Φωτό – Κείμενο: Κυριακή Αρκουλή* | Το χωριό αυτό είναι πανέμορφο και δυσπρόσιτο, χωμένο μέσα στα βουνά και τριγυρισμένο απο καρυδιές, μηλιές και καστανιές, δυο ώρες με το αυτοκίνητο απο την κοντινότερη μεγάλη πόλη σέ έναν δρόμο όλο στροφές.
Έχει λεωφορείο καθημερινά αλλά πρεπει να ζητήσεις να κατέβεις εκεί.
Αν και σχεδόν εγκαταλείφθηκε την δεκαετία του ’90, υπάρχει σήμερα η τάση οι νεότεροι να επιστρέφουν και να διορθώνουν το σπίτι τους στο χωριό. Το κοστος αγοράς ενός πετρόχτιστου σπιτιού είναι χαμηλό και οι εργασίες συντήρησης επίσης.
Το χειμώνα ζουν εκει μολις τρεις ηλικιωμένοι αλλά το καλοκαίρι το μέρος ζωντανεύει με τις οικογένειες να ανοιγουν τα σπίτια τους και να μαγειρευουν το βραδυ μαζι σε καποια αυλή.
Στο χωριό δεν υπάρχει ουτε ένα μαγαζί, ούτε εκκλησία, ούτε φυσικά σχολείο ή γιατρός.
Υπάρχει όμως ένα νεοκτιστο ξενοδοχείο και μερικά αναπαλαιωμένα εργαστήρια παραδοσιακών προιόντων.
Οι εργαζόμενοι ζουν στο γειτονικο χωριό που ειναι μόλις είκοσι λεπτά με τα πόδια και έχει τα πάντα. Το χωριό ελπίζει μια μέρα να ξαναζωντανέψει.
* Η Κυριακή Αρκουλή μεγάλωσε στην Σύρο και στην Κρήτη, σπούδασε Καλές Τέχνες στην Σκωτία και την Αθήνα και Θεωρία της Τέχνης στο Λονδίνο. Εχει ζήσει μερικά χρόνια στην Κολομβία αλλά τώρα ζει στα Πατήσια τα οποία και λατρεύει. Της αρέσει η αρχιτεκτονική, ο κινηματογράφος, η όπερα αλλά και τα ρεμπέτικα, ο ακτιβισμός, οι άλλοι άνθρωποι και οι ιστορίες τους. Διδάσκει εικαστικά’
Πηγή: www.lifo.gr
