Γράφει ο Σάκης Κουβάτσος. — Η χώρα μας έχει εισέλθει σε μία εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο. Είναι η εποχή κατά την οποία, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, όπως όλα δείχνουν, έχει χάσει κάθε αίσθηση του μέτρου και κάθε αναστολή. Στα πλαίσια ενός αχαλίνωτου κερδοσκοπικού παιχνιδιού, ανακατατάσσει με βίαιο τρόπο τις κοινωνικές τάξεις, ακυρώνει με σαρωτικούς ρυθμούς όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων του Δυτικού κόσμου και ρίχνει στην εξαθλίωση και την λιμοκτονία τους λαούς του τρίτου κόσμου, ελέγχοντας τις τιμές των τροφίμων παγκόσμια.
Η επίθεση ενάντια στα κράτη
Χαρακτηριστικό της εποχής είναι ακόμη το γεγονός, ότι η οικονομική ολιγαρχία που ελέγχει τον παγκόσμιο πλούτο, ποτέ άλλοτε στο παρελθόν δεν έχει απαξιώσει σε τέτοιο βαθμό τις κυβερνήσεις που ούτως ή άλλως ήλεγχε σε σημαντικό βαθμό.
Βλέπουμε σήμερα το παράδειγμα της χώρας μας, την οποία κυβερνούν πολιτικοί, οι οποίοι με χαρακτηριστική ευκολία έχουν παραδώσει τα κλειδιά της χώρας, αποδεχόμενοι την εκχώρηση – μέρους όπως λένε – της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας, την εκποίηση του Δημόσιου πλούτου, την τοποθέτηση τοποτηρητών (Τρόικα, Ράιχενμπαχ) και την αφαίρεση κάθε κοινωνικού δικαιώματος των εργαζομένων, ρίχνοντας στη φτώχεια εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες στη χώρα μας.
Τι άλλο πρότυπο κυβέρνησης θα ήθελε η Νέα Τάξη των παγκοσμιοποιητών, για να εξυπηρετήσει τα σχέδια της;
Παρ’ όλα αυτά σε μία επίδειξη τεράστιας αλαζονείας, δεν διστάζουν να μας εξευτελίσουν ακόμη περισσότερο!
Εισέρχονται στο Εθνικό κοινοβούλιο της χώρας και μας λένε τι να κάνουμε κουνώντας το δάκτυλο στους εκπρόσωπους του έθνους. Δεν διστάζουν να μας απειλούν και να λένε κατάμουτρα ότι η Ελλάδα, δεν ανήκει πλέον στους Έλληνες!
Το θράσος και η αλαζονεία όμως της οικονομικής ολιγαρχίας έφτασε στο σημείο, να εξευτελίζει και το κράτος – εκφραστή της πολιτικής της. Το κράτος που χρησιμοποιούν δεκαετίες τώρα, για να επιβάλουν ακόμη και με τη βία των όπλων τα σχέδια τους σε όλο τον κόσμο. Τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες!
Λίγες μόνο μέρες πριν είδαμε τον πρόεδρο των ΗΠΑ, σε ρόλο Γιώργου Παπανδρέου, να προσπαθεί να ψελλίσει κάποια λόγια αντιδρώντας στην επίθεση των κερδοσκόπων ενάντια στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτή η ενέργεια της οικονομικής ολιγαρχίας πρέπει να προβληματίσει και να αναλυθεί.
Σήμερα Ισπανία και Ιταλία δέχονται την επίθεση των χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου όπως ένα χρόνο πριν η χώρα μας ενώ η Γαλλία δέχεται τις πρώτες επιθέσεις των οίκων αξιολόγησης.
Η σχέση του λαού με το σύστημα εξουσίας
Στις συνθήκες αυτές λοιπόν, οι Έλληνες πολίτες οφείλουν να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις. Η χώρα μας δέχεται μία σκληρή και αδυσώπητη επίθεση σε οικονομικό επίπεδο, ενώ παράλληλα αμφισβητούνται κυριαρχικά μας δικαιώματα, πολύ σημαντικά για το μέλλον του λαού και της χώρας.
Σήμερα επί της ουσίας μας έχει επιβληθεί μία δικτατορία με οικονομικό μανδύα.
Πως αντιδρά ο λαός μας σε όλα αυτά;
Οι πρώτες μετρήσεις δείχνουν μια πλήρη απαξίωση των πολιτειακών θεσμών. Το 89% του ελληνικού λαού δεν εμπιστεύεται πλέον τα κόμματα. Επίσης δεν εμπιστεύεται το 90% την κυβέρνηση, το 85% την Βουλή, το 80% τα συνδικάτα και τα σωματεία, το 72% τα ΜΜΕ και το 69% τις τράπεζες.
