Ο πατέρας θύματος των Τεμπών μίλησε με λόγια βαθιάς αλήθειας για την τραγωδία, τη συγκάλυψη, και το χρέος της κοινωνίας να μην σιωπήσει
Στα Χανιά, στις 5 Απριλίου, στο πλαίσιο του 22ου Αντιπολεμικού Φεστιβάλ που διοργανώθηκε από φοιτητές, ο Παναγιώτης Ασλανίδης, πατέρας θύματος της τραγωδίας των Τεμπών, πραγματοποίησε μια φορτισμένη ομιλία με βαθιά συγκινησιακή φόρτιση, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα: αγώνας για δικαιοσύνη, αλήθεια και οξυγόνο για μια κοινωνία που ασφυκτιά.
«Η ζωή είναι υπέρτατη αξία – Μην την αφήσουμε να φθηνύνει»
«Όταν έλαβα την πρόσκληση να μιλήσω σε ένα αντιπολεμικό συνέδριο, σκέφτηκα τι θα μπορούσα να πω εγώ για τον πόλεμο», ανέφερε στην αρχή της ομιλίας του ο κ. Ασλανίδης, υπογραμμίζοντας πως «υπάρχει κάτι που μπορούμε να πούμε, και αυτό είναι η σημασία του αγώνα για τη ζωή». Αναφερόμενος με έμφαση στη φθηνοποίηση της ανθρώπινης ζωής, είτε από «αιματοβαμμένα τρένα» είτε από βόμβες, τόνισε ότι «η ζωή είναι υπέρτατη αξία και δεν πρέπει να αφήσουμε αυτό να αλλάξει».
«Ένα τέρας απέναντί μας – Ένα σύστημα που σηκώνει σημαία το ψέμα»
Ο ομιλητής έκανε λόγο για ένα «τέρας», ένα σύστημα που έχει αναγάγει σε δόγμα «το ψέμα, τη συγκάλυψη και την αλαζονεία». Καταδίκασε τη συνεχή εκστρατεία παραπληροφόρησης, σπίλωσης προσώπων και χειραγώγησης της κοινής γνώμης.
«Ο απαράδεκτος Φλωρίδης με περισσή αναισχυντία και θράσος επαναλαμβάνει ότι όποιος κάνει λόγο για μπάζωμα είναι για τα μπάζα», δήλωσε, καυτηριάζοντας την κυβερνητική προπαγάνδα και τα μέσα ενημέρωσης που, όπως είπε, στήριξαν την απόκρυψη της αλήθειας.
Η τραγωδία των Τεμπών ως «διπλό έγκλημα»
Ο Παναγιώτης Ασλανίδης χαρακτήρισε την τραγωδία των Τεμπών ως «ένα προαναγγελθέν διπλό έγκλημα». Το πρώτο, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν η κατάρρευση του σιδηροδρομικού συστήματος, η διάλυση των υποδομών και η παραπλανητική διαβεβαίωση για την ασφάλεια από κυβερνητικά στελέχη. «Το έγκλημα συνεχίζεται, καθώς ακόμη και σήμερα υπάρχουν τεράστια κενά ασφαλείας», τόνισε.
Το δεύτερο μέρος του εγκλήματος, όπως είπε, είναι «η προσπάθεια συγκάλυψης, η συσκότιση των αιτιών, το μπάζωμα του τόπου του δυστυχήματος ενώ ακόμη ψάχναμε τους ανθρώπους μας στα συντρίμμια». Επέκρινε σφοδρά τον ρόλο των αρχών, της δικαιοσύνης και των ΜΜΕ στην υπονόμευση της αναζήτησης της αλήθειας.
«Το αίτημα για δικαιοσύνη είναι αίτημα ολόκληρης της κοινωνίας»
Ο κ. Ασλανίδης υπογράμμισε πως το αίτημα για δικαιοσύνη δεν ανήκει πλέον μόνο στους συγγενείς των θυμάτων. «Αυτός ο αγώνας είναι υπόθεση όλων των πολιτών που ένιωσαν από την πρώτη στιγμή ότι στο τρένο αυτό θα μπορούσε να ήταν και το δικό τους παιδί», δήλωσε, σημειώνοντας τη συγκλονιστική συμμετοχή εκατομμυρίων ανθρώπων στις κινητοποιήσεις της 26ης και 28ης Φεβρουαρίου. «Οι μαζικότερες κινητοποιήσεις στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας είπαν ένα ηχηρό “ως εδώ”», πρόσθεσε.
