Αγαπητέ μου μπαμπά…

Αγαπητέ μου μπαμπά…

Με μεγάλωσες με μια έντονη συναίσθηση ευθύνης. Με δίδαξες πως οι Εβραίοι καταπιέζο­νταν για αιώνες. Με δίδαξες πως το Ολοκαύ­τωμα έγινε μόνο και μόνο επειδή οι Γερμανοί παρέμειναν σιωπηλοί.
Με δίδαξες πως γι’ αυτό ακριβώς οι Εβραίοι δεν πρέπει ποτέ να σωπαί­νουν μπροστά στην αδικία. Γιατί η σιωπά μας κάνει συνενόχους. Σαν ραβίνος που είσαι, δί­δαξες τα Εβραιόπουλα να μην πάρουν όπλο στον πόλεμο του Βιετνάμ, προκαλώντας την οργή ό­σων πίστευαν πως ήταν ένας πόλεμος δίκαιος. Τώρα, η ευθύνη που κουβαλάω στους ώμους μου είναι βαριά. Γιατί νιώθω και εγώ συνένοχη. Δεν στάθηκα μπροστά στα τανκς που σκοτώνουν τα παιδιά άλλων μητέρων στους παλαι­στινιακούς καταυλισμούς. Δεν μπήκα μπροστά στις μπουλντόζες για να μην τους γκρεμίσουν τα σπίτια.

Αγαπητέ μου μπαμπά…

…Όταν οι άνθρωποι ταπεινώνονται, όταν δεν έχουν πια σπίτι για να γυρίσουν σε αυτό, επειδή το γκρέμισε ο στρατός κατοχής, όταν δεν έ­χουν πια οικογένεια για να τους ανοίξει την α­γκαλιά, επειδή την ξεκλήρισε ο στρατός κατο­χής, όταν δεν έχουν πια καμιά ελπίδα για το μέλλον, τότε καταφεύγουν στη βία.

Αγαπητέ μου μπαμπά…

… Με δίδαξες πως ο ιουδαϊσμός έχει παγκόσμια μηνύματα. «Είμαι Εβραίος γιατί παντού όπου υ­πάρχουν δάκρυα και πόνος, ο Εβραίος κλαίει». Παρ’ όλα αυτά, γίναμε και εμείς καταπιεστές. Ένας φοιτητής της θεολογίας μου είχε πει πριν από μερικά χρόνια, όταν ζούσα στο Ισραήλ, πως ένα από αυτά τα μηνύματα είναι πως δεν πρέ­πει να ξεχάσουμε ποτέ τα χρόνια της αιχμαλω­σίας μας στη γη της Αιγύπτου. Γιατί είναι μερι­κές φορές που οι σκλάβοι κυριεύο­νται από την επιθυμία να γίνουν αφέντες. Είμαστε οι καταπιεστές, είμαστε και τα θύματα. Πιστεύω πως οι Εβραίοι χρη­σιμοποιούνται από την αμερι­κανική κυβέρνηση για τα δικά της συμφέροντα, που δεν έχουν καμιά σχέση με τα συμφέροντα των Εβραίων. Πρέπει να το φω­νάξουμε δυνατά, για να το μάθει ό­λος ο κόσμος, πως το 80% της αμερικανικής αυτονομικής βοήθειας το Ισραήλ είναι υ­ποχρεωμένο να το ξοδεύει σε όπλα, τα μισά α­πό τα οποία κατασκευάζονται στο Τέξας. Οι Εβραίοι χρησιμοποιούνται από την ισραηλινή κυβέρνηση που δεν ενδιαφέρεται παρά μόνο για την εδαφική επέκταση. Ο Σαρόν είναι ο ι­δεολογικός συνεχιστής του σιωνιστή Ζαμποτίνσκι. Σε αυτή την ιδεολογία δεν χώρεσαν πο­τέ οι παραχωρήσεις για την ειρήνη. Ο πόλεμος συνενώνει με έναν τραγικό τρόπο τους λαούς της Παλαιστίνης και του Ισραήλ.

Αγαπητέ μου μπαμπά…

… Πρέπει να δράσουμε άμεσα. Οι Εβραίοι χρη­σιμοποιούνται για να νομιμοποιηθεί η σφαγή των Παλαιστινίων. Πες μου, σε παρακαλώ, τι πρέπει να κάνω για να είμαι αυτή που με δίδα­ξες πως πρέπει να είμαι; Τι πρέπει να κάνω για να πάψω να είμαι συνένοχη; Σ’ αγαπώ, Σάρα».

* Η Σάρα Σίλιντς είναι καθηγήτρια της μεσανατολικής ιστορίας στο πανεπιστήμιο της βόρειας Καρολίνας.

Επιμέλεια: Βαγγέλης Πάλλας