Όργιο αυταρχικότητας και απολυταρχισμού. Άσκηση τρομοκρατίας. Επίδειξη δύναμης. Φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής και καταπάτηση του δικαιώματος των εργαζόμενων να διαδηλώνουν για τα δίκια τους, τη δουλειά τους, τη ζωή τους.
Όλα τα παραπάνω μπορούν να αποδοθούν στην απερίγραπτα σκληρή στάση της Κυβέρνησης σήμερα απέναντι στους εκπαιδευτικούς που διοργάνωσαν πανελλαδική κινητοποίηση το Σάββατο 11/1 στη Λάρισα. Το ραντεβού ήταν στα διόδια των Τεμπών και διοργανώθηκε από τα συντονιστικά των συναδέλφων μας στη διαθεσιμότητα αλλά κα με τη συμμετοχή της ΟΛΜΕ και των τοπικών ΕΛΜΕ. Τους εκπαιδευτικούς τους «υποδέχτηκαν» στο σημείο συνάντησης διμοιρίες των ΜΑΤ, κλούβες και περιπολικά που είχαν παραταχθεί περικυκλώνοντας μας και απαγορεύοντας καταρχάς να ενωθεί ο κόσμος που ήταν από τη Βόρειο Ελλάδα με τους συναδέλφους μας που είχαν έρθει από την Κεντρική και Νότια Ελλάδα.
Μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις αλλά και με παράλληλη ρίψη χημικών κι ενώ ζητούσαμε να αποχωρήσουμε από το σημείο της εθνικής και να μεταβούμε στη Λάρισα για να πραγματοποιήσουμε πορεία, μας ανακοινώθηκε από τον εισαγγελέα ότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ.
Πέρασαν μόλις 4 ημέρες από την προηγούμενη απαγόρευση διαδηλώσεων στην Αθήνα. Και σήμερα η Κυβέρνηση ξανάδειξε το αποΦΑΣΙΣΤΙΚΟ της πρόσωπο απαγορεύοντας την κινητοποίηση–διαδήλωση εργαζόμενων απολυόμενων (στη συγκέντρωση συμμετείχαν και σχολικοί φύλακες) και προσπάθησε να ματαιώσει την πανελλαδική κινητοποίηση μιας ομοσπονδίας 70.000 εργαζόμενων.
Τελικά πορεία πραγματοποιήθηκε αργά το απόγευμα στη Λάρισα, αλλά χωρίς τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών που κατέβηκαν από τη Βόρειο Ελλάδα.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Οι εξελίξεις αυτές είναι σοβαρές και σηματοδοτούν χτύπημα για το συνδικαλιστικό κίνημα, και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Προεξαγγέλουν την αυξανόμενη ένταση της επίθεσης του συστήματος εις βάρος μας αλλά και τις πρακτικές με τις οποίες η κυβέρνηση έχει την πρόθεση να επιβάλλει την πολιτική της. Συνάμα όμως δείχνει ότι ο αντίπαλος φοβάται τις οργανωμένες αποφασιστικές και μαζικές κινητοποιήσεις και τις δυνάμεις του κινήματος.
Για εμάς τους εργαζόμενους αυτές οι εξελίξεις θέτουν προ των πυλών τα εξής ζητήματα:
– ο αγώνας μας, ο ανυποχώρητος και παρατεταμένος εκ των πραγμάτων θα πρέπει να έχει τη μορφή της αναμέτρησης και της σύγκρουσης.
– Οι απαγορεύσεις και η τρομοκρατία τους μπορεί να «σπάσουν» με την οργάνωση μαζικών κινητοποιήσεων και δυναμικών απαντήσεων.
– Πρωταρχικό καθήκον συνιστά η συγκέντρωση και η συσπείρωση δυνάμεων στα πρωτοβάθμια σωματεία μας και μέσα από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις.
Το μήνυμα το πήραμε. Αυτό που μας μένει είναι να προετοιμάσουμε και να οργανώσουμε τον ανένδοτο, αποφασιστικό αγώνα για να κερδίσουμε τη δουλειά μας, την ελευθερία, τη ζωή μας. Αυτή είναι η μόνη ρεαλιστική και εφικτή πολιτική για εμάς τους εργαζόμενους .