“Αλλά παραμένει ακόμα η Κρήτη”: Το άρθρο του Μιλτιάδη Πορφυρογένη 4 μέρες πριν τη ναζιστική εισβολή στην Κρήτη

Ο χιτλερισμός, γερμανικός ή ιταλικός, αφού κατέπνιξε τις ελευθερίες και τα δικαιώματα στην ίδια τη χώρα του, και αφού έριξε τον λαό σε πλήρη εξαθλίωση, εγκαινίασε μια καμπάνια χωρίς προηγούμενο σε έκταση και σε ένταση, για να υποτάξει ολόκληρο τον κόσμο στον ζυγό της κτηνωδίας και της φασιστικής βαρβαρότητας.

Η χώρα μας, μικρή σε έκταση, αλλά μεγάλη σε ζωτικότητα και σε αγώνες για την ελευθερία, ηθικά νικήτρια και όχι ηττημένη, εγκαταλείφθηκε στα χέρια των κατακτητών. Στην Ακρόπολη του Περικλή και της Δημοκρατικής Αθήνας, εκεί όπου εκφωνήθηκαν οι συγκλονιστικές εκκλήσεις του Δημοσθένη για την Ελευθερία, στην Ακρόπολη, κυματίζει σήμερα το σύμβολο της βαρβαρότητας και της δουλείας, ο αγκυλωτός σταυρός.

Αλλά παραμένει ακόμα η Κρήτη. Το νησί όπου κάθε πέτρα έχει κάτι να διηγηθεί για μια θυσία για τη λευτεριά, για κάποιον ηρωισμό του οποίου υπήρξε μάρτυρας.

Σ’ αυτή τη νέα φάση του τιτάνιου αγώνα της Ελλάδας, όπου η Κρήτη γίνεται λίκνο της ελευθερίας, είναι καθήκον του κάθε Έλληνα να γίνει στρατιώτης άξιος αυτού του ιστορικού αγώνα, του οποίου οι συνέπειες για το μέλλον του ελληνικού λαού είναι τεράστιες.

ρΤο ίδιο καθήκον είναι το καθήκον των κομμουνιστών. Είναι τιμή μας το ότι ο φασισμός μας κήρυξε τον υπ’ αριθμόν ένα εχθρό του και ότι έχουμε ακόμα ανοικτά τα τραύματα που μας προξένησε. Έχουμε μισήσει τον φασισμό, επειδή οδηγεί την ανθρωπότητα σε μια βαρβαρότητα χειρότερη από τη μεσαιωνική. Αλλά το μίσος μας είναι ακόμα μεγαλύτερο σήμερα, που οι βρωμερές μπότες βαδίζουν πάνω στο ματωμένο και λεηλατημένο σώμα της πατρίδας μας.

Στον αγώνα για την άμυνα της Κρήτης, που είναι ο αγώνας για την απελευθέρωση της Ελλάδας, οι κομμουνιστές οφείλουν να είναι στην πρώτη γραμμή. Δεν υπάρχουν διαφορές και επιφυλάξεις οι οποίες θα μπορούσαν να είναι πάνω από αυτό το πρωταρχικό καθήκον, το μοναδικό σήμερα.

Καθένας μας πρέπει να είναι ανεπιφύλακτα δίπλα στην κυβέρνηση, στον αγώνα για την άμυνα της Κρήτης, για τη συντριβή του χιτλερισμού και των πρακτόρων του. Αυτό θα είναι ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός για την κοινωνική χειραφέτηση των εργαζομένων, για την κοινωνική πρόοδο. Και όταν ο ελληνικός λαός νικήσει (και θα νικήσει), θα στήσει ένα μνημεία αθάνατο στους κίονες για τους ήρωες αυτής της μάχης. Το μνημείο αυτό θα είναι το μνημείο μιας Ελλάδας ελεύθερης, ανεξάρτητης, ευτυχισμένης, πραγματικά ευτυχισμένης. Κάθε Έλληνας θα έχει τη φιλοδοξία να βάλει ένα λιθαράκι γι’ αυτό το ζωντανό μνημείο. Θα δώσει τα πάντα ώστε η Κρήτη να γίνει το θεμέλιο από γρανίτη, πάνω στο οποίο θα σπάνε τα κύματα του χιτλερισμού και πάνω στο οποίο θα χτιστεί μετά το μεγάλο οικοδόμημα της ελεύθερης και ευτυχισμένης Ελλάδας.

Αναγκαία συνθήκη για την εκπλήρωση αυτού του ιερού καθήκοντος είναι να δημιουργηθεί μια πραγματική ενότητα όλων των Ελλήνων που θα μετάσχουν τίμια και ειλικρινά στον αγώνα, ανεξάρτητα από την κοινωνική τους προέλευση και τις πολιτικές αντιλήψεις. Είναι μια υποχρέωση για όλους εμάς, αυτόχθονες ή ξένους, να συνεισφέρουμε σ’ αυτό, παραμερίζοντας τις διαφορές μας, τις πικρίες μας ή τις τακτικές μας.

Ενωμένοι όλοι σ’ αυτή την ιερή ενότητα και με τη βοήθεια των μεγάλων Δημοκρατών του πλανήτη, θα διατηρήσουμε σταθερά την πίστη μας στον τελικό θρίαμβο του δίκαιου και ωραίου αγώνα μας.

Ας μην λησμονούμε ότι όλοι οι υπόδουλοι Έλληνες, με σφικτές τις γροθιές τους και τα μάτια τους υγρά από την οδύνη, μας παρατηρούν με ελπίδα και με εμπιστοσύνη. Ας γίνουμε άξιοι της εμπιστοσύνης τους και ας δικαιώσουμε τις ελπίδες τους.

Μιλτ. Πορφυρογένης
Δικηγόρος, πρώην βουλευτής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδος

* Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Κρητικά Νέα στις 16/5/1941.

edromos.gr