Της Κατερίνας Βουτετάκη *
Κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται και όχι να μένουν στη σιωπή μήπως αλλάξει προς κάτι καλύτερο… Ο καθένας κρίνεται από τα λόγια και τις πράξεις του και έχει τις ευθύνες του.
Άστεγοι και αδέσποτα συχνά σύντροφοι, συνοδοιπόροι στη ζωή περνώντας αντίστοιχες ταλαιπωρίες σε δίψα, πείνα, αρρώστιες, μένοντας αβοήθητοι και αντιμέτωποι στην αδιαφορία και την αποστροφή των αρμόδιων και των πολλών … Αν όμως κάποια μέρα ο ίδιος άνθρωπος αποκτήσει στέγη ή “χαρτιά” και το ίδιο ζώο κάνει βόλτα συνοδευόμενο από κάποιον άνθρωπο ΤΟΤΕ ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ. Αποκτούν όνομα. Γίνονται αξιαγάπητοι.
Αν σταθεί και κοιτάξει κανείς λίγο καλύτερα στο δρόμο κάτω από το δημαρχείο θα αντικρύσει δύο άστεγους να κοιμούνται εκεί.
Αν σταθεί και κοιτάξει κανείς λίγο καλύτερα στο κυλικείο του νοσοκομείου μας θα συναντήσει τρεις άστεγους συμπολίτες μας.
Ο ένας από αυτούς είναι ηλικιωμένος 77 ετών και κοιμάται καθιστός 34 ημέρες και νύχτες σε αναπηρικό καρότσι λόγω πρόσφατων καταγμάτων τον Δεκέμβριο σε ισχύο, ώμο και αγκώνα.
Ο ηλικιωμένος αυτός κύριος είχε έρθει τον Αύγουστο ως άστεγος στο νοσοκομείο μας περιμένοντας τη βοήθεια της Πρόνοιας του Δήμου για να βρει και να νοικιάσει σπίτι. Όμως από το Δήμο δεν έλυσαν το αίτημά του και έτσι το Δεκέμβριο έπεσε εξαντλημένος στον προαύλιο χώρο του νοσοκομείου, με πολλαπλά κατάγματα.
Μετά την Ορθοπεδική κλινική και τις απαιτούμενες ιατρικές επεμβάσεις εισήχθη με τη διαμεσολάβηση της κοινωνικής υπηρεσίας του νοσοκομείου στο Ανουσάκειο ίδρυμα για αποκατάσταση για ένα δεκαπενθήμερο μετά από αυτό είναι άστεγος ξανά εδώ και 38 ημέρες στο αναπηρικό καρότσι στο κυλικείο. Η κάθε ημέρα που περνάει είναι επικίνδυνη για τη ζωή του. Πριν δυο Κυριακές λιποθύμησε καθιστός και έπεσε και ήταν ξανά στα Επείγοντα και ξανά και ξανά…
Η κοινωνική υπηρεσία του νοσοκομείου έχει κάνει τα πάντα που μπορούσε να κάνει ως και μέσω εθελοντή να ψάξει σπίτι γι’ αυτόν που πλέον όμως στην κατάσταση που είναι ο ηλικιωμένος αδυνατεί να αυτοεξυπηρετηθεί και έχει ανάγκη από προστατευμένο χώρο να ενταχθεί. Ως και εισαγγελική εντολή στις 31/12/2019 για την ένταξή του στο Χρονίων Παθήσεων Χανίων που όμως η απάντησή τους ήταν μέχρι τώρα ότι δε διαθέτουν ελεύθερο κρεβάτι.
Ο Διοικητής του νοσοκομείου έχει στηρίξει όλες αυτές τις προσπάθειές τους και έχει αποστείλει ως και τη νομική σύμβουλο του νοσοκομείου στην Εισαγγελία.
Ποιες όμως είναι οι ενέργειες της αντιδημάρχου της κοινωνικής πολιτικής του δήμου που είναι και η καθ΄ ύλην αρμόδια να βρει λύση «ως άστεγο» στον ηλικιωμένο αυτό, που δεν αξίζει σε κανέναν να βρεθεί σε τέτοια κατάσταση.
