Στον Παύλο Πολάκη «αφιερώνει» η Έλενα Ακρίτα το άρθρο της στα «Νέα Σαββατοκύριακο» με αφορμή τo σάλο που προκλήθηκε μετά την αναρτησή του στα social media για την Ειρήνη Αγαπηδάκη.
Ολόκληρη το κείμενο:
Δηλαδή, σε αυτή τη ζωή όλα έχουν ένα όριο εκτός από τον Πολάκη; Που λέει ό,τι γουστάρει και βρίζει όποιον γουστάρει; Αν θέλει να βάλει τα χεράκια του να βγάλει τα ματάκια του με γειά του με χαρά του. Τα δικά του ματάκια όμως, όχι των άλλων. Γιατί εδώ παίρνουν τα σκάγια μια ολόκληρη παράταξη. Κι αυτό κάποτε πρέπει να σταματήσει. Να μπει ένας τέλος. Ένα τέλος που κακώς κάκιστα δεν έβαλε ο Αλέξης Τσίπρας όταν ήταν ακόμα πρωθυπουργός. Που αντί να μαζέψει τον υπουργό του, πήγαιναν αγκαζέ για ρακές στις παραλίες. Γιατί ήτανε λέει ο ο Πολάκης «αψύς σαν Σφακιανός». Που σημαίνει συνεπώς ότι οι αψείς Σφακιανοί δικαιούνται να ξεστομίζουν όποια παπάρα τους έρχεται στο μυαλό.
Η όλη φάση με την Ειρήνη Αγαπηδάκη είναι μεγάλη ξεφτίλα. Η Εθνική Συντονίστρια γράφει και περιγράφει τα “κακάκια” του Πολάκη με τρόπο άθλιο και αξιοθρήνητο. Κι ο Πολάκης με την σειρά του κάνει το κακό χειρότερο. Γιατρός άνθρωπος, ψυχιατρικοποιεί τόσο τον διάλογο όσο και την συνομιλήτρια του – λες και χρειαζόταν όλο αυτό. Λες και η ανάρτηση της Αγαπηδάκη δεν ήταν αρκετά χυδαία για να την κονιορτοποιήσει ο οιοσδήποτε κρατώντας παράλληλα ένα επίπεδο. Δεν κάνεις μια αηδία αηδέστερη όταν έχεις μια στάλα μυαλό, εσύ ο γαμάτος που ήρθες και καβάντζωσες το ‘αριστερό πλεονέκτημα’ το προικώο από τη μάνα σου. Και μόνο το γεγονός ότι ο Πολάκης συναγωνίστηκε τόσο επιτυχώς με την Συντονίστρια ποιος θα πατώσει πιο βαθιά, είναι πραγματικά ανήκουστο.
Επιτέλους όμως, κάποιοι απάντησαν στον σφακιανό τον αψύ και τον καραμπουζουκλή. Ο Τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ τον άδειασε κι ας άργησε.
«Η αριστερά έχει το δικό της τρόπο, τις δικές της λέξεις, με βάση το αξιακό της φορτίο, να απαντά σε χυδαιότητες ή σε ακροδεξιές κορώνες. Δεν έχουμε κανέναν λόγο να «δανειζόμαστε» από τον πολιτικό και ιδεολογικό μας αντίπαλο, λέξεις, φράσεις, σκέψεις, που διαιωνίζουν τα στερεότυπα και προσβάλουν βαθύτατα όχι μόνο τους ανθρώπους με ψυχικά προβλήματα, αλλά και όλους και όλες εμάς που παλεύουμε για την κατάργησή τους. Υπό αυτή την έννοια θεωρούμε μη αποδεκτές τις δηλώσεις του Π. Πολάκη, ο οποίος απάντησε, πράγματι, σε χυδαιότητες με τρόπο που ασφαλώς δεν συνάδει με τις θέσεις, τις αρχές και τις αξίες της δικής μας Αριστεράς».
Καλώς τους κι ας αργήσανε. Γιατί αργήσανε πολύ. Πάρα πολύ. Μπροστά στα μάτια τους ήταν το μοντέλο του υπουργού που έβριζε, απειλούσε, έκανε τσαμπουκάδες, στοχοποιούσε όποιον δεν γούσταρε. Μπροστά στα μάτια τους ήταν το μοντέλο του υπουργού που ως ‘αψύς κι ασήκωτος Σφακιανός’ είχε περισσότερα δικαιώματα από όλους τους άλλους. Κι ο Τσίπρας να του κάνει πατ πατ την πλατούλα επιβραβευοντας έναν λόγο κακοποιητικό ως εκεί που δεν παίρνει.
Κι εμείς που τα γράφαμε – γιατί τα γράφαμε χρόνια τώρα στην εφημερίδα – θέλαμε προφανώς το κακό του Πολάκη. Γιατί βλέπεις, τον ξέραμε κι από χτες κι είχαμε προσωπικά μαζί του. Φαντάροι μαζί κάναμε και μας έκλεβε την κουραμάνα. Κι ήμασταν λέει ελιτιστές επειδή δεν πανηγυρίζαμε με μπαλωθιές στον αέρα κάθε που έβριζε ο Πολάκης.
Και μάς τη λέγανε κι από πάνω με εκείνο το μνημειώδες ‘η Δεξιά κάνει τούτο…ναι αλλά ο Πολάκης καπνίζει χαχαχα». Και (έκαναν πως) δεν καταλάβαιναν: σκασίλα μας μεγάλη και δέκα παπαγάλοι αν ο Πολάκης ως ιδιώτης καπνίζει. Αυτό που στηλιτεύαμε ήταν ένας υπουργός και δη Υγείας θεριακλής. Ο Παυλάρας ας φουμάρει με τα φιλαράκια του όσο τραβάει η ψυχή του. Στη μούρη μόνο μη μάς φυσάει τον καπνό.
Μαζέψτε τον. Άντε γιατί πολλά μάς τα ‘πε. Και δεν έχουν μόνο νευράκια οι Σφακιανοί. Έχουν κι οι άλλες περιοχές της Ελλάδας.
‘Ελενα Ακρίτα
Edit Σε όσους πιστεύουν πως στη χυδαιότητα δεν απαντάς με λουλούδια αλλά με τα ίδια όπλα, να πω αυτό. Άλλο αστική ευγένεια, άλλο πολιτικός λόγος. Ξεκάθαρα.