παράλληλα βλέπουν αξιοπρεπώς αμειβόμενες θέσεις εργασίας να μεταφέρονται στην Κίνα, το Μεξικό ή σε κάποια άλλη χώρα με χαμηλό κόστος εργασίας. Έχουν κουραστεί να έχουν διευθύνοντες συμβούλους που αμείβονται 300 φορές πάνω από την πραγματική αξία της δουλειάς τους, ενώ το 52% όλων των νέων εσόδων πηγαίνει στην ελίτ του 1%. Πολλές από τις κάποτε όμορφες αγροτικές πόλεις τους, έχουν πια ερημώσει, τα καταστήματα στο κέντρο της πόλης είναι διαλυμένα και τα παιδιά τους αφήνουν το σπίτι τους , γιατί δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας – κι όλα αυτά ενώ εταιρείες ρουφάνε το πλούτο από τις κοινότητες τους και ταΐζουν με αυτόν τους offshore λογαριασμούς τους.
Οι εργαζόμενοι Αμερικάνοι δεν μπορούν να υποστηρίξουν οικονομικά μια αξιοπρεπή και ποιοτική φροντίδα για τα παιδιά τους. Δεν μπορούν να τα στείλουν στο κολέγιο και δεν έχουν αποταμιεύσεις στην τράπεζα βγαίνοντας στη συνταξιοδότηση. Σε πολλά μέρη της χώρας δεν μπορούν να βρουν προσιτή στέγαση, ενώ το κόστος ασφάλισης για την υγεία είναι σε υπερβολικά υψηλά επίπεδα. Υπάρχουν πάρα πολλές οικογένειες που βρίσκονται σε απόγνωση, ενώ τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και οι αυτοκτονίες περικόπτουν την ζωή για έναν αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων.
Ο εκλεγείς πρόεδρος Τράμπ έχει δίκιο: Ο Αμερικανικός λαός θέλει αλλαγή. Αλλά τι είδους αλλαγή έχει να τους προσφέρει; Θα έχει το θάρρος να σταθεί απέναντι στους πιο ισχυρούς ανθρώπους σε αυτή τη χώρα οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τον οικονομικό πόνο που αισθάνονται τόσο πολλές οικογένειες που εργάζονται ή θα στρέψει την οργή της πλειοψηφίας σε βάρος των μειονοτήτων, των μεταναστών, των φτωχών και των αβοήθητων;
Θα έχει το θάρρος να σταθεί απέναντι στη Wall Street, να εργαστεί για να καταρρίψει την πεποίθηση «too big to fail» (πολύ μεγάλα για να καταρρεύσουν) των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και να απαιτήσει από τις μεγάλες τράπεζες να επενδύσουν σε μικρές επιχειρήσεις ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας στις αγροτικές περιοχές της Αμερικής και των πόλεών της ; Ή θα διορίσει έναν ακόμα τραπεζίτη της Wall Street για να διευθύνει το Υπουργείο Οικονομικών και να συνεχίσει το «business as usual»; Θα ασχοληθεί πραγματικά, όπως υποσχέθηκε κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του, με τη φαρμακευτική βιομηχανία ώστε να μειωθούν οι τιμές των συνταγογραφούμενων φαρμάκων;
Είμαι βαθιά στενοχωρημένος ακούγοντας ιστορίες για τους Αμερικάνους που φοβήθηκαν και ένιωσαν ενοχλημένοι στον απόηχο της νίκης του κ Τραμπ, και ακούω τις κραυγές των οικογενειών που ζουν με το φόβο μιας επικείμενης συντριβής τους. Έχουμε προχωρήσει πολύ ως χώρα σε ό,τι αφορά την καταπολέμηση των διακρίσεων. Δεν θα γυρίσουμε πίσω. Να είστε βέβαιοι, δεν υπάρχει κανένας συμβιβασμός σχετικά με το ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, την ξενοφοβία και τον σεξισμό. Εμείς θα αγωνιστούμε ενάντια σε κάθε μορφή τους , όποτε και όπου θα επανεμφανίζεται.
Θα είμαι ανοιχτός να ακούσω και να δω τι ιδέες θα έχει να διατυπώσει ο κ Τράμπ , πότε και πώς θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε. Έχοντας έρθει δεύτερος σε ψήφους, όμως, καλά θα κάνει να λάβει σοβαρά υπόψη του τις απόψεις των προοδευτικών. Αν ο εκλεγμένος πρόεδρος είναι σοβαρός ως προς την άσκηση πολιτικών που βελτιώνουν τη ζωή των εργαζόμενων οικογενειών, θα υπάρξουν πραγματικές ευκαιρίες για να κερδίσει την υποστήριξή μου.
Ας ανοικοδομήσουμε τις υπό κατάρρευση υποδομές μας και ας δημιουργήσουμε εκατομμύρια καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Ας αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό ώστε να προσφέρει ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο, ας βοηθήσουμε τους μαθητές να αντέξουν οικονομικά να πάνε στο κολέγιο, ας παρέχουμε σε κάθε οικογένεια ιατρική περίθαλψη και ας επεκτείνουμε την κοινωνική ασφάλιση. Ας μεταρρυθμίσουμε ένα οικονομικό σύστημα που επιτρέπει στους δισεκατομμυριούχους, όπως ο κ Τράμπ να μην καταβάλουν ούτε ένα σέντ σε φόρους εισοδήματος. Και το πιο σημαντικό, ας σταματήσουμε την δυνατότητα που έχουν οι πλούσιοι, συνεισφέροντας στις προεκλογικές εκστρατείες, να αγοράζουν τις εκλογές.
Μέσα στις επόμενες μέρες, θα προτείνω επίσης μια σειρά μεταρρυθμίσεων για την αναζωογόνηση του Δημοκρατικού Κόμματος. Πιστεύω ακράδαντα ότι το κόμμα πρέπει να αποσπαστεί από την δημιουργία εταιρικών δεσμών και, για άλλη μια φορά, να γίνει ένα λαϊκό κόμμα, το κόμμα των εργαζομένων, των ηλικιωμένων και των φτωχών. Πρέπει να ανοίξουμε τις πόρτες του κόμματος καλωσορίζοντας τον ιδεαλισμό και την ενέργεια των νέων και όλων των Αμερικανών που αγωνίζονται για την οικονομική, κοινωνική, φυλετική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη. Πρέπει να έχουμε το θάρρος να τα βάλουμε με την απληστία και τη δύναμη της Wall Street, τις φαρμακευτικές εταιρείες, τις ασφαλιστικές εταιρείες και την βιομηχανία ορυκτών καυσίμων.
Όταν η προεκλογική εκστρατεία μου έφτασε στο τέλος της, υποσχέθηκα στους υποστηρικτές μου ότι η πολιτική επανάσταση θα συνεχιστεί. Και τώρα, περισσότερο από ποτέ, αυτό είναι κάτι που πρέπει να συμβεί. Είμαστε η πλουσιότερη χώρα στην ιστορία του κόσμου. Όταν στεκόμαστε μαζί και δεν αφήνουμε τους δημαγωγούς να μας διαχωρίζουν βάση της φυλής, του φύλου ή την εθνικής προέλευσης, δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορούμε να πετύχουμε. Πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά και όχι προς τα πίσω.
* Άρθρο του Μπέρνι Σάντερς στους New York Times
Μετάφραση: Χριστίνα Μπρέμπου