«Δεν θα γίνουμε γρανάζι του συστήματος» – Κάλεσμα σε αγώνα διαρκείας
Ο Παναγιώτης Ασλανίδης δήλωσε με αποφασιστικότητα ότι «δεν θα ησυχάσουμε αν δεν αποκαλυφθεί η αλήθεια και δεν τιμωρηθούν όλοι όσοι φέρουν ευθύνη».
Κατήγγειλε τη «συμμορία της συγκάλυψης» που, όπως είπε, έχει εξελιχθεί σε καθεστώς και κάλεσε τους πολίτες να συνεχίσουν να αγωνίζονται.
«Να στηρίξουν το αίτημα για δικαιοσύνη και οξυγόνο. Είναι αναγκαίο ένα μεγαλειώδες κίνημα σε όλη τη χώρα», δήλωσε με πάθος.
«Το χρωστάμε στα παιδιά μας»
Η ομιλία του έκλεισε με ένα βαθιά ανθρώπινο και καθολικό μήνυμα: «Το χρωστάμε στα παιδιά μας, για να μην υπάρχουν άλλα εγκλήματα, να μην ασελγούν πάνω στα θύματα οι δολοφόνοι, να τιμωρηθούν, να αναπνεύσει η κοινωνία».
Ολόκληρη η ομιλία του Παναγιώτη Ασλανίδη στα πλαίσια του 22ου Αντιπολεμικού Φεστιβάλ στα Χανιά:
Καλησπέρα και από μένα. Ευχαριστώ πολύ τους φοιτητές για την πρόσκληση. Όταν έλαβα την πρόσκληση να μιλήσω σε ένα αντιπολεμικό συνέδριο διήμερο, σκέφτηκα τι θα μπορούσα να πω εγώ για τον πόλεμο. Βλέπετε, δεν είμαστε πολιτικοί να μπορούμε να μιλάμε για όλα τα θέματα, ακόμα και αν αυτά που δεν γνωρίζουμε.
Όμως, νομίζω πως υπάρχει κάτι που μπορούμε να πούμε, και αυτό είναι η σημασία του αγώνα για τη ζωή. Αυτή τη ζωή που είτε με αιματοβαμμένα τρένα είτε με βόμβες την έχουν κάνει να φαντάζει τόσο φθηνή. Είναι μεγάλη τραγωδία να χάνεται μια ζωή. Η ζωή είναι υπέρτατη αξία και δεν πρέπει να αφήσουμε αυτό να αλλάξει.
Τούτες τις μέρες όλοι και όλες βλέπουμε πως έχουμε ένα τέρας απέναντί μας. Έχουμε ένα τέρας, ένα σύστημα που έχει κάνει σημαία του το ψέμα, τη συγκάλυψη και την αλαζονία. Το βλέπουμε αυτές τις μέρες που βλέπουμε μια εκστρατεία ψεύδους και αποπροσανατολισμού της κοινωνίας. Τρόμαξαν από τα μεγάλα συλλαλητήρια και σπεύδουν τώρα να συκοφαντήσουν, να επιτεθούν, να φοβίσουν, να διασπάσουν, να σπείρουν την αμφιβολία, μια λυσσαλέα εκστρατεία για να παρουσιάσουν το μαύρο άσπρο.
Ο απαράδεκτος Φλωρίδης με περισσή αναισχυντία και θράσος επαναλαμβάνει ότι όποιος κάνει λόγο για μπάζωμα είναι για τα μπάζα. Όλα τα κανάλια υποστήριξης της κυβέρνησης χτυπάνε όσους στάθηκαν ενάντια στη συγκάλυψη, όσους έδωσαν μαζί μας τον αγώνα για την αλήθεια. Τα trolls δίνουν και παίρνουν. Επαναφέρουν τη θεωρία περί ανάφλεξης ελαίων σιλικόνης, παρά το γεγονός ότι αυτή έχει εκπέσει εδώ και καιρό, τόσο από τις αποκαλύψεις πραγματογνωμόνων και τεχνικών συμβούλων, όσο και από το ίδιο και διορισμένο από την κυβέρνηση ΕΟΔΑΜ.
