Του Α. Χαρχαλάκη συγγραφέα – ερευνητή – ποιητή
Ομολογουμένως, υπάρχουν άνθρωποι που δεν γελάνε σε τέτοιες μέρες, ακόμα κι αν τους γαργαλήσει κάποιος! Όχι βέβαια πως είμαι ένας από αυτούς, όμως για να είμαι ειλικρινής, δυσκολευόμουνα, μέχρι πρότινος να γελάσω. Και ίσως θα απορείτε με αυτό το «μέχρι πρότινος». 
Γι’ αυτό λοιπόν, μην αντέχοντας να νοιώθω πως απορείτε αγαπητοί μου, αποφάσισα να σας το εξηγήσω: Η πρόθεση του κ. Τσίπρα, να συμπράξει, ένεκεν Κυβερνολαγνείας, ακόμα και με το Διάολο, δηλαδή το απόκομα της Δεξιάς «Ανεξάρτητοι Έλληνες», λειτούργησε καταλυτικά ενάντια στην κατάθλιψη, που μούχε στερήσει κάθε όρεξη! Φάνηκε καθαρά πλέον, ακόμα και για τους πιο δύσπιστους, πως το παληκάρι είναι «σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαραλέος» (Κ. Καβάφης). Αφού χρειάζεται θάρρος, όχι… θράσος, να αναλάβει τα ηνία ενός …αφηνιασμένου αλόγου, ή της χώρας μα για ν’ ακριβολογήσω! Θα αντιτείνει πιθανόν κάποιος πως η ευρωλιγούρα του θα λειτουργήσει καταπραϋντικά για τη λιγούρα του ελληνικού λαού! Και πως σαν… κολλητός των εταίρων, θα τον βοηθήσουν να επαληθεύσει τη μόνιμη επωδό του, περί της «Ευρώπης των λαών». Με λίγα λόγια, γέλασα με την ψυχή μου!
Βέβαια όλα αυτά και άλλα που θα πούμε στη συνέχεια, δεν οφείλονται… στο πολιτικά και βιολογικά νεαρόν της ηλικίας του συμπαθούς Αλεξάκη. Αν και δείχνει ποιοι είναι οι συν αυτώ, που θα μας …κυβερνήσουν, ωστόσο μαρτυρά ευρύτητα πνεύματος: Να ξεπεραστούν κάποια αντι «αριστερά» σύνδρομα, ώστε να μείνει στην ιστορία δίπλα στα ονόματα των Μπερλίγκουερ, Καρίγιο, Γκορμπατσώφ και μια πλειάδα άλλων, «ανανεωτών» του Αριστερού οράματος, που είναι δεκτικό πολλών… βελτιώσεων: Όπως η πραγματικότητα στην αγορά εργασίας, η ανοχή στην επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η συνεργασία μεταξύ «Αριστεράς» – Αστικών κομμάτων π.χ. Καμένος, ΠΑΣΟΚ κ.λ.π. Κοσμογονία πολιτική σας λέω!!
Πέραν τούτου, πρωτοπορεί ο Αλέξιος, κάτι που θα το σημειώσει στα θετικά του η πολιτική ιστορία των ημερών μας: Δέχεται να συζητήσει μέχρι… πρωθυπουργοποίηση της Αλέκας Παπαρήγα!!! Μη μου πείτε πως δεν ήταν …πεντανόστιμο και ίατρο ενάντια στην κατάθλιψη; Πάντως του οφείλω χάριτας, που με κάνει και γελώ από καρδιάς, μέσα σ’ αυτό το «τοπίο στην ομίχλη»! Εύχομαι να υγειαίνει και να πετά κάτι τέτοια νόστιμα! Τόχουμε ανάγκη.
Όσον αφορά την περίπτωση της Γαλλίας – για να ρίξουμε και μια ματιά εκτός Ελλάδος – οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ξαναζεσταίνουν την ίδια «σούπα» των «αριστερών συμμαχιών και κυβερνήσεων» και στηρίζουν την… αλλαγή στην Ευρ. Ένωση, με το σοσιαλιστή Ολάντ! Επειδή ξέρουμε, όλοι εμείς που τραβάμε των παθών μας τον τάραχο, τι σημαίνουν ευρωπαϊκή Ένωση, τρόικα, δανειστές και γενικά το τιμ που μας έρχεται κατά καιρούς, και κάνει φύλο και φτερό, τα τεφτέρια της Δημοσιονομικής μας ολιγάρκειας γι’ αυτό ας «πληρώσουμε» κατά που του αξίζει τον αγαπητό Αλέξιο! Ο οποίος δεν παύει να ομνύει στην «Ευρώπη των λαών»!!!
Πέραν τούτου, του είμαι και προσωπικά υπόχρεος, γιατί εκείνα τα επιτυχημένα του λειτουργούν σαν γελωτοθεραπεία στην περίπτωσή μου! Μακάρι να συμβαίνει αγαπητοί μου και για σας το ίδιο! Οι εκλογές, «ψαλμός αλληλούια», θα χρειαστεί να γίνουν… επιβράβευση και φερέλπιδος νέου! Και να γίνει πιο μεγάλη… ανανέωση της Αριστεράς δια της μεθόδου της διάχυσης προς διάφορα αστικά κόμματα! Έτσι μόο θα πετύχει τους… στόχους της η Αριστερά, όταν δεν θα μοιάζει με την Αριστερά που μιλάει «Ξύλινη γλώσσα»! Γι’ αυτό, από χρόνια, το προείδαν οι σημερινοί επιτελικοί του ΣΥΡΙΖΑ και λάκισαν… Χρειάζεται ευρύτητα οπτικής, δηλ. να είσαι «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ»!
Όχι κολημένος στα ιδεολογικά σαρακωφαγωμένα σκαριά, όπως η κ. Παπαρήγα, που την προτείνει για πρωθυπουργού, μπας και της αλλάξει μυαλά!!