Του π. Στυλιανού Θεοδωρογλάκη
Ο ουράνιος Νυμφίος με προαιώνια θεϊκή ταυτότητα παντρεύεται την εβδομάδα αυτή, τη Νύμφη ανθρωπότητα η οποία έχει βεβαρυμμένο αμαρτητικό παρελθόν και την αποκαθιστά ένοικο και μέτοχο της ουράνιας θεϊκής βασιλείας και ζωής και μάλιστα με νέα υπερτελή ταυτότητα, του θεανθρώπινου.
Μεγάλη εβδομάδα, μεγάλη χαρά για τη θεανθρώπινη γαμήλια χαρά και ζωή.
Η πόρνη εξαγιάζεται, ο ληστής αντί του Άδη πηγαίνει με συνοπτικές διαδικασίες στον παράδεισο.
Μόνο αυτά; Η γη σείεται, το καταπέτασμα του ναού σχίζεται από πάνω έως κάτω, ο Άδης χάνει την εξουσία του με το πέρασμα του Χριστού από τα κάτεργά του, οι τάφοι ανοίγουν, οι νεκροί εξέρχονται από τα μνήματα και κυκλοφορούν και αναγνωρίζονται από πολλούς.
Μεγάλη εβδομάδα, μεγάλα και συνταρακτικά γεγονότα. Η χαρά του ουρανού απλώνεται και καλύπτει όλη τη γη, ως τα πέρατα της οικουμένης.
Το ανέσπερο φως του αναστάντος φωτίζει την οικουμένη και λαμπρύνει το πανανθρώπινο, έσω και αν μερικών τα μάτια θαμπώνονται, μ’ αυτό και μένουν στο σκοτάδι, που έχουν συνηθίσει να ζουν, το σκοτάδι της άρνησης, της αμφισβήτησης και της πολεμικής του Θεού, αν δεν φτάνει ως τα όρια της αυτοθέωσής των.
Κρίμα που δεν συνετίστηκαν από τους προκατόχους των και τολμούν ακόμα να αναμασούν τα λόγια του Ιούδα, όταν εκείνος είδε την αμαρτωλή γυναίκα να ρίχνει το πολύτιμο μύρο στα πόδια του Ιησού. Ο Ιούδας είπε τότε: «Διατί τούτο το μύρον ουκ επράθη τριακοσίων δηναρίων και εδόθη πτωχοίς…» (Ιωάνν. 12,5). Όχι ότι είχε την έγνοια του για τους φτωχούς όπως και οι σύγχρονοί μας θεωρούν μεγάλο έξοδο την αεροπορική μεταφορά του ανεσπέρου φωτός της Αναστάσεως από τα Ιεροσόλυμα στην Ελλάδα, τάχα γιατί νοιάζονται για τους φτωχούς, για τους οποίους όμως έχουν ολόκληρη την ευθύνη γιατί με την υπογραφή τους πεινούν οι Έλληνες.
Ποιοι Έλληνες, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που προσδοκούμε το άγιο φως ως πνοή ζωής και ανάσα θεϊκής δύναμης, για την απαντοχή στις μεγάλες δυσκολίες και τις εξευτελιστικές προσβολές που δέχεται το ανθρώπινο πρόσωπο από τον λαϊκίστικο πολιτικαντισμό και τους λειτουργούς του τούτου του καιρού.
Τα λόγια τους ακούονται ως μνημόσυνο αναγνώρισης και τιμής του Ιούδα, δηλαδή της προδοσίας και του κακού.
«Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός»
Να φωτιστούν και να διαλυθούν τα σκοτάδια της αβεβαιότητας, της ύφεσης, της ένδειας, της ανήθικης κρίσης, της σάπιας και βρώμικης παραπολικάντικης και ψευτοπολιτικίστικης πολιτικής.
Να φωτιστούν από το ανέσπερο φως του ουρανού της Ανάστασης, της αισιοδοξίας και της ζωής, τα μυαλά πάντων, πρωτίστως όμως και κυρίως των αρχόντων μας, ώστε να λειτουργήσουν φωτεινά και φωτισμένα υπέρ «των του λαού αγνοημάτων» να βοηθήσουν όλους τους ανθρώπους και την πατρίδα μας να βρουν το δρόμο της χαράς και της ζωής του Θεού, της Ανάστασης, της Λαμπρής και του Πάσχα.
«Πάσχα μέγα και ιερότατον», ανάσας, πνοής, ζωής, χαράς, πληρότητας, ευχαριστιών και πολιτισμού.
Με αυτή την ευχή πιάνουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα και με αυτή την προσδοκία ζούμε ορθόδοξα, γι’ αυτή την προσδοκία λειτουργούμε, λειτουργούμαστε και προσευχόμαστε.
Εόρτια, μεγαλοβδομαδιάτικα έτη πολλά και ευλογημένα.