Τις ενέργειές της εγώ δεν τις γνωρίζω καθώς δεν υπάρχει ως τώρα καμμία κοινή συνάντηση όλων των φορέων και όλων των δομών αλληλεγγύης σε ζητήματα κοινωνικής πολιτικής για να ακουστούν πραγματικές ανάγκες ανθρώπων που υπάρχουν γύρω μας και που χρονίζουν.
Αυτό που γνωρίζω είναι ότι ο άνθρωπος αυτός παραμένει ως σήμερα καθιστός στην αναπηρική καρέκλα του περιμένοντας με αγωνία να κοιμηθεί κάπου σαν άνθρωπος. Ως πότε, καθώς οι αντοχές του λιγοστεύουν;;;
Άραγε είναι τόσο δύσκολο η αντιδήμαρχος να προβεί σε ενέργειες και να τον εντάξει στο Χρονίων Παθήσεων, ή στο Δημοτικό Γηροκομείο ή στο Ανουσάκειο ή ακόμη να πληρώσει την ένταξή του σε ιδιωτική κλινική μέχρι να βρεθεί λύση σε δημόσιο φορέα;
Ο κωδικός στο δήμο για έκτακτες ανάγκες απόρων, άστεγων παραμένει αδιάθετος;
Ποια η συμβολή του Δήμου στις ανάγκες άπορων αστέγων οικονομική και μη προς την κοινωνική υπηρεσία του νοσοκομείου καθώς δεν υπάρχει κρατικό κονδύλι του Νοσοκομείου για τις ανάγκες άπορων, άστεγων ασθενών π.χ. υποσέντονα, μπεϊμπιλίνο για παιδιά και ενήλικες, βρεφικό γάλα, παροχή – πληρωμή αποκλειστικής νοσηλευτικής φροντίδας, αγορά έξτρα φαρμάκων, εισιτήρια λεωφορείων, αγορά στοιχειωδών πραγμάτων όπως πιτζάμες, εσώρουχα… Στο καταφύγιο αστέγων του Δήμου (περιορισμένου αριθμού) αδυνατεί αυτός ο άνθρωπος να πάει καθώς κάθε πρωί πρέπει να εξέρχονται όλοι έξω στο δρόμο ανεξαρτήτου προβλήματος μέχρι το βράδυ που μπαίνουν για να κοιμηθούν. Που είναι ο 24ωρος χώρος θερμαινόμενος που είναι υποχρεωμένοι να έχουν με εγκύκλιο από πέρυσι το Νοέμβριο όλοι οι Δήμοι για να μπορεί οποιοσδήποτε άστεγος να καταφύγει για ξεκούραση;
Πού μπορεί ένας άστεγος να κάνει το μπάνιο του;
Να πλύνει τα ρούχα του και να αφήσει κάποια στοιχειώδη πράγματα που δεν μπορεί να κουβαλάει και δεν θέλει να χαθούν: Ποιο και πόσο λειτουργεί το πρόγραμμα παρέμβασης στο δρόμο για τους αστέγους, άπορους το οποίο έχει ομόφωνα ψηφιστεί πριν από χρόνια σε δημοτικό συμβούλιο;
Υπάρχει συνοδεία από το δήμο ανήμπορων άστεγων ανθρώπων για να φτιάξουν τα χαρτιά τους σε υπηρεσίες για επιδόματα που δικαιούνται;
Υπάρχει βοήθεια αστέγων για να βρουν να νοικιάσουν σπίτι, ή να μεταφέρουν τα πράγματά τους μετά από έξωση, επικοινωνία με πρεσβείες, κηδείες απόρων…;
Ποια είναι η μέριμνα του Δήμου για τους άπορους, άστεγους που χρειάζονται προστατευμένο περιβάλλον και ίσως νοσηλευτική φροντίδα όταν εξέρχονται από το νοσοκομείο π.χ. με καρκίνο ή κύρωση ή κάποιο άλλο χρόνιο έκτακτο ή χρόνιο νόσημα;
Υπάρχει κονδύλι για έκτακτες ανάγκες απόρων για λόγους υγείας για να πληρώσουν το ενοίκιο τους ή ακόμη για να πληρώσουν τα εισιτήρια μετακίνησής του σε άλλο νοσοκομείο, π.χ. στο Ηράκλειο ή στην Αθήνα.
