Άδικο και δυσβάσταχτο χαρακτηρίζει ο Σύνδεσμος Εταιρειών Βραχυχρόνιας Ακινήτων (Stama) τον τρόπο που θα επιβληθεί στα νομικά πρόσωπα το τέλος επιτηδεύματος για καταλύματα τύπου Airbnb.
Συγκεκριμένα, στη διευκρινιστική εγκύκλιο που εξέδωσε η ΑΑΔΕ σχετικά με τον τρόπο φορολόγησης των βραχυχρόνιων μισθώσεων αναφέρεται ότι τα ακίνητα που διαχειρίζονται νομικά πρόσωπα θα λογίζονται ως υποκαταστήματα και θα καταβάλλουν τέλος επιτηδεύματος για καθένα από αυτά.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η εγκύκλιος του 2019 που ίσχυε έως τώρα ανέφερε ότι τα ακίνητα αυτά δεν λογίζονται ως υποκατάστημα, ενώ ο νόμος που ψηφίστηκε στις αρχές Δεκεμβρίου 2023 δεν έκανε καμία αναφορά στο θέμα, διατηρώντας με τον τρόπο αυτόν την ισχύ της προηγούμενης εγκυκλίου.
Επιπλέον, ο νόμος που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2024 υποχρέωσε όσους διαχειρίζονται τρία ή περισσότερα ακίνητα να δημιουργήσουν νομικές μορφές, δηλαδή να συστήσουν εταιρεία, με όσα έξοδα προκύπτουν από αυτήν την διαδικασία. Εκ των υστέρων, και με μια διευκρινιστική εγκύκλιο της ΑΑΔΕ, επιβάλλει και σε αυτούς να πληρώσουν πρόσθετο τέλος επιτηδεύματος 600 ευρώ για κάθε ακίνητο που διαχειρίζονται.
Ο Stama έστειλε υπόμνημα στον πρωθυπουργό, τους αρμόδιους υπουργούς και τον διοικητή της ΑΑΔΕ, στο οποίο εξηγεί γιατί αυτή η απόφαση «στερείται κάθε λογικής» και ζητεί την απόσυρσή της.
Μεταξύ άλλων αναφέρει ότι η συμβολή του κλάδου στα κρατικά έσοδα, μέσω των νέων φορολογικών ρυθμίσεων, θα ξεπεράσει τα 650 εκατ. ευρώ, που ήταν το 2023, ενώ ο τζίρος του κλάδου είναι μεγαλύτερος των 3,5 δισ. ευρώ, συνεισφέροντας σημαντικά στο τουριστικό προϊόν της χώρας.
Τονίζει δε ότι ο Stama «γνωρίζετε ότι εκπροσωπούμε τους ιδιοκτήτες ακινήτων που κατέχουν ιδιοκτησία ενός ή δύο ακινήτων οι οποίοι δεν κατέχουν την γνώση ή δεν έχουν το χρόνο να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις που έχει η ενασχόληση με τη βραχυχρόνια μίσθωση. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι δεν εκπροσωπούμε funds τα οποία αγοράζουν πληθώρα ακινήτων προς εκμετάλλευση», ενώ διευκρινίζει ότι «η αγορά μας δημιουργήθηκε μέσα σε 10 χρόνια, ουσιαστικά από το μηδέν. Με επενδύσεις και κόπο μικρο-ιδιοκτητών ακινήτων αλλά και εταιρειών startup του ελληνικού οικοσυστήματος βραχυχρόνιας μίσθωσης. Αμφότεροι δεν ζήτησαν ποτέ κανένα δάνειο, δεν πήραν ποτέ κάποια επιδότηση και δεν απόλαυσαν ποτέ καμία κρατική επιχορήγηση ή στήριξη, όπως άλλοι κλάδοι, ακόμα και σε πολύ δύσκολες εποχές, όπως αυτή της πανδημίας».
Ένα τυπικό παράδειγμα
«Σε ένα τυπικό παράδειγμα διαμερίσματος που έχει συνολικό έσοδο 15.000 ευρώ, μια εταιρεία διαχείρισης μισθώνει το ακίνητο με ποσοστό από τον ιδιοκτήτη του και προσδοκά σε ένα μεικτό έσοδο 2.000 ευρώ περίπου. Σε αυτό το τυπικό παράδειγμα το τελικό κέρδος της εταιρείας διαχείρισης, μετά από έξοδα και φόρους, υπολείπεται σημαντικά των 600€ που θα κληθεί να πληρώσει για το τέλος επιτηδεύματος. Άλλωστε, το ανάλογο του παραδείγματος για ένα ξενοδοχείο θα ήταν να επιβαλλόταν τέλος επιτηδεύματος 600€ για κάθε δωμάτιο ξενοδοχείου και όχι για το ξενοδοχείο συνολικά», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο υπόμνημα του Stama.
Και για να γίνει πιο κατανοητό, αν μια εταιρεία διαχειρίζεται 100 ακίνητα, θα πρέπει να πληρώσει τέλος επιτηδεύματος 60.000 ευρώ ετησίως. Ως ενιαίο υποκατάστημα λογίζονται τα δωμάτια που βρίσκονται εντός του ίδιου διαμερίσματος ή εντός μονοκατοικίας, καθώς και τα διαμερίσματα που βρίσκονται εντός του ίδιου κτιριακού χώρου, δηλαδή επιβάλλεται μία φορά τέλος επιτηδεύματος.
Ο Stama διερωτάται: «Τα ATMs των τραπεζών, τα οποία πληρώνουν ενοίκιο βάσει σύμβασης με τους ιδιοκτήτες ακινήτων ή τους ενοικιαστές των επιχειρήσεων, ώστε να έχουν παρουσία και να παράγουν κέρδος για τις τράπεζες (commissions από συναλλαγές), πληρώνουν τέλος επιτηδεύματος ανά σημείο;».
