Του ΜΑΡΙΟΥ ΔΙΟΝΕΛΛΗ *

Το κείμενο αυτό δεν αφορά τη «βαριά» ειδησεογραφία των ημερών γύρω από τον Δήμο Ηρακλείου. Ούτε την ιδιωτικοποίηση της Καθαριότητας, που συζητιέται πολύ τις τελευταίες ημέρες, ούτε την φημολογούμενη εμπλοκή αντιδημάρχου στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ούτε και τα μεγαλεπίβολα σχέδια που ακούγαμε προεκλογικά, μόλις πριν από ενάμιση χρόνο, για το «Δικαίωμά μας στην πόλη».

Αφορά μικρά και καθημερινά ζητήματα του Ηρακλείου, όπως τα αιτήματα της σχολικής κοινότητας αυτής της πόλης.

Περίπτωση 1^η

Σε ένα από τα μεγαλύτερα σχολικά συγκροτήματα του Ηρακλείου, στην πρώην Παιδαγωγική Ακαδημία (53^ο και 54^ο Δημοτικά), τα τελευταία τρία χρόνια οι σύλλογοι γονέων και οι δάσκαλοι των δύο συστεγαζόμενων σχολείων δίνουμε μάχη για να ολοκληρωθεί το έργο στατικής ενίσχυσης του κτιρίου. Δεν θα γράψω εδώ για τα επιμέρους ζητήματα, για τις ελλείψεις και παραλείψεις και για όλα όσα έχουν οδηγήσει το έργο να πάρει 7 παρατάσεις, να έχει παρέλθει ο διπλάσιος χρόνος από αυτόν που προέβλεπε η σύμβαση (37 αντί για 15 μήνες) και οι εργασίες να είναι ακόμα μόνο στα μισά. Αυτά τα έχουμε πει και θα συνεχίσουμε να τα λέμε με ανακοινώσεις οι σύλλογοι, οι διευθυντές και συνολικά η σχολική μας κοινότητα.

Εκείνο που θεωρώ αδιανόητο είναι η προκλητική και προσβλητική περιφρόνηση που υπόκεινται γονείς, δάσκαλοι και μαθητές από τον κύριο Αλέξη Καλοκαιρινό. Πριν από δυόμιση μήνες, οι σύλλογοι γονέων και οι διευθυντές, υποβάλλαμε επίσημα αίτημα συνάντησης με τον δήμαρχο για να του εκθέσουμε σειρά από εκκρεμή αιτήματα του σχολείου μας, θέματα για τα οποία δεν έχουμε πάρει απαντήσεις από τους υπηρεσιακούς παράγοντες της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου ή τον αρμόδιο αντιδήμαρχο.

Από τις 13 Μαΐου, όταν πρωτοκολλήθηκε το αίτημά μας, μέχρι σήμερα, 23 Ιουλίου έχουν περάσει 70 ημέρες. Η απάντηση που παίρνουμε από την γραμματέα του δημάρχου και τον υπεύθυνο Τύπου είναι επί λέξει ότι μας έχουν γράψει «ψηλά στη λίστα των ραντεβού του δημάρχου». Και επί 70 μέρες παραμένουμε ψηλά στη λίστα αυτή, αλλά ραντεβού όχι μόνο δεν έχει γίνει αλλά δεν έχει καν οριστεί. Αναρωτιέμαι πραγματικά τι θα γινόταν αν μας είχε γράψει πιο χαμηλά ο κύριος Καλοκαιρινός…

Το έργο αυτό δεν παίζεται μόνο με εμάς…

Περίπτωση 2^η:

Στο 10^ο Δημοτικό Σχολείο, στο Ατσαλένιο, όπου εγκαταστάθηκε παράνομα η λαϊκή του Μασταμπά, υπάρχει σοβαρή αντίδραση από τους γονείς, τους δασκάλους, τους γείτονες, τους ίδιους τους παραγωγούς της λαϊκής αλλά ακόμα και από την Τροχαία Ηρακλείου. Παρακολούθησα το θέμα δημοσιογραφικά. Την περίοδο του Πάσχα, όταν και μετακινήθηκε η λαϊκή, ο Αλέξης Καλοκαιρινός έδωσε προσωπικά υπόσχεση στους ανθρώπους εκεί ότι θα μεταβεί ο ίδιος μία Τετάρτη (που γίνεται η λαϊκή) για να διαπιστώσει την κατάσταση. Από το άνοιγμα των σχολείων μετά το Πάσχα, μέχρι τη λήξη της σχολικής χρονιάς, πέρασαν 8 Τετάρτες και ο κύριος δήμαρχος δεν βρήκε ούτε μια ώρα για να περάσει από το σημείο αυτό. Επικαλούμαι την μαρτυρία του εκεί Συλλόγου Γονέων, και τους ανθρώπους που μάταια  περίμεναν κάθε Τετάρτη τον δήμαρχο.

