Τη δική του απάντηση στο σχολιασμό του άρθρου του από το μέλος του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών Αχιλλέα Ζορμπά δίνει με κείμενό του ο Κώστας Ντουντουλάκης. Ο κ. Ζορμπάς αρχικά είχε σχολιάσει το άρθρο του Κώστα Ντουντουλάκη “Είναι αδιάφορο αν έχουμε εθνικά ανεξέλεγκτο ή εθνικά ελεγχόμενο νόμισμα;…”
Ολόκληρη η απάντηση έχει ως εξής:
Στις 2/9/2015, είδα εδώ μια παραληρηματική απολογητική απάντηση σε μαρξιστικά και προπαντός λογικά τεκμηριωμένο σχόλιό μου.
Κάποιος υποτιθέμενος “κομμουνιστής” Αχιλλέας Ζορμπάς, θαρρεί πως απαντά, με αφορισμούς και αποφθέγματα στερούμενα ήθους όσο και λογικής του τύπου:”Στο προχτεσινό φύλλο (1/9) της εφημερίδας «Ο Αγώνας της Κρήτης» δημοσιεύτηκε άρθρο του Κώστα Ντουντουλάκη (Κ.Ν.), γνωστού για τις αντι-ΚΚΕ εμμονές του ενάντια σε κάθε σύγχρονη επεξεργασία του ΚΚΕ που αποτελεί όπλο για τους εργαζόμενους. Στο άρθρο αναμασά το ψευτοδίλημμα για το αν είναι καλύτερα με «ευρώ ή δραχμή»…..Ταυτόχρονα εγκαλεί το ΚΚΕ διότι με τη στάση του στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν υιοθετεί το αίτημα για επιστροφή στη δραχμή ώστε να αποτελέσει ένα στάδιο, κατά τη γνώμη του, στη διαδικασία για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας….Μια καπιταλιστική Ελλάδα με δραχμή όπως προτιμούν κάποιοι, δεν συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού…”
-Δεν θα επαναλάβω τα επιχειρήματά μου που δημοσίευσα στο φύλλο της 1/9 εδώ.
Μάταιος κόπος άλλωστε προς μυαλό κλεισμένο ερμητικά από ακρισία φανατισμού νεοφώτιστου. Όσοι διάβασαν και τα δυο κείμενα είδαν την διαφορά ήθους, ύφους και κοινής λογικής.
Δε μπορώ όμως να μη σχολιάσω επιγραμματικά δυο σαθρότητες που διαπερνούν τον λόγο του παραπάνω “αγωνιστή” και “μαρξιστή-λενινιστή” :
1. Το ποιος είμαι και τι “εμμονές” έχω, να ρωτήσει την τοπική κοινωνία και όλους (τους ελάχιστους εντός σημερινού ΚΚΕ) όσους αγωνίστηκαν ιδεολογικά, πολιτικά, εντός και μετά εκτός όταν με διέγραψαν με φασιστική ίντριγκα, μαζί με τα 3/4 της ΚΝΕ και τον ηρωικό Κάππο και χιλιάδες μέλη συνεπείς μαρξιστές λενινιστές οι τωρινοί κεντρικοί και τοπικοί …”επαναστάτες”-δεξιοί τότε, κρυπτονεοτροτσκιστές σήμερα, φραξιονιστές που είναι στην τωρινή ηγεσία του ΚΚΕ, ένα σώμα μια ψυχή τότε με τους Ανδρουλάκη, Δαμανάκη, Φαράκο,Νυσταζάκη,Βαγιωνάκη,Αγοραστάκη,Παπαδεράκη και λοιπά αναθρεφτάρια τους.
