ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο καθηγητής του Παντείου πανεπιστημίου, Γιώργος Κοντογιώργης γράφει σε Γαλλική ηλεκτρονική εφημερίδα, όπου αναδημοσιεύει ο δημοσιογράφος,  Γιώργος Σταματόπουλος στην «Ελευθεροτυπία», για τις πολιτικές αλλαγές που πρέπει να πραγματοποιηθούν στην Ελλάδα , προκειμένου να αντιπροσωπευθεί η κοινωνία στην πολιτεία.
Στην πολιτεία υπάρχει έλλειμμα αντιπροσώπευσης, καθώς και έλλειμμα ηγεσίας. Άλλωστε η κατευθυνόμενη από το σύστημα, επιθυμία των πολιτών στον εύκολο δρόμο, να αποκτούν αγαθά , χωρίς πολύ κόπο, έσπρωξε και τους μικρόνοες πολιτικούς στην δημόσια κραιπάλη.  Από της γενέσεως του νεοελληνικού κράτους, έμαθαν να υπόσχονται πολλά και να πράττουν τα αντίθετα. Να βολεύονται χωρίς συνέπειες, σε μία άφρονα και διεφθαρμένη πολιτικοοικονομική  διαχείριση . Η κοινοβουλευτική δημοκρατία ,έχει  ορισθεί από τον σημαντικό νεοέλληνα φιλόσοφο Κορνήλιο Καστοριάδη  ως «φιλελεύθερη ολιγαρχία». Αυτό επιβεβαιώνεται στην πράξη με τις δραματικές αλλαγές που έγιναν την τελευταία εικοσαετία. Οι  αλλαγές αυτές όπως έχουν γίνει στην παγκοσμιότητα του καπιταλισμού, διαμόρφωσαν την κοινοβουλευτική δημοκρατία, εντελώς σένα κέλυφος, μια   επικάλυψη για να καλύπτει την ασυδοσία των αγορών, προκειμένου να επικρατήσει ολοκληρωτικά , η ολιγαρχία των πολυεθνικών και των τραπεζών. Ακολουθεί το άρθρο του καθηγητή Γ. Κοντογιώργη.

«Γι’ αυτό, ανάγκη πάσα, η κοινωνία «να πάρει την πολιτεία στα χέρια της, να αξιώσει την αναστολή των άρθρων του Συντάγματος που αναιρούν την αντιπροσωπευτική αρχή της πολιτείας».

Ακόμη: να επεξεργαστεί προτάσεις νόμων που θα καταργούν τον κατοχικό χαρακτήρα του κράτους και τη δυναστική κομματοκρατία· που θα καταργούν την ασυλία βουλευτών και υπουργών και θα τους υπάγουν απ’ ευθείας στη Δικαιοσύνη· που θα παρέχουν στον πολίτη δικαίωμα εννόμου συμφέροντος για τη βλάβη που θα του προκαλούν οι φορείς της διοίκησης και το πολιτικό προσωπικό.
Επίσης: πριν από τη λήψη οιασδήποτε πολιτικής απόφασης να είναι υποχρεωτική η δημοσκόπηση της κοινωνίας για το τι θέλει. Όλη αυτή η επεξεργασία των νόμων κάνει εφικτή τη μετάβαση σε μια σχετική προσομοίωση αντιπροσώπευσης, στην απόκτηση, εκ μέρους της κοινωνίας, θεσμικού ρόλου στην πολιτική.
Σημείωση Γ. Σταματόπουλου. «Όλα τα παραπάνω, εξαιρουμένης ίσως της άρσης ασυλίας, δεν απαιτούν αναθεώρηση του Συντάγματος. Αλλά, νομίζω, αυτό που θα κάνει τους πολιτικώς ορθούς (κυνικούς, αγενείς, αμοραλιστές, χαμερπείς) να γεμίσουν φλύκταινες είναι η πρόταση του καθηγητή που ακολουθεί. Συνοπτικά ως εξής: «Η κοινωνία των πολιτών να περικυκλώσει ειρηνικά τη Βουλή και το Μαξίμου, με τις προτάσεις υπό μάλης και να αξιώσει την υπερψήφισή τους. Εν ανάγκη να μην τους επιτρέψει να φύγουν αν δεν τις ψηφίσουν, ή να απαιτήσει την προσέλευσή τους γι’ αυτό. Εάν εμφανιστούν τα ΜΑΤ, να κατακλιθούν άπαντες υπτίως στη γη. Το μόνο που θα επιτύχει όμως έτσι η πολιτική εξουσία είναι η πλήρης απονομιμοποίησή της.
«Δεν νομίζω να είναι ανόητοι οι Γάλλοι που προβάλλουν τέτοια κείμενα· έχουν πολλές δεκαετίες, αιώνες, δημοκρατικής παράδοσης. Είναι βέβαιο ότι γνωρίζουν αυτό που μηνύει ο Έλληνας καθηγητής: Η θέση της κοινωνίας είναι μέσα στην πολιτεία, όχι στις πλατείες. Και ότι μόνο τότε θα διαπιστώσει την αποτελεσματικότητα της δύναμής της, όταν διατυπώσει με ρητό τρόπο την αξίωσή της να γίνει θεσμικός συντελεστής της πολιτείας και όχι υπήκοος, που θα αντιληφθεί ότι αποτελεί την πρωτογενή πηγή κάθε εξουσίας».