Μια πρόσφατη ανακάλυψη των επιστημόνων αναφορικά με τον Ήλιο δημιουργεί ερωτήματα. Στο σημείο υπάρχουν μερικά παράξενα φαινόμενα στο διάστημα, από ένα απίστευτο σώμα νερού ηλικίας 12.000.000.000 ετών μέχρι αρχαία πετρώματα από 4,2 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, αλλά ο ήλιος παραμένει μια οικεία αλλά επικίνδυνη σταθερά.
Πρόκειται για ένα πολύπλοκο άστρο που όπως είναι λογικό είναι δύσκολο να μελετηθεί λόγω της καυτής επιφάνειάς του και του εντυπωσιακού μεγέθους του, αλλά μερικά πράγματα μπορούν να συμβούν που εξακολουθούν να σοκάρουν τους επιστήμονες.
Το πιο πρόσφατο από αυτά έχει αφήσει τους ειδικούς σε πλήρη αμηχανία, καθώς φαίνεται -τουλάχιστον εξωτερικά- σαν ο ήλιος να έχει «σταματήσει να λειτουργεί» με κάποια ιδιότητα.
Η φυσικός του διαστημικού καιρού Dr. Tamitha Skov τόνισε στο X (πρώην Twitter), ότι μέρος της βόρειας προεξοχής του ήλιου έχει αποσπαστεί, δημιουργώντας μια μάλλον έντονη πολική δίνη.
Σύμφωνα με πληροφορίες από UniladTech αυτά τα αποσπασμένα υλικά «κυκλοφορούν σε μια τεράστια πολική δίνη γύρω από το βόρειο πόλο του άστρου μας».
Αυτό παρατηρήθηκε με τη χρήση του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb, το οποίο είναι επίσης το gadget που κατάφερε να εντοπίσει τον πιο πολύτιμο αστεροειδή που βρίσκεται σήμερα στο διάστημα.
Αν και παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεξήγητο με πολλούς επιστήμονες να μένουν άναυδοι με αυτό το περιστατικό, ορισμένοι υπέθεσαν ότι σχετίζεται με την αντιστροφή του μαγνητικού πεδίου του ήλιου, η οποία συνέβη πρόσφατα για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια.
Κάτι παράξενο φαίνεται πάντα να συμβαίνει όταν ο ήλιος σχηματίζεται στο γεωγραφικό πλάτος των 55 μοιρών, αλλά η αποκοπή υλικών στο βόρειο τμήμα του σίγουρα δεν ήταν στη λίστα των προβλέψεων κανενός.
«Οι επιστήμονες θα πρέπει να επιτρέπεται να είναι περίεργοι και να ενθουσιάζονται με πράγματα που δεν καταλαβαίνουν», εξηγεί, «Διαφορετικά, ποια είναι η δουλειά ενός επιστήμονα;», τόνισε η Skov.
Η διαδικασία της αποκόλλησης φαίνεται να έχει να κάνει με τους ηλεκτρομαγνητικούς ανέμους που εμφανίστηκαν πάνω από το γεωγραφικό πλάτος των 60 μοιρών, όπως αναφέρει λεπτομερώς η Skov:
«Ανέβαινε σαν αερόστατο θερμού αέρα… και καθώς ψυχραινόταν, αντί να κρυώσει πάλι και να πέσει, ή ίσως να εκραγεί, όπως ένα κανονικό νήμα πολικού στέμματος, ένα μέρος του αποκολλήθηκε από τον άνεμο.
Και καθώς τεμαχίστηκε, το είδαμε να ψύχεται, να στροβιλίζεται σε ένα φλοιό. Και αυτό είναι μια πολύ σπάνια, αν όχι, θεμελιωδώς νέα παρατήρηση».
