Η χάρις και το έλεος του Θεού, με αξιώνει, παρά τις όποιες αδυναμίες μου, να επικοινωνήσω πάλι μαζί σας αγαπητοί μου αναγνώστες και αγαπητές μου αναγνώστριες, εκτός με την καρδιά μου, και με το ταπεινό μου αυτοί βιβλίο, με τις ευχαριστίες μου, που κάθε φορά αγκαλιάζετε με αγάπη τα γραφτά και τα βιβλία μου.
Και γράφτηκε και το βιβλίο αυτό όχι για να προσθέσω άλλο ένα και να λάβω κι εγώ τον επίζηλο τίτλο του «μεγάλου συγγραφέα»!
Για το γράψιμο αυτού του βιβλίου, είχα από χρόνια στο μυαλό μου, και τάξιμό μου, να το πραγματοποιήσω, γιατί εμένα, όπως τόσους και τόσους, από τα εφηβικά μου ιδίως χρόνια, με καίει, προπαντός όταν αποφάσισα να σπουδάσω στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Φτώχεια. Δύσκολα χρόνια. Που λεφτά για φροντιστήρια και λοιπά προαπαιτούμενα; Δεν είχα ούτε τα εισιτήρια για το πλοίο για να πάω στην Αθήνα για εισιτήριες εξετάσεις. Κι αν έλλειπε ο μακαριστός Επίσκοπος Κυδωνίας και Αποκορώνου Αγαθάγγελος Ξηρουχάκης (+1958) δεν θα επήγαινα. Μου έδωσε, λοιπόν, ο αγιασμένος αυτός και αξιομακάριστος πενήντα δραχμές και έτσι, θυμάμαι με το «ΑΓΓΕΛΙΚΑ», πήγα στην Αθήνα. Ευλόγησε ο Θεός την προσπάθειά μου και ο πρώτος που χάρηκε με την επιτυχία μου ήταν ο αγιασμένος αυτός Επίσκοπος, ο οποίος κάπου – κάπου μου έστελνε κάποιο χαρτζιλίκι.
Για να συνεχίσω τις σπουδές μου, μου ήταν δύσκολο έως αδύνατο. Κτύπησα πολλές πόρτες, όμως φάινεται καμμιά καρδιά. Κατά θλιβερή πλειοψηφία αντίκρυζα το σκληρό πρόσωπο της επάρατης ΑΚΗΔΙΑΣ, της ψυχρότητας και της σκληρότητας. Και, δυστυχώς οι περισσότεροι ακηδιώτες, έτσι ονομάζονται οι αδίστακτοι υποτακτικοί και εκτελεστικά όργανα της Ακηδίας, ήταν κληρικοί καλοθεσίτες, και μάλιστα αργότερα, λόγω «αγιότητος» ! και «φιλαδελφίας» ! έγιναν επίσκοποι, ανάμεσά στους οποίους και ένας Κρητικός…
Βαρειά πληγωμένος και με το κουράγιο που μου έστελνε ο Θεός και την αρωγή ευαίσθητων συμφοιτητών μου, συνέχισα τις σπουδές μου μέχρις ότου, αρχές του Β’ έτους έλαβα υποτροφίαν, και έτσι έληξε, κατά μεγάλον βαθμόν, το μαρτύριό μου.
Από εκείνα τα χρόνια, όπου και σε όποιον δω τα απαίδια σημάδια της Ακηδίας πονώ, θρηνώ θα έλεγα καλύτερα, για την αξιοθρήνητη αυτή κατάσταση συνανθρώπων μας. Κατήντησε από την νηπιακή ακόμη ηλικία να εκτρέφονται τέτοιοι ανελέητοι και δαιμονικοί τύποι. Να μεγαλώνουν, και μάλιστα να αναρριχώνται σε όποια αξιώματα.
Ακηδία: Αυτός ο φρικτός, δαίμονας, που κατά τον αββά Ποιμένα «Ουκ έστι χείρον αυτής πάθος», είναι ψυχοκτόνος, ατομική και κοινωνική μάστιγα. Άπειρα και καθημερινά τα θύματά της. Αδίστακτοι δολοφόνοι οι ακηδιώτες, φορτωμένοι και εξοπλισμένοι με το χειρότερο πάθος που μπορεί να κατακυριεύσει και να κατευθύνει το θύμα του.
Στο ταπεινό μου αυτό βιβλίο, γραμμένο με πολύ πόνο, όχι για την πολύχρονη πείρα του πράγματος, αλλά κυρίως γιατί αντικρύζω καθημερινά συνανθρώπους μας, αδέλφια μας αγαπημένα εν Χριστώ, να γίνονται αντικείμενα και θύματα των μοχθηρών απανθρώπων της Ακηδίας.
Δυστυχώς, οι δυστυχείς και κολασμένοι εις το πυρ το αιώνιον, ακηδιώτες, σύμφωνα με τον αφορισμόν του Χριστού: «Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηρασμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλῳ και τοις αγγέλους αυτού» (Ματθ. 25,41) αν είχαν «νουν Χριστού» (Α’ Κορινθ. 2,16) και αν απέπνεαν «Χριστού ευωδίαν» (Β’ Κορινθ. 2,15), όπως λέγει ο απόστολος Παύλος, δεν θα έφθαναν σ’ αυτήν την εσχάτη κατάπτωση και ψυχική αθλιότητα. Και θα ήταν διαφορετική η κοινωνία μας και όχι όπως την κατήντησαν οι ανελέητοι ακηδιώτες.