Όταν έγραφα στον τοπικό τύπο ή διατύπωνα εσωκομματικά την τεκμηριωμένη άποψή μου πως η περεστρόικα ήταν καπιταλιστική παλινόρθωση, με επέκριναν δριμύτατα οι ανεκδιήγητοι τωρινοί ευρισκόμενοι είτε στο ΚΚΕ είτε στον ΣΥΡΙΖΑ και αλλού “κομμουνιστές” και “αριστεροί”…
-Μόνο όσοι ως μέλη τότε του ΚΚΕ ή της ΚΝΕ δεν συναίνεσαν τότε στο πραξικόπημα, μόνο όσοι αγωνίστηκαν, έστω κατά το ένα εκατοστό από όσο η ταπεινότητά μου κατά της καπιταλιστικής περεστρόικα και κατά της εσωτερίκευσής της, της πανάθλιας απεμπόλησης της συνεδριακά ψηφισμένης θέσης του ΚΚΕ για έξοδο από την ΕΕ με το αισχρό “Κοινό Πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ”, αυτοί και μόνο μπορούν να μιλούν ως κομμουνιστές ή έστω ως στοιχειωδώς έντιμοι, σεβασθέντες και σεβόμενοι καταστατικά, και κοινό περί δημοκρατίας αίσθημα. Επουδενί όσοι τότε βάραγαν παλαμάκια στη συγκρότηση ενός τέτοιου “Συνασπισμού της Αριστεράς”, και μετά στην προδοτική συγκυβέρνησή του ΚΚΕ εντός του Συνασπισμού, με τη ΝΔ αρχικά και με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μαζί το 1989-1990!!! Τότε που ψηφίστηκε απόόλο αυτό τον συρφετό ο νόμος για τα ιδιωτικά κανάλια! Τότε που διατηρήθηκε ύπουλα η πασοκονεοδημοκρατική αναστολή της λήξη το 1988 της συμφωνίας για τις αμερικανονατοϊκές βάσεις, ως την άνετη κοινοβουλευτικά κατάπτυστη ανανέωσή της στις 23/7/1990 από την αυτοδύναμη κυβέρνηση Μητσοτάκη! Τότε που μάτωσαν τα Χανιά όταν πήγαμε στη Νομαρχία να καταγγείλλουμε την επαίσχυντη νέα συμφωνία διαιώνισης των βάσεων του θανάτου και της υποτέλειας. Τότε που η ταπεινότητά μου, μαζί με άλλους 27 συναγωνιστές της μεγάλης, ιστορικής, (απόντος απολύτως του ΚΚΕ, κανένα επικροτόν την δεξιότατη στροφή του μέλος του άλλωστε δεν διώχτηκε τότε, μόνο διαγραφέντες και αποχωρήσαντες λόγω αυτής…) παλλαϊκής εξέγερσης που ακολούθησε, παραπεμφθήκαμε σε πολύμηνες δίκες εκτός Χανίων, στο Ρέθυμνο, με συγκινητική συμπαράσταση χιλιάδων λαού συνεχώς, καθημερινά με κάθε τρόπο σε Χανιά και Ρέθυμνο…
-Και σήμερα και χθες έχω αταλάντευτα την ίδια απολύτως άποψη για ΕΕ, για το κατοχικό της νόμισμα κ. άγνωστέ μου, που “με ξέρεις” τόσο ώστε να αναμασάς και να πετάς εναντίον μου λάσπη που σου έδωσαν άλλοι, ανέκαθεν στηρίξαντες (με άλλη πρόφαση τότε, με άλλη τώρα) την απολύτως ηττοπαθή αντικειμενικά απεμπόληση της πάγιας παλιάς θέσης του ΚΚΕ: Την πάλη για έξοδο από το ευρώ και για έξοδο από την ΕΕ σε συνθήκες καπιταλισμού,ως απολύτως απαραίτητη προϋπόθεση για παραπέρα βήματα προς την κατάργηση του καπιταλισμού…
Όλα τα προηγούμενα συνέδρια του ΚΚΕ εξάλλου αυτό αποφάσισαν, εκτός από το τελευταίο, στο οποίο η νεοτροτσκιστική τωρινή ηγετική φράξια (με …φιλοσταλινικό προσωπείο προς ανιστόρητους αφελείς, ενώ ο Στάλιν κατηγορείται από τους τροτσκιστές από το1925 για την υιοθέτηση της θεωρίας των σταδίων) αποφάσισε καταγγελία της λενινιστικής θεωρίας των σταδίων! Αποφάσισε πως …μόνο όταν υπάρξει κοινωνικό μπλοκ δυνάμεων ικανό να προχωρήσει σε αντικαπιταλιστικό-σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, μόνο τότε πρέπει να μπει ζήτημα κατοχικού νομίσματος ευρώ, και ΕΕ!!!