Και απλά βασικά πράγματα όπως κουβέρτες στο Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών. Οι κουβέρτες που δωρήθηκαν από το κρουαζιερόπλοιο έχουν διανεμηθεί σε ανθρώπους ή σκουλήκιασαν όπως οι ζωοτροφές το καλοκαίρι που δεν δόθηκαν στα φιλοζωικά σωματεία γιατί τα θεώρησαν παράνομα.
Ευτυχώς από την κατάληψη ΡόζαΝέρα, αλλά και άλλοι έφεραν ό,τι κουβέρτες μπόρεσαν την ημέρα των Φώτων με το δυνατό κρύο και μετά. Ο Δήμος που το είχε υποσχεθεί στο Στέκι πού είναι; Ανάγκη για κουβέρτες υπάρχει ακόμα, όπως και για τρόφιμα και ανδρικά ρούχα.
Γιατί δεν υπάρχει κοινή συνάντηση όλων των φορέων και όλων των δομών αλληλεγγύης (όπου κάποιες από αυτές τις δομές προσπαθούν να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους προς όλους που απευθύνονται χωρίς να ζητήσουν εκκαθαριστικό της Εφορίας, χαρτιά, ταυτότητα ή διαβατήριο);
Η κατάσταση έχει παγιωθεί και κάποια από αυτά τα αιτήματα μπαίνουν και ξαναμπαίνουν σε προκηρύξεις χωρίς να συγκινούνται οι αρμόδιοι και να κάνουν τις παραμικρές κινήσεις.
Τον Οκτώβριο του 2019 πέθανε ένας άστεγος στο νοσοκομείο Χανίων με κύρωση στο συκώτι που έμενε προηγουμένως στο υπνωτήριο αστέγων του Δήμου. Αν εξερχόταν από το νοσοκομείο και κατάφερνε να ζήσει για κάποιο διάστημα έξω δεν θα είχε πού να πάει γιατί το καταφύγιο του Δήμου θα τον έβγαζε έξω στο δρόμο κάθε πρωί.
Στις 8 Δεκεμβρίου 2019 χτύπησε δύο μετανάστες άστεγους ομάδα νεαρών κουκουλοφόρων με γκλομπς αναίτια (ρατσιστικό χτύπημα), στην πλατεία της Αγοράς μπροστά από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ο ένας από τους δύο ριψοκίνδυνα τραυματισμένος μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο με κάταγμα στη μύτη, πλευρά, κάκωση νεφρού.
Χρειάστηκε αποκλειστική νοσηλευτική φροντίδα καθώς ήταν σε διέγερση. Η κοινωνική υπηρεσία δεν είχε χρήματα να πληρώσει. Ποια η συμβολή του Δήμου σ’ αυτό και ποια η φροντίδα που του παρείχε μετά το εξιτήριό του;
Τον Δεκέμβριο του 2019 κοντά στα Χριστούγεννα πέθανε άλλος ένας άστεγος στο νοσοκομείο μας με σοβαρό πρόβλημα στον πνεύμονα. Είχε ένα αδέσποτο σκυλάκι από την Αγορά πάντα μαζί του. Είχε αρνηθεί να κοιμάται στο καταφύγιο αστέγων του δήμου καθώς δεν είχε πού να αφήνει έξω από το καταφύγιο το σκυλάκι. Αν κατάφερνε να ζήσει δεν θα είχε που να πάει…
Τον Ιανουάριο του 2020 πέθανε άλλος ένας άστεγος με πολλά προβλήματα μπροστά στο παγκάκι στην πλατεία 1866. Είχε πάντα παρέα μαζί του 3-4 αδέσποτα σκυλιά από την πλατεία της Αγοράς. Και αυτός είχε αρνηθεί να κοιμάται στο υπνωτήριο αστέγων του Δήμου γιατί δεν είχε πού να αφήσει τα σκυλιά.
Όμως πριν από 2-3 χρόνια ο φιλοζωικός σύλλογος Χανίων «Η προστασία των ζώων» είχε προτείνει στην πενταμελή επιτροπή του Δήμου που είναι αρμόδια για τη διαχείριση αδέσποτων ζώων να μπουν σκυλιέρες έξω από το καταφύγιο αστέγων του Δήμου (ακόμα και πλαστικά σκυλόσπιτα, όπως συμβαίνει και σε άλλα Δημοτικά καταφύγια της χώρας μας), ώστε να βοηθηθεί και ο άστεγος αλλά και τα σκυλιά που ήταν η μόνιμη συντροφιά του.