Στα κεφάλαια που ακολουθούν στο Α’ ετυμολογούμε και εννοιολογούμε την λέξη Ακηδία, που την γράφομε με αρχικό Α κεφαλαίο για περισσότερον τονισμό της αθλιότητός της και προς αποφυγήν.
Στο Β’ παραθέτομε το ψυχογράφημα του ακηδιώτη και τα συμπτώματα της Ακηδίας, και στο Γ’ αναφερόμασθε στην πρόληψη και θεραπεία της, αφού πρόκειται για μια τρομερή ασθένεια. Και όλα αυτά σε τρία κεφάλαια μάλλον συνοπτικά, παρά το μέγεθος του θέματος. Άλλωστε «ουκ εν τῷ πολλῶ το εὖ» Και το κακό είναι ότι πολλοί από εσάς θα έχετε υποφέρει, ή υποφέρετε από δαιμονιώδεις ακηδιώτες.
Προσευχή μας είναι να θεραπευθούν οι ακηδιώτες, γιατί κανείς μας δεν θέλει την καταστροφή συνανθρώπων μας. Και , προσευχή επίσης, να μην γίνομε κι εμείς σαν αυτούς. Να έλθομε όλοι «εις επίγνωσιν, αληθείας» (Α’ Τιμόθ. 2,4), κάτι που θέλει ο Θεός. Όπως πονάμε για κάποιον βαρειά ασθενή, έτσι και περισσότερο, πονάμε για τον ακηδιώτη.
Το βιβλίο μας, ίσως πέσει και σε χέρια ακηδιωτών, ασφαλώς και περισσότερο, θυμάτων τους. Αγαπάμε και τους δυό, και παράκλησίς μας να εξαφανισθεί η επάρατη αυτή ασθένεια της ψυχής όπως κάνομε και για τις σωματικές ασθένειες.
Και πάλιν και πολλάκις ευχαριστώ τον Θεόν και για την δωρεάν του βιβλίου μου αυτού και εσάς, αγαπητοί μου αναγνώστες, και αγαπητές μου αναγνώστριες, με το να με κάνετε σύντροφο, συνομιλητή και συμπορευτή σας. Γίνομαι κι εγώ ένας μ’ εσάς και χέρι χέρι, συμπορευόμασθε «τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών» κάτω από την κραταιά σκέπη του Θεού παρακαλώντας Τον να μας προφυλάξει «από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβῳ Θεοῦ» (Β’ Κορινθ. 7,1).
Αρχιμανδρίτης
Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου
Βιβλία του ιδίου
1.Η κρίσις του σύγχρονου Πολιτισμού (1967)
2.Μηνύματα και στοχασμού (1970)
3.Διάλογος ψυχής (1973)
4.Καταφυγή (1976)
5.Αντίλαλοι αγάπης (1977)
6.Στα Κάστρα της Πίστεως του βορρά (1983)
7.Στην πορεία της ζωής (1985)
8.Το σιτάρι του Θεού (Ιγνάτιος ο Θεοφόρος (1986)
9.Άγιος Πολύκαρπος (ο Επίσκοπος Σμύρνης) (1987)
10. Από την αποθέωση στην θέωση (1988)
11. Η παραφθορά του «κάλλους» (1990)
12.Στα δίκτυα του Θεού (1992)
13.Η Πύλη του Ουρανού (1994)
14.Στῶμεν καλῶς (1996)
15. Ιερά Μονή Οδηγητρίας Γωνιάς Κολυμβαρίου Κισάμου (1998) Β. έκδοσις 2013
16. Η Συνάντησις (1999)
17. Το Γυμνάσιον της αρετής (Ήτοι περί υπομονής) (2002)
18. Άρωμα ψυχής (Α’ Βραβείον με χρυσό μετάλλιον της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Δ.Ε.Ε.Λ.):
Α’ έκδοσις, Ιανουάριος 2004
Β’ έκδοσις, Μάιος 2004.
19. Το Χρυσό Κλειδί (Α’ Βραβείον με χρυσό μετάλλιον της Δ.Ε.Ε.Λ.), (2006)
20. Εγκόλπιον Ορθοδόξου Χριστιανού (Α’ Βραβείον με χρυσό μετάλλιον της Δ.Ε.Ε.Λ.) (2008).
21. Στα μονοπάτια του πόνου (Α’ Βραβείον με Χρυσό μετάλλιον της ΔΕΕΛ) (2009)
22.Τίμιοι με τον Θεόν (Price Certificate της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας Δ.Ε.Ε.Λ. –ΑΓΓΛΙΑΣ), (Α’Βραβείο με χρυσό μετάλλιον της Δ.Ε.Ε.Λ.), (2011)
23.Της ψυχής το σκότος (Α’ Βραβείον της ΔΕΕΛ) (2012)
24. Προσωπείον και Προσωπικότης (Α’ Βραβείον «Πηνελόπης Δέλτα», 2014)
25. Τα τρία φίδια (Βραβείον της Ενώσεως Λογοτεχνών Βραζιλίας 2015)
26. Ακηδία (2016)
