Του Νεκτάριου Κοκολαντωνάκη *
Η συζήτηση για το νοσοκομείο Χανίων που έγινε στο Εργατικό Κέντρο στις 31 Γενάρη, έκανε τους συμμετέχοντες πιο σοφούς, μα κυρίως πιο ανήσυχους για την τραγική, όπως χαρακτηρίστηκε και περιεγράφηκε από γιατρούς και νοσηλευτές, κατάσταση της (υπο)λειτουργείας του. «Μας κοροϊδεύουν στα μούτρα μας» εξηγήθηκε από γιατρό όταν π.χ. το ζήτημα της καθαριότητας όλη τη νύχτα αντιμετωπίζεται από μία καθαρίστρια για όλο το νοσοκομείο…. Υπάρχουν μηχανήματα, όμως δεν υπάρχει προσωπικό και τα κενά αφορούν το 50% των οργανικών θέσεων. Οι προκηρύξεις βγαίνουν άκαρπες γιατί γίνονται σπασμωδικά και κανείς δε θέλει να υποστεί το μαρτύριο να δουλεύει μόνος, εκεί που χρειάζονται άλλοι τρεις και μάλιστα σε μια πανάκριβη πόλη με τους γνωστούς μισθούς που είναι κάτω και από κει που ήταν πριν 15 χρόνια.
Ούτε η καθαρίστρια, ούτε η νοσηλεύτρια, ούτε ο γιατρός έχουν βαρέα και ανθυγιεινά σ’ αυτό το ανθυγιεινό εργασιακό κάτεργο που εξοντώνονται νυχθημερόν. Οι ελλείψεις προσωπικού επιβάλλουν πολύ συχνά εξοντωτικές συνθήκες για όλους τους εργαζόμενους του νοσοκομείου, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη δυνατότητα να παράσχουν την αναγκαία για τους ασθενείς περίθαλψη. Έτσι πέρα από τις ουρές, τις λίστες και τις εξετάσεις που παραπέμπονται στους ιδιώτες επί πληρωμή, οι ασθενείς κρέμονται από την υγειονομική φροντίδα και περίθαλψη ανθρώπων που δουλεύουν με την ψυχή στο στόμα και όπως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι με μισθούς φτώχειας που με την ακρίβεια συστηματικά και στοχευμένα γίνονται μισθοί πείνας.
Ναι στοχευμένα λεηλατούνται οι μισθοί, αλλά και το σύνολο των δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων από την πολιτική όλα στο κεφάλαιο όλα για το κεφάλαιο! Δεν υπάρχουν πλέον λεφτόδεντρα λέει ο Μητσοτάκης στους αγρότες που ξέρουν ήδη ότι τα επόμενα χρόνια, όταν θα υπάρχει π.χ. λάδι, η τιμή του παραγωγού δε θα καλύπτει το κόστος της παραγωγής και της ζωής του. Όμως όσο λεηλατούνται μισθοί εργαζομένων και το εισόδημα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, άλλο τόσο δικαιώματα όπως αυτό στις δωρεάν σπουδές και στην πλήρη και δωρεάν περίθαλψη για όλους γίνεται ζωτική ανάγκη να τα υπερασπιστούν οι άνθρωποι της δουλειάς από την αδηφαγία του συστήματος της εκμετάλλευσης και του πολέμου.
Τα μεροκάματα, οι συντάξεις, η δωρεάν περίθαλψη, οι δωρεάν σπουδές και το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή των εργαζομένων ξεκάθαρα χρόνια τώρα με ή χωρίς μνημόνια από σειρά κυβερνήσεων είναι στο στόχαστρο όπως απαιτούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η ζωή δείχνει ότι απαιτείται Αντίσταση και παρατεταμένος αγώνας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της ζωής μας. Με σκληρούς και παρατεταμένους αγώνες κατακτήθηκαν όλα αυτά και μονάχα έτσι μπορούμε να τα υπερασπιστούμε. Η επίθεση του κεφαλαίου όπως επίσης δείχνει η ζωή δεν έχει όριο. Ήδη αν μιλάμε για πλήρη περίθαλψη σταδιακά και από καιρό δεν είναι δωρεάν, όμως το σύστημα θέλει να προχωρήσει πολύ περισσότερο. Συνολικά η επίθεση δε θα σταματήσει αν δεν πυκνώσουν αποφασιστικά οι αντιστάσεις. Αν οι αντιστάσεις δεν αναβαθμιστούν μέσα από την πάλη εν νέου σε συγκροτημένα μέτωπα πάλης του λαού. Γι’ αυτό χαμένοι είναι μόνο οι αγώνες που δε γίνονται.
