Το εφιαλτικό μέτωπο μας είναι γνωστό.
Είναι το ανθελληνικό μέτωπο της εχθροπάθειας, που βρίσκεται στην υπηρεσία των τοκογλύφων της 3μερούς, της Μπίλντεμπεργκ και του 4ου Ράιχ. Το μαύρο, όπως λέγεται, μέτωπο της τρόικας των παπαδημίων.
Και δεν πρέπει καθόλου να μας ξεγελάει το γεγονός ότι κάποιοι απ’ αυτούς παρουσιάζονται να κόπτονται, δήθεν, για τα εθνικά ζητήματα.
Πρόκειται για αλλοπρόσαλλες ψηφοθηρικές κωλοτούμπες.
Γιατί δεν είναι δυνατόν να ενδιαφέρεται κάποιος, τόσο πολύ για τα εθνικά ζητήματα, όταν ψηφίζει την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας της πατρίδας του και το ξεπούλημά της!…
Και το ευχάριστο, στην προκειμένη περίπτωση, είναι ότι απέναντι στο μνημονιακό μπλοκ πάει, προς το παρόν να δημιουργηθεί και ένα αντιμνημονιακό.
Έτσι έχουμε, για παράδειγμα, την προσχώρηση, στο Συνασπισμό, μιας αξιόλογης φωνής, όπως είναι αυτή της Σοφίας Σακοράφα. Και την πρόθεση να προσχωρήσει, όπως ακούσαμε από τον ίδιο, και ο Παναγιώτης Καμένος. Μια απ’ τις πιο ισχυρές φωνές του τωρινού κοινοβουλίου. Και ενδεχομένως και άλλοι, που δεν γνωρίζουμε. Όπως ο Γιάννης Δημαράς, κλπ…
Μακάρι στο αντιμνημονιακό αυτό μπλοκ να προστεθούν και άλλοι. Κοινοβουλευτικοί και αξιόλογοι εξωκοινοβουλευτικοί. Απ’ αυτούς, που ύψωσαν φωνή ενάντια στο εφιαλτικό καθεστώς της συμμορίας των τροϊκανών. Όσο γίνεται περισσότεροι. Κι όσο γίνεται γρηγορότερα. Για να μην αιφνιδιαστούν…
Και προσοχή!Να μην καταφρονήσουν καθόλου, όπως λέει και ο Παύλος, τη νεότητα του κ. Τσίπρα.
Γιατί ίσα-ίσα η μέχρι τώρα παρουσία του στη Βουλή έχει αποδείξει ότι είναι κατά πολύ ανώτερος από κάποιους άλλους, που η ωριμότητά τους, τους έχει καταντήσει, καθώς θα έλεγε και ο Σαίξπηρ, στο μη περαιτέρω και μη αναστρέψιμο σάπισμα….
Φαίνεται δε πως στην ίδια συχνότητα με το Συνασπισμό κινούνται και άλλα αντιμνημονιακά κόμματα ή κινήματα. Όπως το λαϊκό κίνημα ή η Ένωση των Αποστράτων, κλπ..
Ακόμη και κόμματα ή κινήματα με θρησκευτικό (χριστιανικό) προασανταολισμό:
Όπως η Χριστιανική Δημοκρατία του αείμνηστου μεγάλου αγωνιστή Νίκου Ψαρουδάκη και των επίσης αξιόλογων συνεχιστών του έργου του.
Και η Δημοκρατική Αναγέννηση του Νέστορα της Βουλής Στέλιου Παπαθεμελή. Στην οποία εντάσσεται-αν δεν κάνω λάθος -και η προσπάθεια του Ηλία Σταμπολιάδη.
Ή το Πατριωτικό Μέτωπο του πάντα δυναμικού και μαχητικού Σταύρου Βιτάλη.
