“[Οι νέοι άνδρες] παρακολουθούν πολλά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, βλέπουν πολύ πορνό και νομίζω ότι ικανοποιούν πολλές από τις ανάγκες τους χωρίς να χρειάζεται να βγουν έξω”, δήλωσε ο ψυχολόγος Fred Rabinowitz στο Hill.
“Νομίζω ότι αυτό αρχίζει να γίνεται συνήθεια”.
Οι νέοι, μετά το COVID αριθμοί σίγουρα θα επιβεβαιώσουν προηγούμενες έρευνες που έδειχναν ότι η πανδημία έχει κάνει τους άνδρες να προτιμούν ένα βράδυ μόνοι τους αντί να συναντήσουν πραγματικά μια σύντροφο.
Κανείς δεν φαίνεται να είναι απολύτως σίγουρος για τον λόγο που υπάρχει αυτό το τεράστιο χάσμα σχέσεων, αλλά η πιο δημοφιλής θεωρία είναι ότι οι νεαρές γυναίκες είναι πιο πιθανό να βγαίνουν με μεγαλύτερους άνδρες. Μια άλλη, μάλλον υπερβολική, θεωρία είναι ότι η γκέι ατζέντα λειτουργεί και, λαμβάνοντας υπόψη ότι το ένα πέμπτο της γενιάς Z προσδιορίζεται ως queer, όλες οι νεαρές γυναίκες βγαίνουν με η μία την άλλη. Ένα άλλο ζήτημα που ενδεχομένως τροφοδοτεί την ασυμφωνία των δεδομένων είναι το γεγονός ότι μπορεί να υπάρχουν διαφορές μεταξύ των δύο φύλων στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι ορίζουν μια “δεσμευμένη σχέση”. (Ο ορισμός της Pew για τους εργένηδες είναι “όσοι δεν είναι παντρεμένοι, δεν ζουν με σύντροφο ή δεν έχουν δεσμευμένη σχέση”).
Yπήρξαν πολλές αντιδράσεις σχετικά με αυτούς τους αριθμούς, κυρίως από συντηρητικούς κύκλους που τους θεωρούν ως απόδειξη ότι ο φεμινισμός και ο σύγχρονος κόσμος (ιδίως το πορνό) έχουν ευνουχίσει τους νέους άνδρες.
Ο Σεθ Ντίλον, για παράδειγμα, ο ιδρυτής του συντηρητικού σατιρικού ιστότοπου The Babylon Bee, έγραψε στο Twitter:
“Οι νεαρές γυναίκες βγαίνουν μεταξύ τους ή με μεγαλύτερους άνδρες σε αριθμό ρεκόρ. Ως αποτέλεσμα, το 60% των νέων ανδρών είναι μόνοι και μοναχικοί. Είναι μάλλον δύσκολο να υπερεκτιμήσει κανείς πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα”.
Ο καθηγητής Scott Galloway προειδοποίησε για μια κρίση “ζευγαρώματος” στις ΗΠΑ, καθώς όλο και λιγότεροι άνδρες σπουδάζουν.
“Έχουμε ανισότητα ζευγαρώματος σε αυτή τη χώρα”, είχε δηλώσει στο CNN ο καθηγητής μάρκετινγκ στο Stern School of Business του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
“Δύο στις τρεις σχέσεις ξεκινούν από το Tinder, 50 άνδρες, 50 γυναίκες. Σαράντα έξι γυναίκες δείχνουν όλη τους την προσοχή σε τέσσερις μόνο άνδρες”, δήλωσε.
Οι γυναίκες αποτελούν σχεδόν το 60 τοις εκατό των φοιτητών κολεγίου με τους άνδρες να βρίσκονται στο 40 τοις εκατό, και το χάσμα μεγαλώνει. Το φθινόπωρο του 1970, σχεδόν το 59% των φοιτητών κολεγίου ήταν άνδρες και το 41% γυναίκες.
Το 2020, τα αμερικανικά κολέγια θα εγγράψουν 1,5 εκατομμύριο λιγότερους φοιτητές από ό,τι το 2015 και το 71% όσων έχουν επιλέξει να μην συνεχίσουν τις σπουδές τους είναι άνδρες. Σύμφωνα με το Common Application, οι γυναίκες απέστειλαν 3,8 εκατομμύρια αιτήσεις για κολλέγια κατά το πιο πρόσφατο σχολικό έτος, ενώ οι άνδρες 2,8 εκατομμύρια
Ο κ. Galloway σημείωσε ότι οι άνδρες επίσης “εγκαταλείπουν σε μεγαλύτερο ποσοστό”.
“Τα επόμενα χρόνια, για κάθε έναν άνδρα που αποφοιτά από το κολέγιο, θα αντιστοιχούν δύο γυναίκες”, είπε. “Οπότε αυτό αρχίζει να γίνεται συντριπτικό. Το κολλέγιο γίνεται πεδίο των γυναικών και όχι των ανδρών”.
