O δημοσιογράφος αδυνατεί να πιστέψει ότι τα σεληνιακά τοπία που βλέπει ήταν κάποτε τα βόρεια δάση του Καναδικού Κεμπέκ:
«Είναι σαν έρημος, σα να βρισκόμαστε στο τέλος του κόσμου, δεν υπάρχει ζωή».
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ανελέητης εκμετάλλευσης των ορυκτών πόρων στη χώρα που φημίζεται για τη μεταλλευτική της βιομηχανία.
«Έρχονται, υπόσχονται δουλειές, θέλουν κέρδη, ασκούν πίεση στους πολιτικούς, είναι μακριά από τις πόλεις. Δουλεύουν 10-15 χρόνια, αυτά τα κάνουν στο ένα μεταλλείο μετά από το άλλο και όταν βγάζουν κέρδη φεύγουν και μας αφήνουν χωρίς το χρυσό, χωρίς τα μέταλλα, αλλά με τεράστιες ποσότητες αποβλήτων που πρέπει να καθαρίσουμε…
Μπορείς να είσαι οπουδηποτε στον κόσμο και με ένα κλικ να δεσμεύσεις μια περιοχή στο Κεμπέκ και αυτή η δέσμευση υπερτερεί έναντι όλων των άλλων χρήσεων. Αν βρεις κάτι μπορείς να το εκμεταλλευτείς, έχεις προτεραιότητα…»
Το δεύτερο μέρος του ντοκυμαντέρ είναι αφιερωμένο στο Μαλαρτίκ, μια πόλη του Κεμπέκ όπου 200 οικογένειες έχασαν τα σπίτια τους, θύματα του νόμου που επιτρέπει στη μεταλλευτική εταιρεία να απαλλοτριώσει τις ιδιοκτησίες τους. Ακριβώς όπως στην Ελλάδα δηλαδή… Δείτε το βίντεο, ειδικά όσοι κάτοικοι των Μαδεμοχωρίων πιστεύετε στις υποσχέσεις της εταιρείας, οποιασδήποτε εταιρείας.
«Αυτό το έργο είναι ανήθικο, νόμιμο αλλά ανήθικο».
Ολοι αυτοί που αναγκάστηκαν να πουλήσουν σε εξευτελιστικές τιμές τα σπίτια τους ήταν μεταλλωρύχοι, πρώην μεταλλωρύχοι, παιδιά και εγγόνια μεταλλωρύχων. Άνθρωποι που όπως λένε «ποτέ δεν αμφισβήτησαν το μεταλλείο» και δεν πίστευαν αυτό που τους συνέβη. Οι μπουλντόζες γκρέμισαν τα σπίτια τους και εκείνοι θρηνούν, σιωπηλά και με αξιοπρέπεια μπροστά στην κάμερα, αλλά αγωνίζονται για να προστατεύσουν τις επόμενες γενιές από παρόμοια τύχη.
Δείτε το:
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=32-aucaWYLQ”]