Αυτές τις μέρες έχουμε να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί αυτή την εκστρατεία ψεύδους και αποπροσανατολισμού και δολοφονίας χαρακτήρων. Αυτή την εκστρατεία έχουν το θράσος να την ονομάζουν επιστροφή της αλήθειας, χωρίς να ντρέπονται. Γι’ αυτό πρέπει να υπερασπιστούμε την αλήθεια.
Να υπερασπαστούμε τους ανθρώπους που αφιέρωσαν χρόνο από τη ζωή τους για να αποκαλύψουν και να βρίσκονται στο στόχαστρο της επίθεσης. Να γίνουμε ασπίδα απέναντι στη συκοφαντία και στη λάσπη, να διατηρήσουμε την εμπιστοσύνη μεταξύ μας και να στηριχτούμε από το αδιάψευστο ένστικτο της κοινωνίας, που ξέρει καλά να ξεχωρίζει την ανιδιοτέλεια και τα συμφέροντα, και την ηθική από τη βρωμιά. Είμαστε ευγνώμονες, οι γονείς και οι συγγενείς των θυμάτων, που όλοι εσείς δεν αφήσατε το ζήτημα να ξεχαστεί.
Όμως, θα ήθελα πολλοί κυβερνώντες και όσοι τους στηρίζουν, όπως θα ήθελαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που μέχρι να βγει όλος αυτός ο κόσμος στο δρόμο είχαν θάψει την υπόθεση, κάνοντας πλάτη στην εξουσία.
Κι όμως, ο κόσμος κατάλαβε από την πρώτη στιγμή ότι η τραγωδία των Τεμπών ήταν ένα προαναγγελθέν έγκλημα και πλέον ξέρει πως η κυβέρνηση, με τις πλάτες της διορισμένης δικαιοσύνης, έκανε και κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να θάψει την αλήθεια.
Στα Τέμπη είχαμε ένα διπλό έγκλημα. Το πρώτο μέρος του εγκλήματος ήταν η διάλυση του σιδηροδρόμου, το ρήμαγμα των υποδομών, ενώ ο αρμόδιος υπουργός και η κυβέρνηση από το βήμα της Βουλής μάς έλεγαν ότι είναι ασφαλής. Ήταν αυτό το έγκλημα που επέτρεψε να βρεθούν δύο τρένα ταυτόχρονα στην ίδια γραμμή. Είναι ένα έγκλημα διαρκείας, καθώς ακόμη και αυτή την ώρα που μιλάμε, τα κενά ασφαλείας στο σιδηρόδρομο είναι πολλά και συνεχίζει η λογική του “πάμε και όπου βγει”. Είναι ένα έγκλημα για το οποίο ευθύνονται όσοι κυβέρνησαν τη χώρα, ξεπούλησαν τα πάντα, νοιάστηκαν μόνο για να φάνε κρατικό χρήμα και να βολευτούν.
Το δεύτερο μέρος του εγκλήματος είναι η προσπάθεια που εξελίσσεται ήδη από το πρώτο βράδυ της τραγωδίας και αφορά τη συσκότιση των αιτιών, το μπάζωμα του τόπου του δυστυχήματος ενώ ακόμη ψάχναμε τους ανθρώπους μας στα συντρίμμια, την εξαφάνιση και την αλλοίωση απαραίτητων στοιχείων για την έρευνα, την επικοινωνιακή επίθεση με ψέματα και υποσχέσεις, την προσπάθεια συγκάλυψης. Μιλάνε ακόμη για έλαση σιλικόνης, όταν αυτά έχουν καταρριφθεί από τις μελέτες των τεχνικών συμβούλων, το έργο των οποίων από την πρώτη στιγμή έχει δείξει όσα δεν έδειξαν οι λειψές έρευνες των αρχών. Δεν έχουμε μόνο τους υπουργούς απέναντί μας σε αυτό το δεύτερο έγκλημα, αλλά και όλο το σύστημα, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τη δικαστική εξουσία, θεσμικούς παράγοντες που με όρους παρακράτους σπεύδουν να νομιμοποιήσουν την ύβρη του μπαζώματος και της αλήθειας. Και όταν τους εγκαλούμε για αυτή τους την εγκληματική δράση, όταν καταγγέλλουμε ανακριτές και δικαστικούς, όταν κάνουμε μηνύσεις σε πολιτικούς προϊσταμένους, μιλάνε για λαϊκισμό και μας ζητάνε να δείξουμε εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη.