Όμως ο τότε και νυν προϊστάμενος του Δήμου Χανίων αρμόδιος για τη φροντίδα των αδέσποτων ζώων το αρνήθηκε και πρότεινε ευθανασία και στα 4 σκυλιά που ήταν παρέα με τον άστεγο και ότι δεν πρέπει να σιτίζονται τα αδέσποτα ζώα κοντά σε ανθρώπους. Του επισημάνθηκε από το φιλοζωικό σύλλογο ότι είναι παράνομο να γίνει ευθανασία σε υγιή σκυλιά και ότι καταδικάζει τα ζώα σε ασιτία.
Σκυλιέρες ποτέ δεν μπήκαν, καθώς και η τότε αντιδήμαρχος κοινωνικής πολιτικής δεν πήρε πρωτοβουλία.
Πρόπερσι το καλοκαίρι ο ίδιος προϊστάμενος αποφάσισε να ενεργεί χωρίς πενταμελή επιτροπή για τα ζώα να κάνει περισυλλογές ζώων δίχως να ενημερώνει τα φιλοζωικά σωματεία για το πού τα αφήνει μέσω περισυλλογέα για να τα φροντίσουν καθώς ο δήμος δεν θα τα φρόντιζε. Ζητούσε να γίνει γραπτώς το ερώτημα για το πού βρίσκονται τα σκυλιά και οι απαντήσεις ήρθαν έναν μήνα μετά, τελείως αόριστα, στα Νεροκούρου, στα Τσικαλαριά, στο Ακρωτήρι…
Ακόμη είχε φρενάρει ενημερωτικές συζητήσεις με τους τοπικούς συμβούλους για ζητήματα σχετικά με τα ζώα ώσπου να “δείξει” έργο ο Δήμος. Οι τοπικοί σύμβουλοι μένουν αμέτοχοι στα τόσα περιστατικά κακοποίησης, εγκατάλειψης, δηλητηριάσεων στις περιοχές τους. Πηγαίνοντας στο σήμερα. Στο δημοτικό συμβούλιο Χανίων στις 19/2/2019 προτάθηκε ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο από την πλευρά του Δήμου δημιουργίας Καταφυγίου – Κυνοκομείου μέσω της ένταξης χρηματοδότησης του στο πρόγραμμα «Φιλόδημος» στο Καμπάνι στο Ακρωτήρι.
Χωρίς όμως πιο πριν να υπάρχει καμία ενημέρωση ούτε στους τοπικούς συμβούλους, ούτε στα φιλοζωικά σωματεία, ούτε στους επικεφαλείς των παρατάξεων, ούτε στους δημοτικούς συμβούλους, ούτε στην πενταμελή επιτροπή του δήμου για τα ζώα που ο δήμαρχος μετέτρεψε σε τετραμελή… (παράνομα).
Εύλογα μπαίνουν διάφορα ερωτήματα πέρα της περιοχής που επέλεξαν και του χωροταξικού ζητήματος.
Γιατί το δημοτικό κτηνιατρείο παραμένει ακόμα κλειστό; Γιατί δε δίνουν κίνητρα για την πρόσληψη δημοτικού κτηνιάτρου;
Γιατί στον τεχνικό προϋπολογισμό του 2020 δεν προβλέψανε την προέκταση του δημοτικού κτηνιατρείου σε κτηνιατρική κλινική αποθεραπείας αδέσποτων ζώων ώστε άμεσα να λυθεί ένα σοβαρό ζήτημα;
Γιατί δεν έχουν δώσει βάση στην εγκατάλειψη των ζώων που είναι η αιτία ύπαρξης των αδέσποτων ζώων.
Όσα καταφύγια και να γίνουν αν συνεχίζεται η εγκατάλειψη ζώων είναι ένα βαρέλι χωρίς πάτο.