Είναι βέβαιο ότι ο μήνας του μέλιτος ανάμεσα στον ελληνικό λαό και τους εκπροσώπους του δικομματισμού έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Παρ’ όλα αυτά πρέπει να θεωρούμε βέβαιο πως όταν δούνε ότι δεν μπορούν να περάσουν τα μέτρα που θέλουν και θα πρέπει να προχωρήσουν σε εκλογές, θα προσπαθήσουν να «σερβίρουν» με την βοήθεια των ελεγχόμενων ΜΜΕ, την ΝΔ ως το κόμμα που θα ακολουθήσει μία «εθνική πολιτική» και θα διορθώσει τα κακώς κείμενα του ΠΑΣΟΚ. Το παίζουν άλλωστε το παιχνίδι αυτό με επιτυχία εδώ και 40 χρόνια.
Τα πράγματα όμως είναι πλέον δύσκολα για το σύστημα. Αντιμετωπίζει δύο σοβαρά προβλήματα. Τις εσωτερικές του αντιφάσεις και την απληστία του.
Από την άλλη μεριά τα πράγματα είναι δυσκολότερα για τον λαό μας. Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι αγανακτισμένη με την ύφεση, την ανεργία και την παρακμή που βλέπει γύρω της σε κάθε επίπεδο.
Υπάρχει όμως τεράστια δυσκολία στο να εκφράσει οργανωμένα την δυσφορία αυτή ενάντια στην σημερινή εξουσία.
Οι δεκαετίες που πέρασαν μετά την μεταπολίτευση, σταδιακά αποξένωσαν τους πολίτες μεταξύ τους. Ένα σημαντικό μέρος του λαού προσπάθησε να «βολευτεί» μέσα στο σύστημα. Η αποθέωση του ατομικού συμφέροντος και η πλήρης αποσύνδεσή του με το κοινό συμφέρον σαλαμοποίησαν την ελληνική κοινωνία έτσι ώστε να περνούν με ευκολία τα σχέδια της ντόπιας και διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας στον τόπο μας.
Πως πρέπει να αντιδράσουμε;
Αν σήμερα θέλουμε να αλλάξει η κατάσταση και να ξανακερδίσουμε την χώρα μας, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι το ατομικό συμφέρον περνά μέσα από το κοινό συμφέρον του λαού μας.
Τι σημαίνει αυτό; Πρώτα και κύρια ότι πρέπει να βγούμε από την απομόνωση και να αναπτύξουμε τις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας.
Να αναπτύξουμε ένα κίνημα αλληλεγγύης με τους συμπολίτες μας που ζουν τραγικές στιγμές εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας.
Να ξυπνήσει μέσα μας το πατριωτικό συναίσθημα και να συνειδητοποιήσουμε ότι ύψιστο καθήκον σήμερα είναι η υπεράσπιση της Εθνικής μας κυριαρχίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας.
Να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να την γλιτώσουμε εμείς προσωπικά, αν πεινάνε οι διπλανοί μας ή αν η χώρα μας χάσει έστω και μια πιθαμή εδάφους.
Ο Έλληνας πρέπει να ανακτήσει την ηθική του ως πολίτης. Μια ηθική που πρέπει να απορρέει από τον πολιτισμό και τις παραδόσεις του λαού μας και όχι από κακέκτυπα βορειοευρωπαϊκά πρότυπα που μας σερβίρουν.
Το σύστημα θέλει άτομα που να είναι υπόδειγμα φορολογούμενου πολίτη, ο οποίος δεν θα νοιάζεται για τους άστεγους ή τους πεινασμένους που τρέφονται από τους σκουπιδοτενεκέδες των μεγαλουπόλεων.
Εμείς θέλουμε πολίτες που να νοιάζονται για τον συνάνθρωπο και να παλεύουν για το κοινό καλό, πεισμένοι ότι μέσα από αυτό εξυπηρετούν και το ατομικό τους συμφέρον.
Τέτοιοι πολίτες μπορούν να δώσουν τη λύση στη σημερινή κρίση. Διότι θα είναι ικανοί να δώσουν σχήμα και μορφή στην αγανάκτηση τους με την ανάπτυξη ενός μαζικού, ενωτικού κινήματος του λαού μας.
Αυτή είναι άλλωστε η μοναδική λύση που υπάρχει. Η πολυδιάσπαση των δυνάμεων που αντιδρούν στη σημερινή εξουσία είναι εύκολος στόχος. Η εξουσία μπορεί εύκολα να σπάσει μεμονωμένα τα δάκτυλα της αντίστασης στα σχέδια τους.
Μόνο αν τα δάκτυλα γίνουν γροθιά υπάρχει ελπίδα νίκης.
Γιατί τότε θα μπορέσει το λαϊκό κίνημα να αγκαλιαστεί από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού και να επιβάλει την λαϊκή κυριαρχία όπως επιτάσσει το Σύνταγμα της χώρας.
Αυτό είναι λοιπόν σήμερα το καθήκον.
Πρέπει να διαμορφώσουμε τους όρους μιας πλατιάς λαϊκής πλειοψηφίας όλων των δυνάμεων που αντιδρούν στη σημερινή εξουσία και παράλληλα να αναπτύσσουμε ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης στους συνανθρώπους μας που δυστυχούν στις σημερινές συνθήκες. Και αυτό πρέπει να γίνει με γοργούς ρυθμούς για να κερδίσουμε τον χαμένο χρόνο.