Φίλοι και φίλες, στις μέρες μας έχει αναδειχτεί σε κεντρικό ζήτημα το ερώτημα πώς στέκεσαι απέναντι σε μια τόσο μεγάλη αδικία. Εμάς αυτό το ερώτημα μας έθεσε η ίδια η ζωή με τον πιο σκληρό τρόπο. Μας είπαν να κάτσουμε σπίτι μας και να θρηνήσουμε για τα παιδιά μας. Ακόμη μας το λένε. Ποιοι; Αυτοί που ήταν υπεύθυνοι για το έγκλημα, αυτοί που είχαν κάθε συμφέρον να συγκαλυφθούν οι ευθύνες για να γλιτώσουν για μία ακόμα φορά από την τιμωρία οι δικοί τους άνθρωποι. Εμείς επιμένουμε από την πρώτη στιγμή ότι δεν θα ησυχάσουμε αν δεν αποκαλυφθεί η αλήθεια, αν δεν τιμωρηθούν όλοι όσοι είναι σε θέση ευθύνης με πράξεις ή παραλείψεις. Επέτρεψαν να χαθούν οι δικοί μας άνθρωποι. Όλοι όσοι έσπευσαν να μπαζώσουν την αλήθεια. Να αποδοθεί πραγματική δικαιοσύνη. Να δικαιωθούν οι ψυχές των νεκρών συγγενών μας, για να μπορέσουμε μόνο τότε να θρηνήσουμε όπως θέλουμε τους ανθρώπους μας.
Αυτό το ερώτημα τίθεται όμως καθημερινά και σε ολόκληρη την κοινωνία, στον καθένα και στην καθεμιά ξεχωριστά. Θα σωπάσουμε; Θα αποδεχτούμε το έγκλημα ως κανονικότητα; Θα πάμε παρακάτω; Ευτυχώς, η κοινωνία μας ανέδειξε ότι είναι ζωντανή. Από την πρώτη στιγμή στάθηκε στο πλευρό μας, φώναξε για δικαιοσύνη και οξυγόνο.
Είμαστε ευγνώμονες για αυτό. Καταλαβαίνουμε ότι πλέον αυτός ο αγώνας είναι υπόθεση όχι μόνο δική μας, αλλά όλων των πολιτών που ένιωσαν απ’ την πρώτη στιγμή ότι στο τρένο αυτό θα μπορούσε να ήταν και το δικό τους παιδί. Ήδη όμως τα Τέμπη είναι πλέον ένα πανελλαδικό ζήτημα. Στις 26 και στις 28 Φεβρουαρίου, ο ελληνικός λαός, οι πολίτες αυτού του τόπου, περισσότεροι από 3 εκατομμύρια άνθρωποι, βρεθήκαμε στους δρόμους, στις πλατείες, στα χωριά, στα νησιά, στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της χώρας, ακόμα και στο εξωτερικό. Οι μαζικότερες κινητοποιήσεις στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας είπαν ένα ηχηρό “ως εδώ”. Μια ολόκληρη κοινωνία που αναζητά οξυγόνο. Βγήκαμε στο δρόμο γιατί ξέρουμε πως αν δεν βγούμε στο δρόμο δεν θα υπάρξει δικαιοσύνη και θα μείνουν ατιμώρητοι. Βγήκαμε στο δρόμο γιατί ξέρουμε ότι αν δεν βγούμε στο δρόμο δεν θα φτιάξουν ποτέ το σιδηρόδρομο, γιατί σε αντίθεση με εμάς, τους αδιαφορούν για τη ζωή των απλών ανθρώπων. Βγήκαμε στο δρόμο γιατί ξέρουμε ότι αν δεν υπάρξει πραγματική δημοκρατία και όχι γιαλαντζί που ξεχωρίζει την κάστα των πολιτικών από την υπόλοιπη κοινωνία και το περιβάλλον με ασυλία και ατιμωρησία, ποτέ δεν θα είμαστε όλοι οι πολίτες ίσοι απέναντι στο νόμο.