Η αλήθεια είναι ότι, προς το τέλος της χρονιάς, σταμάτησαν να περιμένουν και πήγαιναν κανονικά στις δουλειές τους, αφού κατάλαβαν πως έτσι κι αλλιώς δεν θα έρθει…

Και αυτό είναι το χειρότερο για έναν δήμαρχο. Όχι το να σε πιέζουν, να σε κατηγορούν, ακόμα και να σε βρίζουν αν δεν τηρείς αυτά που υπόσχεσαι… Το χειρότερο είναι να μην περιμένουν πια τίποτα από εσένα, μόλις σε διάστημα ενάμιση χρόνου από τότε που ανέλαβες τις τύχες της πόλης.

Και για τις δύο περιπτώσεις, όταν οι γονείς βρέθηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο για να διαμαρτυρηθούν, ο δήμαρχος παρέμεινε απόλυτα σιωπηλός, παρόλο που προκλήθηκε από τους γονείς των σχολείων. «Δήμαρχε δεν θα πάρετε θέση; Δεν θα πείτε κάτι;» τον ρωτούσαν οι μητέρες που πραγματοποιούσαν παραστάσεις διαμαρτυρίας. Και εκείνος δεν έβγαλε άχνα. Ούτε καν ένα «θα δούμε το θέμα σας». Ενας δήμαρχος – «Βούδας», που φαίνεται να ακούει τις συμβουλές των παρατρεχάμενών του: Μην παίρνεις θέση στα δύσκολα θέματα, μην εκτίθεσαι γιατί μπορεί να κάνει κακό στην εικόνα σου..

Κερασάκι στην τούρτα όλων αυτών είναι ότι κάθε τόσο προσπαθεί να… ρεφάρει επικοινωνιακά. Ξαφνικά, ένα μεσημέρι εμφανίζεται απροειδοποίητα για μιση ώρα στο σχολείο, τον βγάζουν οι σύμβουλοί του μερικές φωτογραφίες, δεν επιδιώκει καν να ακούσει τους γονείς για τα θέματα που θέτουν, και μετά διακινεί τις φωτογραφίες αυτές ως «έμπρακτο ενδιαφέρον».

Η πόλη δεν διοικείται με αυτό τον τρόπο. Ο Αλέξης Καλοκαιρινός, είναι ένας «αόρατος» δήμαρχος.  Ή ακριβέστερα, ένας δήμαρχος ορατός μόνο σε ασφαλές περιβάλλον. Μόνο όταν οι φωτογραφίες που θα βγουν είναι καλές για την εβδομαδιαία επισκόπηση στο facebook.  Όταν πρόκειται να κανονίσει τη μεταβίβαση του Παγκρήτιου Σταδίου στον ΟΦΗ (υπόθεση που έχει αρκετά ψηφαλάκια από τους φιλάθλους) ή όταν είναι να κάνει βαριές δηλώσεις για την πολυπολιτισμικότητα αλλά χωρίς να παίρνει την παραμικρή πρωτοβουλία για το μεταναστευτικό. Στα υπόλοιπα, στα μικρά, στα καθημερινά θέματα των δημοτών, ο δήμαρχος επιλέγει τη σιωπή. Την απαξίωση και την αποχή.

Η παράταξη που κέρδισε τις εκλογές λέγεται «Δικαίωμα στην πόλη», αντιγράφοντας το ομότιτλο εμβληματικό έργο (1968) του Γάλλου μαρξιστή φιλοσόφου και κοινωνιολόγου Aνρί Λεφέβρ, που προφανώς το γνωρίζει ως πανεπιστημιακός ο Αλέξης Καλοκαιρινός.  Αυτό όμως το Δικαίωμα στην Πόλη, όπως έλεγε και ο Λεφέβρ, το έχουν όλοι, ειδικά οι μικρότερες κοινότητες, ειδικά οι γειτονιές. Και πάντως όχι μόνο όσοι δεν ενοχλούν ή όσοι δεν χαλάνε την εικόνα του δημάρχου στα ΜΜΕ και στα κοινωνικά δίκτυα…

* δημοσιογράφος και πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων στο 54^ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου.

Σημ. Το κείμενο αυτό απηχεί ΜΟΝΟ τις απόψεις του υπογράφοντος και όχι τους Συλλόγους Γονέων ή τις διευθύνσεις των σχολείων που αναφέρονται. Ειδικά για την πρώην Ακαδημία, η σχολική κοινότητα εκφράζεται θεσμικά από τις επίσημες ανακοινώσεις και δελτία Τύπου που αποστέλλονται στον τοπικό Τύπο.