Και πολλά άλλα κόμματα και κινήματα. Που όλα μαζί ν’ αποτελέσουν ένα ενιαίο μέτωπο. Το οποίο θα συνενώσει τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Προκειμένου να στείλουμε στον αγύριστο το τωρινό τρισάθλιο το καθεστώς, το χείριστο!…
Ένα ανάλογο μέτωπο είχε δημιουργηθεί και λίγο μετά τη μεταπολίτευση.
Οπότε μεσουρανούσε το άστρο του «εθνάρχη» Καραμανλή και το άλλο του ανερχόμενου Αντρέα.
Των οποίων τα κόμματα στη συνέχεια εξελίχτηκαν σε Συμπληγάδες- Σκύλλα και Χάρυβδη-ανάμεσα στις οποίες συνθλίβεται και καταβαραθρώνεται η Ελλάδα και ο ελληνισμός.
Για ν’ αποτελούν, ιδιαίτερα τώρα, θανάσιμη απειλή, εξαιτίας της ευπιστίας ή της ιδιοτέλειας ενός μέρους του λαού. Παρότι βρίσκονται, λόγω της κατά συρροή εξαπάτησης του λαού και της ληστρικής τους πολιτικής και των απειράριθμων σκανδάλων τους, στο ναδίρ της αξιοπιστίας τους…
Πάντως οι οποιεσδήποτε μεμονωμένες και διασπαστικές κινήσεις, σ’ αυτή τη φάση, είναι στο έπακρο ανεδαφικές και καταδικασμένες σε αποτυχία.
Αλλά και θα συντελέσουν στην ευχερέστατη επικράτηση του μαύρου και σκοτεινού μπλοκ των εφιαλτικών μνημονιακών δυνάμεων. Γιατί θα τους δώσουν το φιλί της ζωής. Τη στιγμή βρίσκονται σε διαμετρική αναντιστοιχία προς τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων. Και πνέουν τα λοίσθια. Και θα τους δώσει τη δυνατότητα να ολοκληρώσουν το καταχθόνιο έργο τους.
Κι αυτό θα ήταν το μεγαλύτερο έγκλημα, που θα μπορούσε να διαπράξει κάποιος, αυτή τη στιγμή, σε βάρος της πατρίδας και του μέλλοντος του ελληνικού λαού.
Βέβαια ο καθένας έχει τις προσωπικές και τις κομματικές του φιλοδοξίες. Και τον ιδεολογικό του προσανατολισμό. Αλλά πάνω απ’ τις προσωπικές φιλοδοξίες και ιδεολογικές ιδιοπροσωπείες του καθενός, όπως θα ’λεγε και ο μακαρίτης ο Χριστόδουλος, βρίσκεται, όπως ξανά ’χουμε τονίσει, η σωτηρία της πατρίδας.
Άλλωστε χρειάζεται να θυμούμαστε κάποτε ότι και οι αρχαίοι Έλληνες, παρότι αποτελούσαν κάθε πόλη και ιδιαίτερη επικράτεια, εντούτοις, προ του κοινού κινδύνου, μόνοιαζαν. Και αντιμετώπιζαν με επιτυχία τους εξ ανατολών βάρβαρους επιδρομείς.
Όπως εμείς σήμερα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τους εκ της Εσπερίας-και όχι μόνο-εναντίον της πατρίδας μας επελαύνοντες βαρβάρους. Και τους ντόπιους εφιάλτες.
Που δυστυχώς άλλοτε αποτελούσαν εξαιρέσεις. Αλλά σήμερα φτάσαμε στο κατάντημα να αναδεικνύονται κυβερνήτες. Ακόμη, δυστυχώς, και με τη ψήφο των Ελλήνων.
Και ακόμη δυστεχέστερα, γιατί με την πολυδιάσπαση του πολυκκοματισμού των υγιών δυνάμεων κατακερματίζεται η συντριπτική πλειονότητα του λαού.
Που παραδίδεται βορά στα αδηφάγα και αδυσώπητα τέρατα της τοκογλυφίας και της εφιαλτοκρατίας…
παπα-Ηλίας