Γράφει η Ροδάνθη Κουμή
Ο ρατσισμός δεν γνωρίζει όρια, ανθρώπους, φυλές, παιδιά. Ο ρατσισμός είναι εκεί στην αντίπερα όχθη για όλους μας,έτοιμος να μας καταπιεί.
Πρέπει να έχεις ένα σωστό υπόβαρθρο, μια σταθερή βάση από την οικογένεια και προπάντων από την παιδεία για να του ξεφύγεις και να προχωρήσεις μακριά από αυτόν και καθαρός από αυτόν.
Είναι τελικά η διαφορετικότητα τόσο προκλητική;
Είναι η διαφορετικότητα τόσο κακή;
Ζούμε σε μια κοινωνία φτιαγμένοι από τους πολλούς για να βαδίζουμε με τους πολλούς.Λίγο να παρεκκλίνουμε της πορείας που μας όρισαν,λίγο να σηκώσουμε το ανάστημα μας,κατευθείαν χαρακτηριζόμαστε αιρετικοί.
Και η κοινωνία κάνει τα πάντα να μας βάλει στην θέση που η ίδια όρισε!Αν αντισταθούμε θα σταυρωθούμε.
Το διαφορετικό σε μια καθοδηγουμένη κοινωνία δεν χωράει.Και όπου δεν χωράει το διαφορετικό,χωράει ο ρατσισμός.
Όλοι έχουμε πέσει θύματα ρατσισμού από τα παιδικά μας χρόνια ακόμα.Όλοι κάποια στιγμή στην ζωή τους ένιωσαν αυτού του είδους την έννοια.
Όμως δεν κάνουμε τίποτα.Καθώς και οι ίδιοι αν κοιτάξουμε βαθιά μέσα την ψυχή μας θα βρούμε ένα ρατσιστικό σχόλιο που είχαμε κάνει κάποτε για κάποιον ή κάτι.
Συνεπώς πρώτα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας και έπειτα να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τον άλλο.
Όλοι είμαστε ίσοι,ίδιοι και όλοι καταγόμαστε από το ανθρώπινο γένος που είναι ΈΝΑ σε τούτη εδώ την γη.
Δεν υπάρχουν λευκοί,μάυροι ή κίτρινοι.Υπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικούς πολιτισμούς που οφείλουμε να σεβαστούμε.
Δεν υπάρχουν παιδιά διαφορετικά στα σχολεία για να τους ασκούμε βία ψυχολογική και σωματική.Κάθε παιδί είναι διαφορετικό!Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.
Δεν υπάρχουν μετανάστες που τους κοιτάμε από μακριά και δεν μας αγγίζουν.Υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που ξεριζωθήκαν από την πατρίδα τους για μια καλύτερη ζωή.
Όλοι μας φταίμε για αυτό που έγινε με τον Βαγγέλη Γιακουμάκη.
Όλοι είμαστε υπεύθυνοι για αυτό.Ας αναρωτηθούμε που κάναμε το λάθος;
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