«Περίμενα στη στάση του λεωφορείου και μιλούσα με την κόρη μου στο τηλέφωνο. Ξαφνικά δύο άτομα με πλησίασαν, με χτύπησαν στα πλευρά, με κόλλησαν στον τοίχο, άρπαξαν την τσάντα μου και άρχισαν να την ψάχνουν. Μετά μου αποκάλυψαν πως είναι αστυνομικοί. Διαμαρτυρήθηκα για τη συμπεριφορά τους: “Για ποιον λόγο απλά δεν μου ζητήσατε τα χαρτιά; Είμαι 14 χρόνια εδώ, πληρώνω φόρους, είμαι παντρεμένος με Ελληνίδα”. Η απάντησή τους ήταν: “Αν δεν σου αρέσει, να πας στη χώρα σου”».

Ο κ. Λαμινέ Καμπά, από τη Γουινέα, γνώρισε από χέρι τις… φροντίδες του «Ξένιου Δία» την πρώτη ημέρα της επιχείρησης. Για καλή του τύχη είχε μαζί του την άδεια παραμονής του και το δίπλωμά του. Ζει στη χώρα μας από το 1998, «τότε που είχαμε δραχμή και τα πράγματα ήταν καλύτερα». Αυτή τη στιγμή εργάζεται ως θυρωρός σε κτίριο του κέντρου.«Αν χάσω τη δουλειά μου, κινδυνεύω να χάσω την άδεια παραμονής. Για πολλούς που ζουν πολλά χρόνια εδώ αυτό έχει ήδη συμβεί». Η κόρη του είναι 11 χρόνων, μαθήτρια σε σχολείο του κέντρου της Αθήνας. Κατά καιρούς γυρίζει στενοχωρημένη σπίτι από τα λόγια των συμμαθητών της. «Η μητέρα της νευριάζει, κατά καιρούς έχει πάει να διαμαρτυρηθεί στο σχολείο. Εγώ της λέω απλά πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθάνεται μειονεκτικά».

«Δυστυχώς τα τελευταία δύο χρόνια οι έλληνες πολίτες έχουν γίνει πολύ επιθετικοί απέναντί μας. Μπαίνεις στο λεωφορείο και μόνο από την εμφάνιση θεωρούν πως είσαι έτοιμος να τους κλέψεις. Μπορεί να σε βρίσουν χωρίς κανέναν λόγο» λέει ο κ. Καμπά. «Τα πράγματα χειροτέρεψαν μετά τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη» (τον Μάιο του 2011). Ως συντονιστής της κοινότητας της Γουινέας στη χώρα μας έχει να αντιμετωπίσει και περιστατικά που δεν εξαντλούνται στη λεκτική βία. «Πρόσφατα δύο συμπατριώτες μου στην Αργολίδα πυροβολήθηκαν στο πόδι από τον αδελφό του εργοδότη τους με μόνη αφορμή μια λογομαχία. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έκανε κάτι τέτοιο απέναντι σε εργαζομένους του. Η Αστυνομία δεν άσκησε καν δίωξη – μάλιστα κατέσχεσε τα χαρτιά των δύο παιδιών. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα συνέβαινε το ίδιο αν το θύμα ήταν Ελληνας».

Πριν από επτά χρόνια ο κ. Καμπά υπέβαλε αίτηση πολιτογράφησης και ακόμη περιμένει…«Κάθε φορά που πάω να ρωτήσω μου λένε ότι προηγούνται μερικές χιλιάδες αιτήσεις. Δυστυχώς στην Ελλάδα τόσο για το κράτος όσο και για τους πολίτες του “Ελληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι”. Αυτή είναι η αίσθησή μου. Οσα χρόνια και να μείνεις εδώ, ακόμη και αν έχεις δημιουργήσει οικογένεια, οι άλλοι θα σε αντιμετωπίζουν πάντα ως ξένο, ως προσωρινό».

To Βήμα