Ένας Έλληνας της Σουηδίας, περιγράφει την αντιμετώπισή του ως ασθενής, φανερά οργισμένος με το σύστημα υγείας, που όπως περιγράφει αφήνει τους ανθρώπους στη “μοίρα” τους. Πρόκειται για ένα ακόμα χτύπημα στο λεγόμενο σουηδικό μοντέλο, που όπως φαίνεται δεν έχει πια καμία σχέση με το παρελθόν.
Τα λόγια του συγκλονίζουν καθώς αποτελεί ένα μη καταγεγραμμένο περιστατικό κορονοϊού, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι μάχεται μόνος του ενάντια στον επιθετικό ιό.
“Να είμαι λοιπόν πάλι έξω. Όχι από το νοσοκομείο. Από το σπίτι μου. Δεν είμαι καν ενα καταγεγραμμένο επίσημα περιστατικό για το Σουηδικό κράτος. Είμαι ένας από τους ανώνυμους πάσχοντες που είτε επιβιώνουν είτε πεθαίνουν αβοήθητοι στο σπίτι τους.
Δύο εβδομάδες μάχη με τον κορονοιό. Υψηλός πυρετός, βήχας, πόνοι στο σώμα, σπασμοί. 14 μέρες συνεχούς αγωνίας. Δίπλα η Karin σε κάθε δύσκολη στιγμή μου. Κρατούσε το χέρι μου και απoκοιμόταν δίπλα μου. Δύο εβδομάδες που έφτασαν ώστε όποια αγάπη και θαυμασμό είχα για το Σουηδικό κράτος να την εκμηδενίσουν. Μια χώρα που είναι τυλιγμένη με τον μύθο του κράτους που μάχεται ανά το κόσμο για τις ανθρώπινες αξίες καταδικάζει σε θάνατο οτιδήποτε μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην οικονομική του ανάπτυξη.
Όπως περιγράφει όταν ήδη άρρωστος επισκέφτηκε το τμήμα των επειγόντων περιστατικών οι γιατροί του υποσχέθηκαν πως θα τον αναλάμβαναν. Τον άφησαν απ’ έξω και εξαφανίστηκαν.
Μεταξύ άλλων αναφέρει:
Με ξεφόρτωσαν στον δρόμο έξω από την κλειδωμένη πόρτα των επειγόντων περιστατικών με πυρετό και μια υπόσχεση ότι έρχονται να με πάρουν μέσα. Ποτέ δεν ήρθαν και παρέμεινα 45 λεπτα στο έλεος του κρύου ανέμου. Είχα για αυτούς την Πανώλη του Μεσαίωνα.
Οργή ένιωθα και νιώθω όλο αυτόν τον καιρό. Όχι φόβο. Οργή διότι το ανεπτυγμένο κατά τα άλλα αυτό κράτος με την προσδοκία της ολοένα και μεγαλύτερης ανάπτυξης έχει χάσει αυτό που ονομάζεται ανθρωπισμός.
Το Σουηδικό μοντέλο είναι το εξής. Μας συμφέρει μακροπρόθεσμα οικονομικά να πάρουμε μέτρα? Όχι. Θα μας κοστίσει πολύ περισσότερο αν προσπαθήσουμε να περιορίσουμε την εξάπλωση. Όλα τα παιδιά σχολείο λοιπόν. Τώρα το αν κολλήσουν μετά τους γονείς και τους παπούδες ααααα εκεί είναι θέμα ατομικής ευθύνης.
Η αξία της ανθρώπινης ζωής δεν είναι δυνατόν να κοστολογηθεί. Το ποσό που δίνουν για συντάξεις και την υποστήριξη των ασθενών έχει γνωστό κόστος. Όπως και το αβάσταχτο κόστος του να πάρουν μέτρα. (Αβάσταχτο. Που όμως η Ελλάδα των μνημονίων το δέχτηκε για να σώσει τους πολίτες της).
Λέει ο πίνακας λοιπόν ότι στην Σουηδία έχουμε σήμερα περίπου 9.000 περιστατικά και πέθαναν 800. Αμ δε, εμένα δεν με έχουν μέσα. Όπως και αυτούς που πεθαίνουν στα σπίτια τους. Test;Τι λες τώρα. Δεν έχει νόημα. Άσε που χαλάει και την στατστική εικόνα τους προς τα έξω. Το ίδιο είναι 9.000 και το ίδιο είναι 60.000;
Να αγαπάμε την Ελλάδα. Να μην μιλάμε υποτιμητικά για αυτήν. Δεν έχουμε τα χρήματα των πλούσιων Ευρωπαίων αλλά έχουμε φιλότιμο και ανθρωπιά. Εν έτη 2020 ακόμα διδάσκουμε πολιτισμό.”
Δείτε όλη την ανάρτηση:
