ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Στο βιβλίο μου περιγράφω την Ελλάδα ως μια ανατολίτικη χώρα, με δυτικό χαρακτηρισμό». Ι.Μανωλόπουλος
Ο Ιάσων Μανωλόπουλος απέκτησε το πτυχίο του στα οικονομικά από το πανεπιστήμιο του «Σάρεη» , και στη συνέχεια ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό δίπλωμα στη λογιστική, και στα χρηματοοικονομικά από το «Λόντον Σκουλ οφ Ικονόμικς».
Είναι συνιδρυτής και επικεφαλής επενδύσεων ενός Χεντζ Φαν αναδυομένων αγορών, που εδρεύει στην Γενεύη. Έχει ενδιαφέρον να δούμε την ματιά του στα Ελληνικά πράγματα, ενός νέου μορφωμένου πλούσιου αστού, ειδικού στην χρηματοοικονομική επιστήμη.Έδωσε αποκλειστική συνέντευξη στον δημοσιογράφο Χρόνη Πολυχρονίου στο περιοδικό «Ε» της «ΚΕ» της 10 -10 -2011. Από την πολυσέλιδη συνέντευξη του για να μην κουράσουμε τους αναγνώστες παραθέτουμε μικρά ενδιαφέροντα αποσπάσματα. «Τα ένστικτα του «Αργεντίνικου Περονισμού» και του Παπανδεϊσμού είναι ακριβώς τα ίδια¨ η αρπαγή ρευστού από οπουδήποτε για την εξαγορά ψήφων και ευρύτερης πολιτικής στήριξης αντί της διαμόρφωσης υπομονετικά και συστηματικά, ενός θετικού οικονομικού περιβάλλοντος, στα πρότυπα των επιτυχημένων ανεπτυγμένων οικονομιών. Τόσο ο Περόν όσο και ο Ανδρέας Παπανδρέου αποτελούσαν κλασικά πρότυπα ακραίων λαϊκιστών ,με την παραμονή τους στην εξουσία να είναι το μοναδικό ζητούμενο, και την ιδεολογία να χρησιμεύει ως κύριο μέσο για την επίτευξη αυτού του σκοπού. Τώρα στην περίπτωση του Ανδρέα Παπανδρέου, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι υπήρχε ιστορική και πολιτική ανάγκη, για την εξαγορά της κοινωνικής ειρήνης μέσω γενναιόδωρων κοινωνικών απολαβών. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η τακτική έγινε καθεστώς. Η ίδια τακτική συνέβαλλε σε μεγάλο βαθμό, και στην πτώση της Αργεντινής που στις απαρχές του 20ου αιώνα ήταν μια από της 10 πλουσιότερες χώρες του κόσμου».
«Συχνά ξεχνάμε ότι η οικονομική αποδοτικότητα προέρχεται τελικά από την συμπεριφορά, η οποία διαμορφώνεται από την κουλτούρα. Στην σύγχρονη πολιτική κουλτούρα της Ελλάδας ,η δημοκρατία , η λογοδοσία, το αστικό ήθος, {Σ.Σ Ποιο αστικό ήθος κύριε; Μήπως είχαμε ποτέ Εθνική αστική τάξη;} και η κοινωνική ευθύνη δεν έχουν το ίδιο νόημα, ή ακόμη την ίδια αξία, που έχουν σε άλλες δυτικές κοινωνίες. Για παράδειγμα στη Μεγάλη Βρετανία, στις ΗΠΑ, στη Γαλλία και αλλού τιμωρούνται ποινικά οι διεφθαρμένοι πολιτικοί. Αυτό όχι μόνο δεν συμβαίνει στην Ελλάδα, αλλά τους προστατεύει και το ίδιο το Σύνταγμα.{ Σ.Σ Ο Συνταγματολόγος υπουργός Ευάγγελος Βενιζέλος εισηγήθηκε το νέο Σύνταγμα όπως και το άρθρο 86 για την παραγραφή των ποινικών αδικημάτων, εντός πενταετίας, και το ψήφισαν και τα δύο μεγάλα κόμματα.} Το σκάνδαλο Ζήμενς και το κουκούλωμα του είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το φαινόμενο της διαφθοράς που φυσικά υπάρχει σε όλο τον κόσμο, είναι ιδιαίτερα έντονο στην Ελλάδα εξαιτίας κάποιων χαρακτηριστικών της πολιτικής κουλτούρας της χώρας. Το ίδιο πράγμα μπορεί να πει κανείς και για το νεποτισμό. Αυτές οι συμπεριφορές έχουν τεράστιο αρνητικό αντίκτυπο στη λειτουργία μιας κοινωνίας και φυσικά στην οικονομία».
«Στο διεθνές δίκαιο το απεχθές χρέος είναι μια νομική θεωρία, η οποία υποστηρίζει ότι οποιοδήποτε χρέος, που αναλαμβάνεται από ένα καθεστώς για λόγους που δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του έθνους, δεν θα πρέπει να εκτελείται. Τέτοια δάνεια θεωρούνται από την συγκεκριμένη θεωρία προσωπικά δάνεια του καθεστώτος που τα έχει λάβει, κι όχι χρέη του κράτους. Οι Έλληνες πολίτες έχουν σε κάποιες πτυχές νόμιμες ενστάσεις για το χρέος που αναλήφθηκε. «Οι Έλληνες πολιτικοί των δύο μεγάλων κομμάτων, ήταν απίστευτα καιροσκόποι και ανεύθυνοι. Χρησιμοποίησαν χρηματοδοτικά προγράμματα της Ε.Ε και την ευκαιρία να δανειστούν σκληρό νόμισμα με χαμηλά επιτόκια, ως επί το πλείστον για να εξαγοράσουν ψήφους, αντί να προχωρήσουν στην οικοδόμηση μιας παραγωγικής οικονομίας. Υπήρξε μια ιστορική ευκαιρία που την σπατάλησαν ,με εξαίρεση κάποια προγράμματα υποδομών.»
Το βιβλίο του «Greek odious debt ” θα κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες από τις εκδόσεις «ΜΕΛΑΝΙ