Βγήκαν σήμερα στους δρόμους οι καταστηματάρχες του ενετικού λιμένα, σχετικά με τον νέο Κανονισμό για τους Κοινόχρηστους Χώρους.
Η αλήθεια είναι ότι το ζήτημα των κοινόχρηστων χώρων απασχολεί εδώ και δεκαετίες τον δήμο και τους δημότες. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα διαμορφώθηκε και ένα ζωντανό κίνημα στα Χανιά που επικεντρώθηκε σε όλες αυτές τις εξαιρετικά κακές πρακτικές κάποιων κακών επιχειρηματιών που δε δείχνουν κανέναν απολύτως σεβασμό στο δημόσιο χώρο, στους πολίτες, και ειδικά σε αυτούς που κινούνται με αναπηρικά αμαξίδια.
Υπάρχουν πολλά που μπορούν να ειπωθούν για τη σημερινή δημοτική αρχή. Όμως η αλήθεια είναι ότι εκλέχθηκε με το ζήτημα του σεβασμού των δημόσιων χώρων στο επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας της. Και σήμερα φαίνεται ότι τουλάχιστον σε αυτό το σκέλος, κινείται προς την κατεύθυνση της τήρησης αυτών που υποσχέθηκε.
Καταλαβαίνουμε την αγανάκτηση κάποιων καταστηματαρχών. Όχι όλων όμως.
Καταλαβαίνουμε ότι πρωταρχικό ζήτημα για αρκετούς από αυτούς είναι η επιβίωσή τους.
Και έχουν δίκιο όταν επισημαίνουν ότι το πρόβλημα δεν περιορίζεται στο σεβασμό του δημόσιου χώρου αλλά ότι στην πόλη μας εξίσου σημαντικό ζήτημα είναι η λύση του κυκλοφοριακού, η εύρεση χώρων στάθμευσης, η δημιουργία και η σωστή συντήρηση και λειτουργία των δημόσιων τουαλετών, τα ζητήματα καθαριότητας.
Ακόμα παραπάνω θα συμφωνήσουμε με την επισήμανσή τους ότι η πόλη μας χρειάζεται πολύ περισσότερο ευαισθητοποιημένους κατοίκους. Τέτοιοι ευαισθητοποιημένοι κάτοικοι υπάρχουν παντού, και μέσα στους καταστηματάρχες. Από αυτούς, τους ευαισθητοποιημένους καταστηματάρχες, πρέπει να ξεκινήσει και η αλλαγή.
Πρέπει οι ίδιοι να θέσουν τα όρια και να διαχωρίσουν τη θέση τους από όλους όσους καταστηματάρχες συνεχίζουν και δείχνουν πλήρης ασέβεια προς τον κοινόχρηστο χώρο και προς όποιους κανόνες.
Γιατί, εφόσον δεν διαχωρίζουν τη θέση τους, τότε προασπίζουν και καταστάσεις κατάφωρης παρανομίας.
Με σημείο εκκίνησης αυτό, πολλά μπορούν να συζητηθούν. Γιατί είναι γεγονός ότι αν και ο Κανονισμός κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, θα πρέπει να υπάρχει μία ευελιξία στην εφαρμογή του.
Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να δοθεί ένα περιθώριο για την εφαρμογή του νέου κανονισμού. Και να εξετασθούν ίσως κάποιες περιπτώσεις μικρών αλλαγών ή εξαιρέσεων.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, θα πρέπει, εφόσον ο Δήμος είναι αποφασισμένος να προχωρήσει με τον Κανονισμό, να εξηγήσει πειστικά στους καταστηματάρχες τα θετικά και τα πιθανά αρνητικά των αλλαγών. Και όπου υπάρχουν αρνητικά, να κοιτάξουν μαζί να αμβλύνουν το πρόβλημα.
Θα πρέπει επίσης να εξεταστούν οι πιθανές οικονομικές συνέπειες από την εφαρμογή του. Σε πιο μέγεθος θα επηρεαστούν οι καταστηματάρχες και για πόσο χρονικό διάστημα. Για αυτό το χρονικό διάστημα προσαρμογής – όσο θα είναι αυτό – θα μπορούσε ίσως ο δήμος να βοηθήσει, ίσως, και με κάποια μείωση στα δημοτικά τέλη, εφόσον αυτό είναι εφικτό.
Αρκεί βεβαίως να καταλάβουν και οι καταστηματάρχες ότι θα πρέπει να κάνουν αρκετές υποχωρήσεις από ένα καθεστώς που σήμερα – και εδώ και πάρα πολλά χρόνια – δεν είναι αυτό που πρέπει.
Το ζητούμενο πρέπει για όλους να είναι η ανάδειξη της ομορφιάς της Παλιάς Πόλης και του Παλιού Λιμανιού, με σεβασμό όμως τόσο στους μόνιμους κάτοικους της παλιάς πόλης, τους επισκέπτες, όσο και στους καταστηματάρχες που βγάζουν το ψωμί τους και ζουν τις οικογένειές τους από τις δραστηριότητές τους. Η ανάδειξη αυτής της ομορφιάς, αποτελεί διαφήμιση για τον τόπο. Και αυτό είναι εις όφελος όλων.
Το έργο δεν είναι εύκολο, όμως για να πετύχει η εφαρμογή του Κανονισμού για τους Κοινόχρηστους Χώρους, το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα, είναι να τυγχάνει της αποδοχής και του σεβασμού όλων. Μόνο έτσι θα λειτουργήσει και θα έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Κι αυτό θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους όλες οι πλευρές. Είναι προς το συμφέρον όλων η λειτουργία και η εφαρμογή ενός νόμου που θα τον υπερασπίζονται όλοι.