Η επίθεση που ετοιμάζεται και υλοποιείται εν μέρει από τις πολυεθνικές και εγχώριες εταιρείες, που επενδύουν στις ΑΠΕ, βάζει προ των ευθυνών του τον καθένα μας, φορείς, πολιτικές δυνάμεις και κόμματα και φυσικά τις οικολογικές οργανώσεις.
Το φυσικό περιβάλλον της πατρίδας μας απειλείται πλέον με ολοκληρωτικό, ανεπιστρεπτί αφανισμό. Δεν απειλείται μόνο ένα βουνό ή ένας ποταμός, ένα ζώο ή ένα βότανο. Απειλούνται ολ’ αυτά και ο άνθρωπος, ένα ολόκληρο σύστημα ζωής αιώνων, με τα όποια προβλήματά του, ο Αγροτικός χώρος με τις αξίες του και τον πολιτισμό του.Ο τρόπος που λειτούργησε και παρενέβη ο άνθρωπος στο φυσικό του περιβάλλον καθόρισε και χαρακτήρισε το μέγεθος του πολιτισμού του. Ο τρόπος που επιδιώκεται σήμερα να γίνει αυτή η παρέμβαση είναι ισοπεδωτικός: τα βουνά αν τα γκρεμίσουν δεν ξαναχτίζονται, ένα χωράφι φυτεμένο μπετά και φωτοβολταϊκά δεν παράγει πατάτες! Απειλείται εν τέλει η παραγωγική ικανότητα της ίδιας της γης! Αυτό τον κίνδυνο συνειδητοποιούν πλέον άνθρωποι-πολίτες που ζουν κυρίως σε χωριά και σωστά προχωρούν στη δημιουργία κινήσεων και επιτροπών για την αποτροπή της καταστροφής-κατάκτησης που έρχεται.
Οι οικολογικές οργανώσεις πρέπει να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους, όσες δεν το χουν κάνει. Ολίγον καταστροφή δεν υπάρχει. Ολίγον ΑΠΕ, με μέτρο ΑΠΕ, με κοινωνικό πρόσωπο ΑΠΕ, στις σημερινές παγκοσμιοποιημένες συνθήκες δεν υπάρχουν. Τα γεγονότα στο Αποπηγάδι θα πρέπει να μας διδάξουν. Η εμπειρία τους είναι σπουδαία παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχονται και για την ιστορία του τόπου. Ο τρόπος που αντιμετώπισε η πρωτοβουλία στο Αποπηγάδι την περίπτωση Αρνέλλου είναι εξόχως υπεύθυνη: προτάσεις, απόψεις και έγγραφα απαντήθηκαν πειστικά και γι’ αυτό κατέρρευσαν τα επιχειρήματα της εταιρείας, τουλάχιστον στη συνείδησή μας. Και μπράβο τους που βάζουν και ζήτημα ηθικής. Να μια λέξη που έχουμε ξεχάσει. Η ηθική διάσταση μιας εργασίας. Δεν μπορείς να αυτοχαρακτηρίζεσαι οικολόγος και να βοηθάς με τη δουλειά σου την εταιρεία που προωθεί την καταστροφή του τόπου σου για το κέρδος. Αρνέλληδες πάντα θα υπάρχουν. Το θέμα είναι να αντιμετωπίζονται έγκαιρα και να απομονώνονται, να μη βρίσκουν πουθενά καταφύγιο. Αν οι οικολογικές οργανώσεις και η Ορνιθολογική (ΕΟΕ) νοιώθουν ότι έχουν κερδίσει την εκτίμηση του κόσμου για τη δουλειά τους, ας την υπερασπιστούν απομονώνοντας τέτοιες πρακτικές και ξεκαθαρίζοντας γενικότερα τη θέση τους απέναντι στην επέλαση της “πράσινης” ανάπτυξης. Αν πραγματικά πιστεύουν ότι το φυσικό περιβάλλον είναι, πάνω απ’ όλα, το μεγαλύτερο πολιτιστικό κεφάλαιο που διαθέτουμε σα χώρα.
Θλιμένες είναι οι κορφές στην Αγριμοκεφάλα,
τ’ Αποπηγάδι είναι βουβό και παραπονεμένο.
-Βουνά ήντα ‘ναι η θλίψη σας κι η παραπόνεσής σας,
ήντα ‘ναι η μαύρη καταχνιά κι η γ’ ερημιά στα πλάγια;
-Ρούματα και Κακόπετρος, Μαλάθυρος και Φλώρια,
Αγιά Ειρήνη, Κάντανος, είναι χωριά δικά μας,
περήφανα και ξακουστά, μα πέσαν οι κουρσάροι,
σα λούπηδες οι Γερμανοί κι ερήμαξαν τον τόπο,
λεβέντες εσκοτώσανε, παιδιά, γυναίκες, άντρες
για ‘κείνους είναι η θλίψη μας…..
Γιώργης Λαγκαδινός