Ο Νίκος Ρωμανός, αναρχικός 21 χρονών, έγινε γνωστός όταν, τη νύχτα της 6ης Δεκέμβρη 2008, ο φίλος του Αλέξανδρος Γρηγοροπουλος πέθανε στα χέρια του από τις σφαίρες αστυνομικού. Φυλακίστηκε για τη συμμετοχή του στη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης το 2013. Κατά την προσωρινή τους κράτηση, αυτός κι οι 3 συγκατηγορούμενοί του υπέστησαν ακραίας ωμότητας αστυνομική βία.
4 Δεκέμβρη 2014: Ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 10 Νοεμβρίου διεκδικώντας εκπαιδευτικές άδειες. Ευρισκόμενος στη φυλακή, πέτυχε στις εξετάσεις για την είσοδο στο Πανεπιστήμιο, όμως οι αρχές του αρνούνται επίμονα τις εκπαιδευτικές άδειες που προβλέπει το δίκαιο για τους κρατούμενους-σπουδαστες. Νοσηλευόμενος εδώ και πολλές μέρες, φαίνεται ότι έχει ήδη περάσει το κρίσιμο σημείο των ανεπανόρθοτων βλαβών στην υγεία του και ο κίνδυνος του θανάτου είναι μόνιμος.
6 Δεκέμβρη 2008: Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από τις σφαίρες ενός αστυνομικού. Αφήνει την τελευταία του πνοή στα χέρια του φίλου του Νίκου Ρωμανού. Εξεγερσιακές ταραχές ξεσπούν αρχικά στην Αθήνα, ασύλληπτου για μια δυτική μητρόπολη μέγεθους, και στη συνεχεία παντού στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ο Δεκέμβρης του 2008 θα είναι ένας μήνας εξέγερσης (γνωστός ως Δεκεμβριανά, θυμίζει την πρώτη χρήση αυτού του ονόματος, τα Δεκεμβριανά του χειμώνα του 1944 και τη μάχη της Αθήνας).
Σήμερα, δυο ημέρες από την επέτειο του θανάτου του Αλέξανδρου Γρηγοροπουλου, οι ελληνικές αρχές είναι αποφασισμένες να «θυσιάσουν» κι άλλες ζωές για να διατηρήσουν την τάξη ενώ η Τρόικα αξιώνει μια ένατη στη σειρά επιμήκυνση του Μνημονίου σε συνδυασμό με επιπλέον μετρά. Το succes-story της κυβέρνησης καταρρέει . Η τακτική είναι γνωστή: πρέπει η προσοχή της «κοινής γνώμης» να στραφεί προς κάτι άλλο, και πιο συχνά προς την επίδειξη «ασφαλειας» ενός σκληρού καθεστώτος που επιδιώκει να διατηρήσει την τάξη με κάθε κόστος. Εκδηλώσεις αλληλεγγύης πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα στην Αθηνά και σε άλλες ελληνικές κι ευρωπαϊκές πόλεις.
Ο Νίκος Ρωμανός όμως δεν είναι μόνος. Σε αλληλεγγύη στο σύντροφό του, ο Γιάννης Μιχαηλίδης άρχισε επίσης απεργία πείνας και σήμερα είναι νοσηλευόμενος.
Από τις 19 Νοέμβρη άντρες και γυναίκες πρόσφυγες από τη Συρία κατέλαβαν την πλατεία Συντάγματος απέναντι από το ελληνικό κοινοβούλιο. Εδώ και κάποιες μέρες, μερικοί εξ αυτών ξεκίνησαν επίσης απεργία πείνας ζητώντας πολιτικό άσυλο και ταξιδιωτικά έγγραφα. Απευθυνόμενοι και σε άλλες χωρες-μελη της ΕΕ . Είναι η ίδια πλατεία Συντάγματος που το 2011 καταλήφθηκε όταν αναπτύχθηκε το Κίνημα των πλατειών.
Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται πάντα ως φάρσα.
– Δηλώνουμε την απολυτή αλληλεγγύη μας στον Νίκο Ρωμανό και στους καταληψίες της πλατείας Συντάγματος
– Απαιτούμε μια άμεση λύση για τον Νίκο Ρωμανό και την ικανοποίηση των διεκδικήσεών του
– Απαιτούμε την άμεση νομιμοποίηση των οικογενειών από τη Συρία που αυτή τη στιγμή καταλαμβάνουν την πλατεία Συντάγματος όπως και την χορήγηση εγγράφων σε όλους τους « μην εχόντες χαρτιά ».
– Απαιτούμε την κατάργηση του Δουβλίνο 2 που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των μεταναστών μετατρέποντας ολόκληρα κράτη σε αποθήκες της «εθελούσιας μετανάστευσης» κι οπού κάθε είδους παραβιάσεις και βιαιοπραγίες γίνονται κοινή πρακτική
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ»
Οι υπογράφοντες/ουσες (ενδεικτικά):
Agamben Giorgio, Angelopoulos Panos, Agier Michel, Alessandrini Patricia, Alliez Eric, Alunni Charles, Andersson Nils, Balibar Étienne, Bertrand Ogilvie, Bihr Alain, Caloz-Tschopp Marie-Claire, Canut Cécile, Cuillerai Marie, Dalakoglou Dimitris, De Oliveira Marcos Barbosa, Didi-Huberman Georges, Douailler Stéphane, Douzinas Costas, Fontaine Joële, Gerotziafas Grigoris, Ingenito Domenico, Jacques-Lefevre Nicole, Kakogianni Maria, Kouvelakis Stathis, Louis Camille, McClelland Keith, Prado Plínio, Rabello Ivone Dare, Rago Luzia-Margareth, Renault Emmanuel, Rancière Jacques, Segarra Marta, Skoumbi Vicky, Tancelin Philippe, Varikas Eleni, Vauday Patrick, Vermeren Patrice, Zancarini Jean-Claude, Zancarini-Fournel Michelle, Zancarini Jean-Claude, Zancarini-Fournel Michelle
Όλες οι υπογραφές ΕΔΩ.