Τα ήδη υπάρχοντα ιδιωτικά καταφύγια έλυσαν ποτέ το πρόβλημα; Πόσα ζώα εγκαταλείπονται μπροστά τους; Ποιες οι συνθήκες διαβίωσης σε ένα κλουβί;
Γιατί δεν ασχολούνται με τα ζώα και τους τρόπους υιοθεσίας τους στο ιδιωτικό κυνοκομείο στα Νεροκούρου που ο ίδιος ο Δήμος έχει μεταφέρει κάποια ζώα εκεί; Και που συχνά γίνεται έκκληση από το καταφύγιο ότι δεν έχουν να τα ταΐσουν;
Γιατί δεν δίνουν έμφαση σε δωρεάν συστηματικές στειρώσεις, σε ενίσχυση οικονομικά ευπαθών ομάδων για να στειρώσουν τα ζώα τους;
Γιατί δε διαμορφώνουν προγράμματα ευαισθητοποίησης για την ευζωία, την εγκατάλειψη, την κακοποίηση, τις δηλητηριάσεις ζώων εμπλέκοντας τους τοπικούς συμβούλους, τα σχολεία, τα ΚΑΠΗ, τους πολιτιστικούς συλλόγους, τις ενορίες;
Πώς να εμπιστευτείς την υπάρχουσα υπηρεσία όταν από το παρελθόν έχει δείξει ένα αντιφιλόζωο πνεύμα, κολλά συνεχώς σε γραφειοκρατίες, επιλεκτικά εφαρμόζει νόμους, ευθυνοφοβεί, δεν στηρίζει ενέργειες που προάγουν αλλαγές σε κάτι καλύτερο;
Πώς να εμπιστευτείς μια υπάρχουσα υπηρεσία που προτείνει εύκολα ευθανασία αν δεν βρεθεί κάποιος εθελοντής από τα φιλοζωικά σωματεία να ασχοληθεί με το υποτιθέμενο “επιθετικό”, σοβαρά άρρωστο ή βαριά τραυματισμένο αδέσποτο σκυλί ή γατί χτυπώντας έτσι την καρδιά των εθελοντών.
Από την άλλη μας θεωρούν παράνομους! Και ενώ προσπαθούμε ατελείωτα μας απαξιώνουν ατελείωτα…
Γιατί ο προϊστάμενος της υπηρεσίας κάνει τα πάντα για να μη γίνει συμβόλαιο συνεργασίας Δήμου με τα καταπονημένα φιλοζωικά σωματεία; Συμβόλαιο είχε γίνει το καλοκαίρι και δύο μέρες μετά αυτός το ακύρωσε.
Πώς να εμπιστευτείς μια υπάρχουσα υπηρεσία που δεν κινείται εκτός του περισυλλογέα πέρα από το γραφείο της; Γιατί ενώ όταν ο προϊστάμενος τελειώνει τη “βάρδια” του, δεν δικαιολογεί τουλάχιστον τα έξοδα περίθαλψης των άρρωστων ή τραυματισμένων ζώων εκτός “ωραρίου” του;
Στον οργανισμό περιβάλλοντος του Δήμου υπάρχουν συνεργεία που εργάζονται στο δρόμο, όχι μόνο στο γραφείο.
Γιατί μετά από τα τόσα προβλήματα διαχρονικά με το συγκεκριμένο προϊστάμενο και το αντιφιλόζωο πνεύμα του το ζήτημα της φροντίδας των ζώων δεν αλλάζει οργανισμό, εντάσσοντάς το στον οργανισμό του Περιβάλλοντος ή του Πολιτισμού;
Πώς να εμπιστευτείς ότι θα πάνε όλα καλά, όταν δεν υπάρχει συνεργασία από πλευράς του Δήμου με τα φιλοζωικά σωματεία τα οποία χρησιμοποιεί κατά το δοκούν;
Πολλά από τα αδέσποτα θα ονομαστούν επιθετικά.
Μήπως το αποτέλεσμα θα είναι η δημοτική αρχή να “επιδείξει” κάποιο έργο “εξαφανίζοντας” κάποια σκυλιά που ζουν ανάμεσά μας και εγκλωβίζοντάς τα σε κλουβιά; Η συνύπαρξη μαζί τους δεν είναι πολιτισμός;
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟ ΤΟΥΣ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ;
* Εργαζόμενη στο νοσοκομείο και μέλος του Φιλοζωικού Συλλόγου«Η προστασία των ζώων»
Υ.Γ. Οι άνθρωποι προστατεύουν ό,τι αγαπούν,
αγαπούν ό,τι καταλαβαίνουν,
και καταλαβαίνουν ό,τι διδάσκονται.
Ζακ Ιβ Κουστώ