Αλλά πώς θα έρθει οξυγόνο σε μια χώρα που βουλιάζει; Μόνο μέσα από την τιμωρία, την κάθαρση και τον εκδημοκρατισμό παντού και τώρα. Ζητάμε να αλλάξουν όλα σε αυτή τη χώρα, γιατί αν δεν αλλάξουν όλα, δεν πρόκειται να τιμωρηθούν όσοι σκότωσαν με τις πράξεις τους και την απραξία τους τα παιδιά μας. Η συμμορία της συγκάλυψης έχει γίνει καθεστώς, που αν δεν σαρωθεί, δεν πρόκειται να υπάρξει οξυγόνο για την κοινωνία. Τα κόμματα προσπαθούν να χωρέσουν αυτό το αίτημα για μια μεγάλη αλλαγή στα μικροπολιτικά τους παιχνίδια, κάνοντας πλάτες όποτε χρειάζονται, όπως στην υπόθεση Τριαντόπουλου στην κυβέρνηση. Αν πάμε έτσι, δεν θα αλλάξει πραγματικά τίποτα.
Εμείς είμαστε αποφασισμένοι να πάμε μέχρι τέλους αυτή την υπόθεση. Αγαπάμε πολύ τα παιδιά μας για να κάνουμε πίσω. Νόμισαν ότι θα μπορέσουν να μας ελέγξουν, να μας βάλουν στο καλούπι της πολιτικής. Όμως εμείς δεν θα γίνουμε σαν τα μούτρα τους. Το είπαμε, το ξαναλέμε: Δεν θα γίνουμε γρανάζι του συστήματος. Καλούμε όλους τους ανθρώπους, και ξέρουμε πως είναι πολλοί που δεν ανέχονται άλλο αυτή την κατάσταση, να συνεχίσουν να αγωνίζονται, να οργανωθούν παντού και όπως μπορεί ο καθένας, και να στηρίξουν το αίτημα για δικαιοσύνη και οξυγόνο. Είναι αναγκαίο ένα μεγαλειώδες κίνημα σε όλη τη χώρα, από άκρη σε άκρη, να προχωρήσει, να βάλει τη σφραγίδα του, να αλλάξει τους συσχετισμούς, να φέρει το οξυγόνο που χρειαζόμαστε, να σαρώσει το παρακράτος, το ψέμα, τη σκευωρία, τη συγκάλυψη, την ατιμωρησία, την αδικία. Τώρα, παντού, ο ίδιος ο κόσμος που κινητοποιήθηκε να δυναμώσει τον αγώνα μαζί μας. Όλοι μαζί, ενωμένοι, να αποκρούσουμε τα αντιδραστικά σχέδια κυβέρνησης και παρακράτους. Είμαστε πολλοί, πάρα πολλοί.
Είμαστε δυνατοί. Έχουμε δίκιο. Το χρωστάμε στα παιδιά μας, για να μην υπάρχουν άλλα εγκλήματα, να μην ασελγούν πάνω στα θύματα οι δολοφόνοι, να τιμωρηθούν, να αναπνεύσει η κοινωνία, να απλωθεί ένα κύμα εκδημοκρατισμού σε όλους τους τομείς, για το μέλλον των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας. Και αυτός είναι ένας ουσιαστικός αγώνας για τη ζωή και για την ειρήνη. Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου.
Να είστε όρθιοι μαζί μας, να συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι τέλους. Σας ευχαριστώ. Καλή δύναμη στον αγώνα μας.
Δεν μπορούν όλοι να πληρώσουν. Και το σεβόμαστε.
Αν βρίσκεσαι σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, συνέχισε να μας διαβάζεις δωρεάν. Η ενημέρωση πρέπει να παραμένει προσβάσιμη για όλους.
Αν όμως μπορείς, στήριξέ μας σήμερα. Ορίστε δύο καλοί λόγοι για να το κάνεις:
- Η στήριξή σου ενισχύει άμεσα την ποιότητα και την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας μας.
- Κοστίζει λιγότερο από έναν καφέ και η διαδικασία διαρκεί λιγότερο από 1 λεπτό.
Επίλεξε σήμερα να γίνεις συνδρομητής ή δωρητής.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
