Και το ζήτημα της δακοκτονίας έρχεται να διαψεύσει όσους υποψήφιους Δημάρχους, Αντιπεριφερειάρχες και Περιφερειάρχες έταζαν ευημερία στα λαϊκά στρώματα με καλύτερη διαχείριση, χωρίς να συγκρουστούν με τη πολιτική της κάθε κυβέρνησης και την ΕΕ. Δεν θέλουν μικρομεσαίους αγρότες αλλά μεγάλες αγροτικες επιχειρήσεις. Σε αυτό το πλαίσιο όσον αφορά την δακοκτονία σταδιακά μειώνουν τα κονδύλια, όπως κάνουν και με τις υπόλοιπες κοινωνικές δαπάνες, αφήνοντας τους αγρότες στην τύχη τους οι οποίοι συνεισφέρουν για δακοκτονία το 2% της παραγωγής τους. Αυτό σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα προβλήματα, το υψηλό κόστος παραγωγής, χαμηλές τιμές παραγωγού, χαράτσια, επικείμενη μείωση επιδότησης κτλ, επιταχύνουν την εγκατάληψη της παραγωγής από τους μικρομεσαίους αγρότες.
Εξάλλου οι εργαζόμενοι στην δακοκτονία που οι περισσότεροι είναι αγρότες δεν μπορούν να κάνουν τζάμπα μια ανθυγειινή και επικίνδυνη εργασία.
Επομένως η μόνη λύση είναι η αύξηση των κονδυλίων εδώ και τώρα. Το δίλλημα είναι ανάπτυξη υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών ή ανάπτυξη για λίγους επιχειρηματικούς ομίλους εις βάρος όλων των λαϊκών στρωμάτων.
Το Διοικητικό Συμβούλιο