"google ad"
“Το πιο επικίνδυνο άτομο στον κόσμο είναι ένας απένταρος και μοναχικός άνδρας και παράγουμε πάρα πολλούς από αυτούς”, πρόσθεσε ο κ. Galloway. “Η ανισότητα ζευγαρώματος που θα προκύψει από αυτή την έλλειψη ανδρών στο κολέγιο αποτελεί υπαρξιακό κίνδυνο για την οικονομία και την κοινωνία μας.
“Η ουσία είναι ότι εμείς, στην αριστερά, θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι ακριβώς το ίδιο”, είπε ο καθηγητής. “Δεν είναι. Είναι διαφορετικοί, συμπεριλαμβανομένων των προτιμήσεών τους στο ζευγάρωμα, και η πραγματικότητα είναι ότι οι γυναίκες με πτυχίο κολεγίου δεν ενδιαφέρονται να ζευγαρώσουν με άνδρες που δεν έχουν πτυχίο κολεγίου.
“Αν κοιτάξετε τις πιο ασταθείς, βίαιες κοινωνίες στον κόσμο, όλες έχουν ένα κοινό. Έχουν νέους, καταθλιπτικούς άνδρες που δεν συνδέονται με την εργασία, δεν συνδέονται με το σχολείο και δεν συνδέονται με τις σχέσεις και η αδυναμία μας να παρέχουμε τους πόρους και να ενθαρρύνουμε τους άνδρες να πάνε στο κολέγιο θα έχει ως αποτέλεσμα να παράγουμε πάρα πολλούς από την πιο επικίνδυνη συνομοταξία στον κόσμο”, προειδοποίησε.
Αλλά αυτά τα στατιστικά στοιχεία λένε μια πιο θλιβερή αλήθεια γι’ αυτή τη γενιά ανδρών, δήλωσε στο πρακτορείο η καθηγήτρια ψυχολογίας του NYU Niobe Way.
“Βρισκόμαστε σε μια κρίση σύνδεσης”, δήλωσε η Way. “Αποσύνδεση με τον εαυτό μας και αποσύνδεση μεταξύ μας. Και αυτό γίνεται όλο και χειρότερο”.
Οι αριθμοί των ανδρών έρχονται σε έντονη αντιπαράθεση με το 34% των γυναικών κάτω των 30 ετών που δηλώνουν τώρα ότι είναι ανύπαντρες – το οποίο έχει δει μόνο μια μικρή πανδημική αύξηση σε αυτή την ηλικιακή ομάδα.
Ένας άλλος παράγοντας που παίζει ρόλο μπορεί να είναι τα ενδιαφέροντα των γυναικών που αλλάζουν – ειδικά καθώς οι μνηστήρες της ίδιας ηλικίας γίνονται προφανώς λιγότερο επιθυμητοί, δήλωσαν οι ειδικοί.
“[Οι γυναίκες] προτιμούν να πάνε για δεκατιανό με φίλους παρά να έχουν ένα φρικτό ραντεβού”, δήλωσε ο ψυχολόγος ζευγαριών και οικογένειας του Λος Άντζελες Greg Matos.
Οι προσδοκίες των Αμερικανών ανδρών αυξάνονται και στο μυαλό των γυναικών, σύμφωνα με τον ειδικό στον ανδρισμό και καθηγητή του Πανεπιστημίου του Akron Ronald Levant, ο οποίος πρόσθεσε ότι “δυστυχώς, πολλοί άνδρες δεν έχουν περισσότερα να δώσουν”.
Αλλά ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι νέοι άνδρες -ένα πρόβλημα που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις κοινωνικές τους ικανότητες- είναι ότι είναι, στο σύνολό τους, πιο μοναχικοί άνθρωποι από ό,τι οι γυναίκες, όπως έδειξε πρόσφατη μελέτη.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το 55% των ανδρών αναφέρθηκε ότι είχε έξι ή περισσότερους στενούς φίλους. Το ποσοστό αυτό μειώθηκε σε 27 το 2021, σύμφωνα με την έρευνα American Perspectives Survey. Τώρα, το 15% των ανδρών δηλώνει ότι δεν έχει καμία στενή προσωπική φιλία, σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσε το Κέντρο Έρευνας για την Αμερικανική Ζωή.
“Οι γυναίκες δημιουργούν φιλίες μεταξύ τους που είναι συναισθηματικά οικείες, ενώ οι άνδρες όχι”, δήλωσε ο Levant.
Ακόμη και όταν δεν βγαίνουν ραντεβού, “[οι γυναίκες] έχουν φίλες με τις οποίες περνούν χρόνο και από τις οποίες αντλούν συναισθηματική υποστήριξη”.