Περικοπή του αφορολόγητου σε μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες το 2019 (μαζί με την περικοπές των συντάξεων) και αντίμετρα όχι νωρίτερα από το 2023 προβλέπει το πρόγραμμα του ΔΝΤ εμμένοντας στη θέση ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα την περίοδο 2018 -2022.
Συγκεκριμένα προβλέπει ότι φέτος η Ελλάδα μπορεί να καταφέρει να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 1,8% του ΑΕΠ αλλά το 2018 δεν πρόκειται να ξεπεράσει το 2,2% του ΑΕΠ ενώ τα επόμενα τρία χρόνια μπορεί να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ αλλά δεν θα έχει δημοσιονομικό περιθώριο να εφαρμόσει αντίμετρα μαζί με τα μέτρα που έχει δεσμευτεί να υλοποιήσει.
Αν δηλαδή από το 2019 έως και το 2021 εφαρμοστούν αντίμετρα τότε το πρωτογενές πλεόνασμα θα είναι μικρότερο από το 3,5% του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με το Ταμείο, τα αντίμετρα (1% του ΑΕΠ από κοινωνικές δαπάνες το 2019 και 1% από φοροαπαλλαγές το 2020) αναμένεται να εφαρμοστούν από το 2023.
Τούτο με δεδομένο ότι τότε όταν ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα θα μειωθεί κοντά στο 2% του ΑΕΠ τότε μόνο θα μπορεί η Ελλάδα να επιτυγχάνει το στόχο αυτό χωρίς αποκλίσεις όπως προβλέπει το Ταμείο.
Η επισήμανση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία με δεδομένο ότι υπάρχει ήδη συμφωνία πως το Ταμείο θα πρέπει να πιστοποιεί πρώτο μαζί με τους υπόλοιπους δανειστές την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων .
Τονίζεται παρόλα αυτά ότι η Ελληνική πλευρά διαβεβαιώνει ότι οι φιλόδοξοι στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% την περίοδο 2018 -2022 μπορούν να επιτευχθούν και τα αντίμετρα θα εφαρμοστούν κανονικά την διετία 2019 -2020.
Η υστέρηση του 1,3 % του ΑΕΠ (περίπου 2,45 δισ ευρώ) σε σχέση με το στόχο για 3,5% του ΑΕΠ που προβλέπει το πρόγραμμα για το 2018 είναι και η βασική αιτία για την οποία το Ταμείο επιμένει ότι τελικά αν και η μείωση της έκπτωσης φόρου κατά 650 εκ ευρώ (δηλαδή η μείωση του έμμεσου αφορολόγητου) δεν θα εφαρμοστεί όπως συμφωνήθηκε το 2020 αλλά το 2019 μαζί με την περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις.
Τα άλλα μέτρα
Στο πακέτο μέτρων που έχει εντάξει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται επίσης:
-Η περικοπή των συντάξεων που έχει ψηφιστεί για το 2019. Τονίζεται ότι υπάρχει στόχος για την μείωση της δαπάνης των συντάξεων κατά 1% του ΑΕΠ για το 2019 και το 2020.
Με δεδομένες πια τις δικαστικές αποφάσεις που ανέστρεφαν την ισχύ παλαιότερων περικοπών, το ΔΝΤ ζήτησε και εξασφάλισε νομική γνώμη από το επιστημονικό συμβούλιο της Βουλής για την συνταγματικότητα του μέτρου.
-Οι αλλαγές στο δημόσιο τομέα. Το Ταμείο περιμένει νέα νομοθετική ρύθμιση που θα βάζει κόφτη στον αριθμό των συμβασιούχων ο οποίος αυξήθηκε σημαντικά όπως τονίζεται το 2016 ώστε το ελληνικό δημόσιο να παραμείνει εντός στόχων στο μισθολογικό κονδύλι για το 2017 -2018
-Στα ληξιπρόθεσμα. Το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει να αποπληρώσει 7 δισ ευρώ σε ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τους ιδιώτες μέχρι και το τέλος του προγράμματος.
Το Ταμείο τονίζει ότι για το 2016 η Ελλάδα δανείστηκε 3,5 δισ ευρώ για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμών ενώ το υπόλοιπο των οφειλών μειώθηκε σημαντικά λιγότερο λόγω των συσσωρευόμενων νέων οφειλών
-Την πλήρη αξιοποίηση στα τραπεζικά διαθέσιμα των δημόσιων φορέων. Το οικονομικό επιτελείο θα πρέπει να βάλει στον κοινό λογαριασμό διαχείρισης της ΤτΕ όλα τα τραπεζικά διαθέσιμα των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης μέχρι και τον Ιούνιο του 2018. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δεσμεύσει και τα αποθέματα των δήμων των δημόσιων νοσοκομείων αλλά και των υπολοίπων ασφαλιστικών ταμείων.
-Τον επανυπολογισμό των συντάξεων. Θα πρέπει επίσης να ολοκληρωθεί ο επανυπολογισμός των συντάξεων με βάση το νόμο Κατρούγκαλου μέχρι και το τέλος του 2017.
-Την περικοπή κοινωνικών επιδομάτων. Χαιρετίζεται μεν η λειτουργία του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης αλλά τονίζεται ότι ακόμη και τώρα ο χώρος των κοινωνικών επιδομάτων είναι κατακερματισμένος . Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει η Κυβέρνηση να αναθεωρήσει την πολιτική των επιδομάτων μέχρι και το τέλος του Ιουνίου του 2018 δίνοντας λιγότερα και πιο στοχευμένα επιδόματα σε αυτούς που πραγματικά τα χρειάζονται περικόπτοντας τους υπόλοιπους σημερινούς δικαιούχους.
-Στη φορολογία κεφαλαίου. Επαναλαμβάνει την υποχρέωση να προσαρμοστούν οι εμπορικές τιμές των ακινήτων με τις τιμές αγοράς.