Αντιλήψεις σεχταριστικής περιόδου τροτσκιστή Πουλιόπουλου της δεκαετίας του ΄20!…
Αποφάνθηκε δηλαδή κατά της μόνης αποδειγμένα νικηφόρας θεωρίας και προπαντός, πρακτικής, των Σταδίων, που όσες φορές εφαρμόστηκε σωστά, χωρίς δεξιές ή αριστεροφανείς αποκλίσεις, οδήγησε σε θριάμβους το επαναστατικό κίνημα: Ο Λένιν ξεκίνησε την επανάσταση χωρίς κανένα άμεσο αντικαπιταλιστικό αίτημα αρχικά! “Ειρήνη, Η γη στους αγρότες, Η εξουσία στα σοβιέτ”! (Αν και ελεγχόμενα τα σοβιέτ από τους εσέρους και μενσεβίκους τότε…)
Αυτά και μόνο, απλά αστικοδημοκρατικά και ειρηνευτικά ήταν τα εναρκτήρια επαναστατικά του συνθήματα. Μετά παλεύοντας μεγαλοφυώς και συνεχώς για διαρκή αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων, πέρασε σε δεύτερο, ενδιάμεσο στάδιο, μετά στο τελικό της σοσιαλιστικής οικοδόμησης…
Μα και σε Κίνα, Κούβα, Βιετνάμ κλπ, μόνο παλεύοντας αρχικά για εθνική ανεξαρτησία-λαϊκή κυριαρχία, πέρασαν μετά από πάμπολλους κόπους, θυσίες, ηρωικούς μαζικούς αγώνες, σε προσπάθειες επιτυχείς ή όχι, σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Άλλο αν τελικά (πλην ίσως, ως ένα βαθμό, της Κούβας) απέτυχαν τελικά, όπως και στην ΕΣΣΔ, λόγω και της παντοειδούς πίεσης από τον διεθνή καπιταλισμό, μα κυρίως λόγω της δημιουργίας νέας αστικής στην ουσία τάξης,της νομενκλατούρας, που είχε τη νομή αλλά όχι, ως την περεστρόικα, την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και διανομής. Κι αυτό έγινε κυρίως λόγω της ταύτισης κόμματος-κράτους-συνδικάτων και έτσι μετατροπής της “δικτατορίας του προλεταριάτου” σε δικτατορία της νομενκλατούρας επί του προλεταριάτου(τροτσκιστική θέση, γνωστή η διαμάχη με τον Λένιν του δήθεν “αντιγραφειοκράτη” Τρότσκι για τα Συνδικάτα που τα ήθελε κρατικά όργανα.Θέση που υιοθέτησε δυστυχώς και ο Στάλιν και όλες οι μετέπειτα ηγεσίες με εξαίρεση τον Αντρόποφ που πήγε να το ανατρέψει, αλλά για όποιον ψάχνει, τον δολοφόνησε η νομενκλατούρα…
-Τέλος και πολύ απλό γιατί τα παραπάνω παραείναι δύσκολο να τα καταλάβουν άκριτοι απολογητές:
ΤΟ ΚΚΕ ΟΤΑΝ ΕΜΠΑΖΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΗΝ ΟΝΕ, ΚΑΤΑ ΨΗΦΙΖΕ ΚΑΙ ΣΘΕΝΑΡΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΝΕ ΠΩΣ ΕΤΣΙ ΒΑΘΑΙΝΕΙ Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ Η ΤΑΞΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.
-ΤΩΡΑ ΠΩΣ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΜΕΣΑ Ή ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΝΕ, ΜΕΣΑ Ή ΕΞΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ;…