Λεφτόδεντρα, που θρέφονται από τη λεηλασία του μόχθου των εργαζομένων, υπάρχουν για F16, τώρα και F35 και φρεγάτες από Γαλλία τώρα και από ΗΠΑ κ.ο.κ. Αυτή η κούρσα θανάτου κάθε άλλο παρά διασφαλίζει την Ειρήνη. Επιδιώκει σε ανταγωνισμό με την τουρκική αστική τάξη ρόλο και μπίζνες π.χ. για τον «εμπορικό στόλο» και συνολικά για την πλουτοκρατία. Για όλους αυτούς που εν τέλει δεν κινδυνεύουν τα παιδιά τους να σφαχτούν και αν ακόμη η τυχοδιωκτική τους πολιτική βάλει τη χώρα στη φωτιά του πολέμου που απλώνουν οι ιμπεριαλιστές. Γι’ αυτούς υπάρχουν λεφτόδεντρα. Υπάρχουν για επενδύσεις από τα ταμεία ανάκαμψης και τα δημόσια ταμεία που επιδοτούν πεντάστερα και μπίζνες των ενεργειακών ομίλων, αλλά οι δαπάνες για την περίθαλψη του λαού και τις σπουδές των παιδιών του κρίνονται σπατάλες και πρέπει ο ίδιος να υποστεί το κόστος… Υπάρχουν λεφτόδεντρα για να έχουν αφορολόγητα καύσιμα οι εφοπλιστές, μα όχι ο κοσμάκης που ξεπαγιάζει και οι φτωχομεσαίοι αγρότες που απειλούνται με νέο κύμα ξεκληρίσματος. Οι φοροαπαλλαγές, οι επιδοτήσεις και κάθε λογής εύνοιες για τις μεγάλες μπίζνες του κεφαλαίου και κυρίως η ένταση της εκμετάλλευσης της εργασίας προϋποθέτουν και γεννούν εξοντωτικούς όρους διαβίωσης και ζωής των εργαζομένων.
Σ’ αυτή τη ζοφερή για τους εργαζομένους και ενάρετη για τους πλουτοκράτες κατάσταση, αν θέλεις περίθαλψη και την υγεία σου πρέπει να πληρώσεις. Αυτό θέλουν να εμπεδώσει ο λαός, γι’ αυτό συντηρούν το καθεστώς υποστελέχωσης στα νοσοκομεία με το νοσοκομείο Χανίων να είναι μια από τις τραγικές περιπτώσεις, παρότι αυτή η πραγματικότητα κρύβεται συστηματικά. Γι’ αυτό ετοιμάζουν απογευματινά χειρουργεία, όπως ήδη λειτουργούν τα απογευματινά ιατρεία και όλα φυσικά επί πληρωμή! Αυτό το καθεστώς της πληρωμής και του δραστικού παραπέρα περιορισμού της δωρεάν παροχής περίθαλψης είναι ανάγκη να αντιπαλευτεί και στα Χανιά και σ’ όλη τη χώρα. Είναι κρίσιμο μέτωπο πάλης του λαού, στενά δεμένο με τον αγώνα για το μεροκάματο και το δικαίωμα στη ζωή. Όλα τα μέτωπα πάλης του λαού άλλωστε όταν καταφέρνουν να συγκροτούνται αλληλοτροφοδοτούνται και ενώνουν τους εργαζόμενους για την υπεράσπιση της ζωής και του δίκιου του κόντρα στην επίθεση κεφαλαίου ιμπεριαλιστών.
Δίπλα στους αγωνιζόμενους φοιτητές και τους αγρότες να βγούμε στις 8 Φλεβάρη μαζικά στο δρόμο για μαζικές προσλήψεις στο νοσοκομείο, για ίση- πλήρη- δωρεάν περίθαλψη για όλους. Σίγουρα οι ίδιοι που καλούν (Εργατικό κέντρο κ.λπ.) δικαιολογημένα ελάχιστους έχουν πείσει για την αγωνία τους να χτιστούν αντιστάσεις για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη δωρεάν περίθαλψη ή αυτές των εργαζομένων μέσα στο νοσοκομείο. Συνηθίζονται οι τουφεκιές στον αέρα από τους κυρίαρχους στον συνδικαλισμό και τα μεγάλα λόγια για τις «κορυφώσεις» συχνά με συλλαλητήρια στο Ηράκλειο ή στην Αθήνα. Η επίθεση του συστήματος δε θα σταματήσει αν δε βρει απέναντί της αποφασιστικές αντιστάσεις και για να οικοδομηθούν τέτοιες χρειάζεται πολύς δρόμος καθημερινής πάλης. Καθημερινές εστίες αντίστασης κόντρα ακόμη και στις πιο μικρές εκφράσεις της επίθεσης. Χρειάζεται καταρχήν η στάση αντίστασης του και η αποφασιστική στράτευση του καθένα μας
Η μαζικοποίηση της συγκέντρωσης στις 8 Φλεβάρη στις 6.00μ.μ. στην πλ. Αγοράς μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία ενός αγωνιστικού κλίματος εντός και εκτός νοσοκομείου. Θα είναι χρήσιμη και οφείλουμε να συμβάλλουμε σε αυτό. Μα ακόμη πιο αναγκαίο να συμβάλλουμε να είναι μόνο η αρχή για τη συγκρότηση μικρών και μεγαλύτερων μαζικών αντιστάσεων για την υπεράσπιση ενός δικαιώματος που δε χαρίστηκε και είναι κρίσιμο για τη ζωή μας.
* μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης και του ΚΚΕ(μ-λ)