Επαναλήφθηκαν και χθες οι θλιβερές σκηνές με συνταξιούχους και μισθωτούς να περιμένουν πρωί-πρωί μες το κρύο σε ουρές έξω από τις τράπεζες… για να δουν τις περικοπές στο ήδη πενιχρό τους εισόδημα.
Οι νέες μειώσεις αποτελούν ένα από τα «τελευταία κερασάκια στην τούρτα» των δυσβάστακτων οικονομικών μέτρων της Ελλάδας του Μνημονίου. Οι «καχεκτικές» συντάξεις και οι μισθοί κουτσουρεύτηκαν ακόμη περισσότερο, τη ίδια στιγμή που οι δανειστές μας παραδέχονται το λάθος τους.
Αυτές οι περικοπές είχαν ανακοινωθεί από τους κυβερνώντες με την προσδοκία ότι για μια ακόμη φορά οι Έλληνες πολίτες θα τις υπομείνουν, έστω κι αν δυσανασχετούν. Αρκούσε μια βόλτα έξω από τις τράπεζες για να διαπιστώσει κάποιος ότι η αγανάκτηση και η οργή είναι ποτήρια που δεν είναι απλώς γεμάτα, έχουν ήδη ξεχειλίσει.
Οι πολίτες μη βλέποντας φως στο τούνελ με την κυβέρνηση να τηρεί ανέλικτα και χωρίς καμιά κοινωνική συνείδηση τα απάνθρωπα μέτρα των Μνημονίων του άρθρου μονού και την αντιπολίτευση να μην προσφέρει το εναλλακτικό όραμα, κλείνοντας το μάτι στον εύκολο τρόπο ανάληψης της εξουσίας, αγανακτούν επιζητώντας την τιμωρία των πολιτικών. Δεν υπάρχουν άλλα συναισθήματα εκτός από οργή και αγανάκτηση που δυστυχώς τους στρέφουν σε αντιδημοκρατικούς τιμωρούς και «εμπόρους ονείρων», όπως αυτή η τάση αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις.
Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν απομένει πολλή άμμος στο πάνω μέρος της κλεψύδρας και δεν θα βρεθεί κανείς να τη γυρίσει τη σωστή στιγμή. Την ώρα της έκρηξης κανείς δεν προλαβαίνει να κρυφτεί γιατί δεν ξέρει προς τα που θα σκάσει η «βόμβα»…